มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 415

หมัดยังมาไม่ถึง แต่มีรอยหมัดปรากฏบนเสื้อผ้าของเหวินหย่งฟูแล้ว!

แต่เขากลับไม่ได้ยินเสียงที่หมัดทะลุผ่านอากาศมา ซึ่งมันน่ากลัวมาก

“คุณถึงระดับได้ยินเสียงฟ้าร้องในความเงียบแล้วงั้นหรือ? เด็กสมัยนี้น่ากลัวจริงๆ!” ดวงตาของเหวินหย่งฟูสว่างวาบขึ้น มองร่างของฉีเติ่งเสียนเต็มตา

เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดปืนใหญ่เต็มแรง เหวินหย่งฟูจึงไม่เลือกที่จะเผชิญหน้ากันโดยตรง แต่ถอยกลับเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะชั่วคราว

เหวินหย่งฟูถอยออกไปหลายเมตร ร่างหล่นตรงหน้ารถบรรทุกที่กำลังสวนมา

ฉีเติ่งเสียนไล่ตามเขาไป!

ในเวลานี้เหวินหย่งฟูยกเท้าขึ้น เตะไปที่ยางรถบรรทุก!

“ปั๊ก!”

เสียงดัง ยางรถบรรทุกก็ยุบและมีไอน้ำออกมา

เขายกแขนขวาขึ้น ใช้แรงเหวี่ยงมันในแนวทแยง ก่อนจะต่อยไปที่คอของฉีเติ่งเสียนอย่างแรงด้วยหมัดของเขา!

ฉีเติ่งเสียนยกมือขวาขึ้น แปลงร่างเป็นเสือ แล้วกอดหัวของเขา เขายกศอกขึ้นทันที และใช้ “เสือกอดหัว” เพื่อรับหมัดที่เหมือนแส้ของเหวินหย่งฟู

หมัดของเหวินหย่งฟูฟาดเข้าที่ข้อศอกของฉีเติ่งเสียน เขารู้สึกว่าพลังของคู่ต่อสู้นั้นน่ากลัว ราวกับว่าทั้งร่างกายของเขากำลังจะลอยหายไป

เขาจึงเตะเท้า ถอยหลังหนึ่งก้าว ก่อนจะพิงตัวที่รถบรรทุก!

“ปั๊ก!”

มีเสียงดังอีกครั้งหนึ่ง ในขณะที่เขากำลังพิง เหมือนกับว่ามียักษ์เหล็กขนาดใหญ่กำลังโจมตีเขาอยู่

รถบรรทุกที่มีน้ำหนักมากกว่าสิบตันได้สั่นอย่างรุนแรงสองครั้ง ตัวรถ มีรอยบุ๋มขนาดใหญ่ที่ขนาดคล้ายลำตัวของคน

ผลของแรงสองแรงที่ต้านกัน แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ใช่ซูเปอร์แมนต่อต้านแรงตามหลักฟิสิกส์ได้ แต่ก็ไม่อาจสามารถปล่อยให้นิวตันพลิกโลงศพเพื่อดูหน้าเขาได้ดังนั้นเขาจึงยอมถอยหลังไปสองก้าว

ทันทีที่ก้าวขาที่สอง เขาก็พุ่งเข้าใส่ ดันเท้าหลังลงไปที่พื้น ควันสีดำลอยออกมาจากด้านบนรองเท้า เวลาที่ถูกับพื้น จากนั้นเขาก็ยืนหยัดมั่นคงในทันที

เหวินหย่งฟูเตะเท้าของเขาบนรถบรรทุกอีกครั้ง และเสียงปัง ประตูก็พัง เขาจึงรีบวิ่งไปหาฉีเติ่งเสียนด้วยความแข็งแกร่งที่เหลืออยู่ของเขา

ทันทีที่เขาอยู่ต่อหน้าฉีเติ่งเสียนเขาก็จมส้นเท้าลงกับพื้น ยกกำปั้นทั้งสองขึ้นเหมือนลูกธนูที่เต็มไปด้วยสายธนูเพื่อที่จะโจมตีที่ชีพจรของ ฉีเติ่งเสียนด้วยหมัดทั้งสอง!

แขนพุ่งออกไป ครั้งแรกมีแรงสะบัด จากนั้นเต็มไปด้วยแรงพลังของหมัดทำให้แขนเสื้อของเหวินหยงฟู่ส่งเสียงดังขึ้น ก่อนจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

หมัดดังกล่าวหากไม่ได้ฟื้นฟูกระดูกสันหลังและควบคุมมาให้ชำนาญ “มังกรตัวใหญ่” นี้ จะไม่สามารถรู้เคลื่อนไหวและแรงกระทบที่ตามมาได้!

ทักษะศิลปะการต่อสู้ของเหวินหย่งฟูนั้นสูงกว่าเหวินซือซุ่นหลายเท่าจริงๆ และรูปแบบการต่อสู้ที่ซับซ้อนของเขา ประสบการณ์ในการต่อสู้ทำให้เขากลายเป็นคู่ต่อสู้ที่หายากของฉีเติ่งเสียน

แน่นอนว่าฉีเติ่งเสียนไม่ใช่คนประเภทที่กลัวการเผชิญหน้า เขาทำมือเป็นท่าเสือแล้วกดลง หลังจากชนหมัดของเหวินหย่งฟูแล้ว เขาก็ใช้มืออีกข้างคว้ามับไปที่หน้าเหมือนเสือปีนที่กำลังภูเขา!

“เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้เป็นยอดฝีมือด้านกำลังภายใน และเขาก็เชี่ยวชาญการใช้มวยที่ใช้แรงภายนอกกมากเหมือนกัน!” เหวินหย่งฟูแอบส่งเสียงร้องในใจ

ในเวลานี้ พวกเขาทั้งสองต่อสู้กันแบบตัวต่อตัว ใช้กำลังทั้งหมด มือประสานกัน อวัยวะภายใน กล้ามเนื้อ กระดูกทำงานประสานกัน พลังที่ถูกซ่อนเร้นเพิ่มขึ้น หากเป็นไปได้ทั้งสองคนต้องการลงมือฆ่ากันทันที

ในขณะนี้ เฉินอวี๋ที่เฝ้าดูอยู่ ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจราวกับเสียงกลอง เลือดของทั้งสองคนกระเซ็นราวกับคลื่นในแม่น้ำ

เหวินหย่งฟูต่อยหมัดสองครั้งที่เข้าที่จุดตาย เขารู้ว่าหมัดของคู่ต่อสู้กำลังอ่อนแรงลง ถ้าหากไม่ใช้ “ศอกหัวใจ” ก็คงเป็นการเปลี่ยนแปลงการเคลื่อนไหวอีกครั้ง

แต่ในขณะนี้ฉีเติ่งเสียน “ปีน” ไปข้างหน้า และเดินด้วยทาทางของเสือ!

หลังจากเสียงคำรามฉีเติ่งเสียนก็โกรธมากจนเขาเป็นเหมือนกับณ้อปาหวัง ที่คิดจะครอบงำภูเขา ผืนฟ้าและครอบงำโลก!

ฉีเติ่งเสียนบีบหมัดของคู่ต่อสู้และก้าวไปข้างหน้าพุ่งไปที่แขน ในขณะนี้ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงานเต็มเปี่ยม

เหวินหย่งฟูรู้โดยทันทีว่าถึงเวลาที่ต้องต่อสู้เพื่อชีวิตของเขาเอง ขณะที่เขาเข้าใกล้ ฉีเติ่งเสียน เขาก็พยายามอย่างเต็มที่ที่จะสลัดฉีเติ่งเสียนออกไป!

ร่างของทั้งสองชนกัน ทำให้เกิดเสียงดัง เสียงต่อสู้ดังอย่างต่อเนื่อง

ในช่วงเวลาต่อมา พวกเขาทั้งสองก็เริ่มหมดแรง จนร่างกายของพวกเขาก็ชนกันอย่างรุนแรงอีกครั้ง และร่างกายทั้งสองก็ลอยกลับหัวลงมา

“เลือดใคร!”

ทันทีที่พวกเขาแยกจากกัน เหวินหย่งฟูเห็นเลือดลอยอยู่ในอากาศก็ต้องตกใจ

ตอนนี้ประสาทของเขาด้านชามากจนเขาไม่มีรู้สึกเจ็บปวดเลย

แต่ครู่ต่อมาก็รู้ว่าเลือดนั้นเป็นของเขาเอง...เพราะแกว่งแขนขวาเพื่อรักษาสมดุลของร่างกายและร่อนลงบนพื้น แต่พอเหวี่ยงไปเท่านั้น กลับต้องตกใจเมื่อพบว่าแขวขวาของเขาอยู่ที่ไหนกัน?!

เมื่อมองใกล้ ๆ เห็นฉีเติ่งเสียนถือแขนอยู่ในมือ เหมือนกับชายชราในตลาดผักที่กำลังยกขาหมูตัวใหญ่ออกจากร้านขายเนื้อ...

ทันทีที่เขาหันไป เหวินหย่งฟูก็เห็นว่าแขนขวาของเขาถูกดึงออกตั้งแต่โคน มีเลือด ไหลออกมา จนสามารถมองเห็นกล้ามเนื้อ กระดูก และหลอดเลือดที่ผิดปกติได้ จากนั้นความเจ็บปวดสาหัสก็พุ่งเพิ่มขึ้นราวกับกระแสน้ำ........เติมเต็มประสาทสมองที่รับรุ้ความเจ็บปวดของเขา ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มกระตุก

แต่เขารู้ว่าถ้าหากเขาล้มลงด้วยความเจ็บปวดในครั้งนี้ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน...

หลังจากลงถึงพื้นจึงกลิ้งตัวลงบนพื้นสองครั้ง ทิ้งหยดเลือดไว้เต็มพื้น มือซ้ายออกแรงผลักแรงๆ และใช้กำลังสุดท้ายใช้ “แรงพายเรือ” ของมวยหง ทำให้ร่างถอยไปไกลกว่าสิบเมตร..........

หลังจากนั้นจึงหันหลังวิ่งหนีสุดชีวิต ไม่กล้าหยุด เหมือนสุนัขที่วิ่งจุกตูด...