มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 413

ศิลปะการต่อสู้สามารถฝึกฝนได้ถึงขั้นนี้ ฉีเติ่งเสียนก็รู้สึกถึงอันตรายตั้งนานแล้ว

ดังนั้น“ไม่เจอไม่ถาม หลีกเลี่ยงอันตราย”มันเป็นแบบนี้

เมื่อเอวและหน้าท้องของเขาบิดเบี้ยว มันก็เหมือนลูกบอล ยืดหยุ่นได้มาก

ไหว้ครู: “ตันเถียนเป็นเหมือนลูกบอลและเอวก็เหมือนแกนถ้าคุณรู้วิธีตีใครก็ไม่ต้องกังวล”

เอวของฉีเติ่งเสียนอ่อนเหมือนนักเต้นสาวที่เป็นผู้เชี่ยวชาญ เขาหลบกริชได้อย่างยืดหยุ่นมาก ด้วยการบิดเอวเล็กน้อย

ในเวลาเดียวกัน มือใหญ่ๆของเขากางออก เหมือนกับฝ่ามือของเสือไปห่อหุ้มบนหัว!

ฝ่ามือนี้ของเขาหล่นลงไป ยกหัวของคนขึ้นมาเบาๆ แล้วหนังหัวก็ถูกยกขึ้นมาอย่างเบาๆ มันสมองก็จะกระเด็ดออกมา

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามเหมือนจะเตรียมตัวมาก่อน หลังจากที่ถูกการโจมตี คนก็ล้มลง ในเวลาที่หลบฝ่ามือของฉีเติ่งเสียน มืออีกข้างก็ล้วงดาบสั้นออกมาจากแขนเสื้อ

เขาเอาดาบสั้นไว้ทั้งสองมือ ร่างกายนอนกับพื้น แล้วไปโจมตีน่องของฉีเติ่งเสียนที่อยู่ข้างหน้า!

“ดาบตัดแปดแฉกของหวิงชุน?”ในใจของฉีเติ่งเสียนมีคำตอบขึ้นมาในทันที รีบถอยหลัง

ในเวลาที่ถอยหลัง ไม่ลืมที่จะโจมตีนักฆ่าที่เข้าใกล้ตัวเอง

เขาเหยียดแขนออกแล้วเหวี่ยงหมัดแนวนอนออกไป แล้วทุบไปหน้าอกคนคนหนึ่งจนแตก บินกลับหัวแล้วเลือดไหลนองออกมา

จากนั้น เขาต่อยออกไปอีกสองหมัด จัดการอย่างสะอาด ไม่เห็นความลังเลเลย หนึ่งหมัดต่อหนึ่งคน

คนที่นอนอยู่กับพื้นก็ฟันขาของฉีเติ่งเสียนมากกว่าสิบครั้ง ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกใจร้อน ทันทีที่ฉันยกร่างกายขึ้น ก็เห็นฉีเติ่งเสียนวิ่งเข้ามาหาฉันและเตะหน้าฉัน!

เขาไม่พูดอะไร ยกมือสั้นขึ้นมาแล้วแทงไปที่ใต้ขา!

ฉีเติ่งเสียนขมวดคิ้ว ขางอแล้วเด้งขึ้นจากนั้นเตะ ใช้ “ไก่กำลังไขว้ขา”หลบมีดสั้น แล้วเตะไปอีกครั้ง!

ในเวลานี้ร่างของคนคนนี้ก็นอนราบกับพื้นอีกครั้ง ด้วยการใช้เทคนิคการต่อสู้แบบผสมผสาน ขาของเขาเหมือนกรรไกรกำลังตัดไปตรงขาของฉีเติ่งเสียน

ฉีเติ่งเสียนกระโดดขาขึ้นเบาๆ คนทั้งคนกระโดดขึ้น ร่างกายล้มลง สองมือกางออกนิ้วทั้งห้ายกขึ้น เหมือนกับเยี่ยวกำลังจะไล่จับกระต่ายเลย

เมื่อคนคนนี้เห็นฉีเติ่งเสียนกลายร่าง ทนไม่ไหวหัวเราะอย่างเย็นชา ขาของเขาขดไว้กลางหน้าอก ท่านี้“กระต่ายเข้ากรงเยี่ยว”วิ่งไปเตะตรงอกของฉีเติ่งเสียน

แต่เขานั้นประมาณความน่ากลัวของฉีเติ่งเสียน นิ้วเท้าถูกมือนั้นจับไว้ ทันใดนั้นก็มีเสียงกระดูกแตกอย่างท่วมท้น เจ็บจนทำเอาท่าต่อไปของเขานั้นเปลี่ยนไป ทำให้แรงก็ไม่พอขึ้น

ฉีเติ่งเสียนตกลงจากกลางอากาศ มือหนึ่งข้างกอทับลงไปที่สมองของอีกฝ่าย ห้านิ้วมือหนาขึ้นในทันที เสียงบูมดังขึ้น สมองถูกบีบจนแตกเหมือนลูกบอล

ภาพตรงนี้ ทำให้คนที่เห็นแก่เงินพวกนั้นตกใจและกลัวแล้ว ถอยไปข้างหลังหลายก้าว

ในเวลานี้ เสียงรถยนต์ก็ดังขึ้นจากข้างหลังของฉีเติ่งเสียน

เฉินหยูขับรถออกมาแล้ว จอดตรงข้างหลังของเขา

“คนที่ไม่กลัวตายก็เข้ามาเลย!”ฉีเติ่งเสียนโค้งเอวแล้วหยิบมีดที่เปื้อนเลือดขึ้นมา ชี้ไปทางกลุ่มผู้คน แล้วพูดอย่างหัวเราะขึ้น

นักดาบต่างมองหน้ากัน ในเวลานี้ ไม่มีความกระตืนรือร้นแบบก่อนหน้านั้นแล้ว ตอนนี้มีเพียงความรู้สึกที่หวาดกลัว

“มาๆๆ ฉันยังฆ่าได้ไม่พอใจเลย มาอีกสิ”ฉีเติ่งเสียนพูดแล้วหัวเราะ

แม้ว่าจะมีผู้คนมากมายตรงนั้น แต่ก็คงปล่อยเรื่องนี้ไป

ฉีเติ่งเสียนเห็นไม่มีใครขยับ ไม่มีส่งเสียง หัวเราะอย่างเย็นชาทิ้งมีดลงไปจากนั้นเดินกลับไปที่รถ

เฉินหยูไม่พูดมากเหยียบคันเร่งแล้วขับพุ่งไปข้างหน้า

จากนั้น เขาได้ยินเสียงเร่งเครื่องของมอเตอร์ไซค์ดังขึ้น มีรถมอเตอร์ไซค์ขับสวนมาหลายคัน คนที่นั่งอยู่บนมอเตอร์ไซค์ในมือถือไมโครฟลัชไว้ด้วย แล้วขีดไปที่รถโฟล์คเภาตันจนขึ้นเปลวไฟ!

มันขีดเขียนบนตัวรถโฟล์คเภาตัน มีเปลวไฟขึ้นนับไม่ทวน กระจกรถก็ถูกทำลายจนแตก

“เชี้ย รถคันนี้ของฉันมีปัญหาเยอะจริงๆ!”ฉีเติ่งเสียนทนไม่ไหวแอบด่าในใจ ทันใดนั้นเขาเอามือจับตรงเข่าของเฉินหยู

เครื่องยนต์ก็เร่งเร็วขึ้นมาอย่างเยอะๆ ต่อมามือขวาของฉีเติ่งเสียนจับพวงมาลัย ดึงเบรกมือในเวลาเดียวกัน

ในตอนที่เร่งความเร็วจากนั้นหางก็สะบัดออกไป แต่สิ่งที่ทำให้คนนั้นตกใจคือรถไม่พลิกคว่ำ

อีกทั้งหางสะบัดแล้ว รถก็พุ่งไปชนกับมอเตอร์ไซค์อย่างแรงๆ

รถมอเตอร์ไซค์หลบไม่ทัน ถูกชนจนเสียหายหมด คนขับรถมอเตอร์ไซค์ก็กระเด็ดออกไป บินสูงถึงสี่เมตรและบินออกไปประมาณสิบเมตร เสียงบูมดังขึ้นชนกับเสา ร่างกายเหมือนกับดินเหนียวห้อยอยู่บนเสา

รถมอเตอร์ไซค์ครั้งที่สองโชคดีไป ไม่ได้ชนโดนหัวรถ แต่คนขับรถกระเด็ดออกไป ร่างกายเสียการทรงตัวทางอากาศ ปากก็ร้องเอ๊าๆ เสียงปังดังขึ้นสมองหล่นลงบนพื้น....

ความตายนั้นช่างน่ากลัวเกินกว่าจะดูได้

“ไป”ฉีเติ่งเสียนปล่อยเบรกมือ หนึ่งหมัดชกไปกระจกที่ถูกยิงเสียหายด้วยกระสุน แล้วพูดกับเฉินหยู

เฉินหยูสูบหายใจลึกๆ สองมือจับพวงมาลัยอย่างแน่นๆแล้วขับไปข้างหน้าต่อ

ความเร็วของรถเร็วขึ้นทันที ต้อนรับลมที่พัดเข้ามา เขาลืมตาแทบไม่ขึ้น

“อย่าหยุด รักษาความเร็ว ไม่อย่างนั้นคนที่ไล่ตามมาจะเยอะกว่า”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างดังๆ เสียงคำพูดถูกลมพัดจนเพี้ยน