มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 417

“คุณหนูเฉินหยู เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้คงสร้างภาพความทรงจำให้คุณไม่ใช่น้อยใช่ไหม?”

ฉีเติ่งเสียนที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับ หันกลับไปมองและยิ้มให้เฉินหยู

เฉินหยูจัดทรงผมรุงรังของเธอให้เรียบร้อย ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และพูดว่า: “ฉันขอโทษ ฉันไม่คิดว่าเรื่องมันจะบานปลายขนาดนี้ คนพวกนั้นมันหวังจะฆ่าฉันจริงๆ!”

ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจและพูดว่า: “สถานการณ์ในหนานหยางเริ่มตึงเครียดมากขึ้นเรื่อยๆ บุคคลคนสำคัญของตระกูลเฉินของคุณก็ควรระมัดระวังตัวให้มากขึ้นด้วย”

“ช่วงนี้ฉันมีปัญหามากมาย หนานหยางก็อยู่ไกลเกินไปฉันไม่สามารถดูแลได้ทั่วถึง”

“ตระกูลเฉินถือว่าผมเป็นเพื่อน และผมก็ถือว่าตระกูลเฉินของคุณเป็นเพื่อนผมด้วย ผมหวังว่าเพื่อนๆจะดูแลตัวเองได้ดี”

เฉินหยูพยักหน้าและพูดว่า: “ขอบคุณคุณฉีมากนะ.…..”

จู่ๆ ฉีเติ่งเสียนก็ได้ยินเสียงข้อความ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเห็นว่ามีเงินเข้ามาหนึ่งพันล้านดอลลาร์ ทำให้เขาถึงกับตกตะลึง จากนั้นเขาก็เห็นชื่อคนที่โอนมานั่นก็คือเฉินหยู

เฉินหยูยิ้มและพูดว่า: “ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณฉีไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน เงินหนึ่งพันล้านดอลลาร์นี้ถือเป็นการลงทุนให้ฟรีจากฉันเพียงฝ่ายเดียว คุณสามารถคืนมันได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการ และคุณไม่ต้องจ่ายเงินปันผลให้ฉัน”

หลี่อวิ๋นหว่านที่ขับรถอยู่ ภายในใจก็แอบตกตะลึง เธอเกิดในตระกูลใหญ่และร่ำรวยมาก เธอสามารถใช้จ่ายเงินกว่าพันล้านดอลลาร์ได้อย่างสบายใจ แถมยังพูดอย่างสุภาพอีกด้วย

ในขณะเดียวกัน เธออดไม่ได้ที่จะชื่นชมฉีเติ่งเสียน เขามีเสน่ห์ทางบุคลิกภาพของเขาจนสามารถเป็นเพื่อนกับคนอย่างเฉินหยูได้

“เป็นเพื่อนกันไม่ต้องพูดเรื่องเงิน ฉันโอนไปแล้ว คุณก็แค่รับมันไว้”

“ท้ายที่สุดแล้ว ฉันยังมีแผนสําหรับขั้นตอนต่อไปที่จะทำให้ฉันได้เงิน”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ไม่ปฏิเสธที่จะรับเงิน

เฉินหยูพยักหน้าและชื่นชมในตัวของฉีเติ่งเสียน เขาไม่เสแสร้งและทําสิ่งต่างๆ อย่างเรียบง่าย เธอชอบที่จะคบหากับคนแบบนี้

หลี่อวิ๋นหว่านรู้สึกไม่ค่อยมีความสุข ผู้ชายคนนี้มีแผนจะใช้เงินจำนวนมากขนาดนี้ไปทำอะไร? แล้วไม่ได้บอกตัวเธอด้วย มันจะเกินไปหน่อยแล้ว!

รอถ้ามีโอกาส ค่อยมาชำระบัญชีกับเขา!

ไม่นานรถก็ขับมาถึงหน้าประตูของ“วิลล่าวิมานเมฆ”

หลี่อวิ๋นหว่านจอดรถไว้ในโรงรถ และทั้งสามคนก็ลงจากรถทีละคน

ทันทีที่พวกเขาลงจากรถ ฉีเติ่งเสียนมีสีหน้าท่าทางผิดไปจากปกติ เขารับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง จากนั้นก็ใช้มือดึงผู้หญิงสองคนโดยใช้มือคนละข้างพาวิ่งหนี!

“ตุบ！ตุบ！ตุบ！ตุบ！”

ทั้งสองเกือบจะถูกลากแทนการเดิน ในขณะนั้นเขาได้ยินเสียงหัวใจเต้นเหมือนเสียงกลอง!

เห็นได้ชัดว่าเขานั้นก็ประหม่ามาก!

เขาวิ่งออกจากโรงรถไปไกลกว่าสิบเมตร และในขณะนั้นทั้งสามคนก็รู้สึกตกใจจากสิ่งที่เกิดขึ้นจากด้านหลัง!

จากนั้นการระเบิดที่รุนแรงก็ดังขึ้นและถล่มลงมา!

ฉีเติ่งเสียนโอบผู้หญิงสองคนแล้วไถลลงกับพื้น พวกเขาไถลออกไปมากกว่าห้าเมตร จากนั้นเขาก็กดพวกเธอลงในโคลนแล้วเอาตัวเองบังไว้ด้านบน

คลื่นกระแทกจากการระเบิดที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ และคลื่นความร้อนที่รุนแรงทําให้เส้นผมของทั้งสามคนถูกเผาไหม้นิดหน่อย

ผู้หญิงทั้งสองคนต่างพากันกรีดร้องพร้อมกัน!

หลังจากการระเบิด ฉีเติ่งเสียนก็เงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าไม่ดี เขาหันกลับไปมองก็เห็นว่าครึ่งหนึ่งของวิลล่านั้นถูกระเบิดทุกอย่างพังลงมา

“สองพันล้าน ได้ยินเสียงไหม?” จู่ๆ ฉีเติ่งเสียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ฉู่อู๋เต้าใช้เงิน 2 พันล้านหยวนเพื่อซื้อ "วิลล่าวิมานเมฆ" แห่งนี้ แค่ได้ยินเสียงดังทุกอย่างก็หายไป!

โชคดีที่เอกสารไม่ถูกทำลาย เขาใส่เอกสารทั้งหมดถูกไว้ในตู้เซฟ เขาจึงเปิดตู้เซฟแล้วเอาเอกสารออกมา

ในเวลานี้ เออร์อวี๋ก็ได้รับโทรศัพท์และได้รับแจ้งว่าเฉินหยูและฉีเติ่งเสียนนั้นไม่ถูกระเบิดตาย ซึ่งทําให้เขาตกตะลึงมาก

“ระเบิดขนาดนั้น พวกมันยังตายอีกเหรอ? เห็นทีงานนี้จะไม่ง่ายแล้ว ถ้าจะลงมือครั้งต่อไปก็ต้องวางแผนให้รอบคอบมากกว่านี้!” เออร์อวี๋เอามือจับคางของตัวเองและพลางคิดไปด้วย

“หรือฉันจะหาโอกาสส่งมันไปบนฟ้าด้วยมือของฉันเอง”

เรื่องมันมาถึงจุดๆนี้แล้ว เพิ่งจะคิดว่าจะจัดการอย่างไร เพราะก่อนหน้านี้เออร์อวี๋ไม่ได้มีการเตรียมการติดตามใดๆ สำหรับการจัดการกับเฉินหยู

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนออกมาจากซากปรักหักพัง เขาส่งของทุกอย่างให้กับหลี่อวิ๋นหว่านและขอให้เธอรับไป เขายิ้มอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า: “โอเค คืนนี้พวกเราคงต้องไปนอนกันที่ใต้สะพานแล้วล่ะ!”

เฉินหยูยิ้มและพูดว่า: “คุณสามารถเอาเงินที่ฉันให้ไว้พันล้านดอลลาร์ออกมาเปิดห้องพักหรูหราได้เลยนะ!”

หลี่อวิ๋นหว่านส่ายหัวและพูดว่า: “สภาพจิตใจของพวกคุณดีมาก ตอนนี้ฉันหัวเราะไม่ออกเลยทีเดียว”

ขณะที่พูดคุยกันอยู่ ก็มีรถขับเข้ามาทางนี้

ฉีเติ่งเสียนชำเลืองมองและพูดว่า: “มีคนมาอีกแล้ว แต่ดูเหมือนจะเป็นรถของทางการ ไม่ใช่นักฆ่า”

หัวใจที่ประหม่าของเฉินหยูผ่อนคลายลงเล็กน้อย แล้วพูดด้วยใบหน้าที่เย็นชาว่า: “การตอบสนองของทางการช้าไปหน่อยนะ!”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบาย ๆ ว่า : “สวี่เอ้าเสวี่ยเองก็พยายามอย่างมากในเรื่องนี้ มันง่ายมากที่จะปราบปรามกองกําลังท้องถิ่นโดยอำนาจของเมืองหลวง”

แววตาของเฉินหยูถูกปกคลุมไปด้วยน้ําแข็ง

หลี่อวิ๋นหว่ากัดฟันของเธอแน่นและพูดว่า: “พวกเขาทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ถ้าเฉินหยูตาย มันจะมีผลประโยชน์อะไรพวกมันจะได้รับโทษ!”

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวและไม่พูดอะไร และยืนรอให้รถมาจอดที่หน้าประตู