มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 421

ฉีเติ่งเสียนเดินออกจากห้องไปที่ห้องนั่งเล่น เห็นหลี่อวิ๋นหว่านกำลังทำแผลให้เฉินอวี๋

ใบหน้าของเฉินอวี๋บอบช้ำมาก แว่นตาของเธอแตก วันนี้เป็นวันที่โชคร้ายที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ว่าได้

“คุณเฉิน ตอนี้ฉันรู้แล้ว องค์กรนี้เรียกว่าองค์กรโครงกระดูกเลือด ได้รับเงินสนับสนุนจากทางการหนานหยาง” ฉีเติ่งเสียนพูดกับเฉินอวี๋

“ฉันรู้แล้ว ฉันกำลังจะบอกคุณพอดี แต่ไม่คิดว่าคุณจะได้ข่าวเหมือนกัน” เฉินอวี๋ยิ้มก่อนจะพูดออกมา

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “อย่ายิ้ม ยิ้มแล้วฉันจัดการลำบาก!”

“โอ้!” เฉินอวี๋รู้สึกเกรงใจและรีบขอให้เธอทำความสะอาดบาดแผลบนใบหน้าเธออีกครั้ง

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างครุ่นคิด: “ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเฉินกับทางการหนานหยาง จะตึงเครียดขึ้นในระดับหนึ่งไม่อย่างนั้นพวกเขาจะไม่ใช้มาตรการที่รุนแรงแบบนี้แน่”

เฉินอวี๋กล่าวว่า: “ไม่เกี่ยว ถ้าฉันไม่ตายตอนนี้ ฉันจะสร้างปัญหาให้พวกเขาหากฉันกลับไปที่หนานหยางอีกครั้ง”

ความโกรธของตระกูลเฉิน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ ทุกการเผชิญหน้าระหว่างพวกเขากับหนานหยางนั้นมีไว้เพียงเพื่อผลกำไรหรือผลประโยชน์เท่านั้น

คราวนี้หากเฉินอวี๋รอดชีวิตและกลับมาที่หนานหยาง ทางการหนานหยางนั้นมีราคาที่ต้องจ่ายสูง

ตระกูลเฉิน เปรียบเสมือนกับเชื้อพระวงศ์ที่ต่างราชกุลกันในประเทศหนานยาง ซึ่งได้รับการสนับสนุนทางทหารอย่างแข็งขัน มีทรัพยากรทางการเงินที่น่ากลัว หากทางการของประเทศหนานยางเปรียบเป็นราชวงศ์ ก็เป็นราชวงศ์ที่อยากจะกำจัดคนที่ต่างราชกุลเพื่อแย่งชิงอำนาจ

แต่รากฐานของอีกราชกุลนั้นหยั่งรากลึกเกินไป ราชสกุลที่มีอำนาจและเงินน้อยกว่าสามารถเล่นกลอุบายตลบหลังได้เท่านั้น เพราะไม่มีความสามารถในการท้าทายซึ่งๆหน้าได้

“พรุ่งนี้เครื่องบินของกรมยุทธการจะมารับคุณที่จงไห่และพาคุณกลับไปส่งที่หนานหยาง” ฉีเติ่งเสียนพูด

“เหมาะสมหรือ? หากไม่เหมาะสม ฉันไปนั่งเครื่องบินโดยสารจะดีกว่านะ” เฉินอวี๋กล่าว

ไม่มีประเทศหรือกองกำลังใดกล้าจัดการกับเครื่องบินโดยสารตรงๆ ไม่เช่นนั้นจะเป็นคนที่คนทั้งโลกต้องการย่างแน่นอน!

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เชื่อถือได้และปลอดภัย คุณไม่ต้องห่วง ฉันรับประกันได้”

เฉินอวี๋กล่าวว่า: “ในเมื่อคุณฉีพูดแบบนี้แล้ว แน่นอนว่าฉันเชื่อ!”

หลี่อวิ๋นหว่านใช้ใส่ยาที่สุดท้ายแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม: “เสร็จแล้ว!”

เฉินอวี๋อดไม่ได้ที่จะถาม: “คุณยิ้มอะไร?”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดโดยไม่ลังเล: “ฉันยิ้มให้กับความโชคร้าย!”

เฉินอวี๋มองเธอด้วยความประหลาดใจ มุมปากกระตุก: “......”

หลี่อวิ๋นหว่านจึงกล่าวต่อไปว่า: “วันนี้ที่คุณมาปรากฏตัวที่บริษัทและทำให้พวกเราทุกคนประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณดูงุนง่าน ก็เลยอดยิ้มไม่ได้น่ะสิ!”

เฉินอวี๋ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ก่อนจะส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ โดยพูดว่า: “การที่มีดวงในเรื่องความโชคร้ายนั้นไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ ไม่สมควรได้รับการชื่นชมหรอกนะ”

หลี่อวิ๋นหว่านก้มศีรษะลงเก็บยาทั้งหมดออกไป เธอยังคงไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอได้ เธอไม่ได้มีความสุขจริงๆ แต่เธอกลับพบว่ามันน่าสนใจ

ยากที่จะจินตนาการว่าผู้หญิงที่สง่างามและมั่นใจอย่าง เฉินอวี๋จะมีด้านที่งุนง่านและประหม่าขนาดนี้

หลี่อวิ๋นหว่านยังต้องการรู้เพื่อดูว่าเธอมีนิสัยแปลกๆ อื่นๆอีกหรือไม่ มันยิ่งดูน่าสนใจมากขึ้น!

ฉีเติ่งเสียนให้บริกรโรงแรมนำอาหารและไวน์แดงเข้ามา อันดับแรกเขาตรวจสอบว่ามียาพิษหรือไม่ จากนั้นจึงขอให้ทั้งสองกินของว่างตอนดึกด้วยกัน

“ฉันอยากอยู่ที่จงไห่ต่ออีกสักสองสามวันเพื่อดูว่ามีอุตสาหกรรมไหนน่าลงทุนบ้าง แต่ไม่คิดว่าพรุ่งนี้จะต้องกลับไปแล้ว” เฉินอวี๋พูดอย่างเบื่อหน่าย ถือมีดกับส้อม หั่นเนื้อนุ่มชิ้นหนึ่ง

“ยังมีโอกาสอีกมาก หลังจากที่สถานการณ์คลี่คลายแล้ว คุณสามารถกลับมาดูก็ได้นิ” ฉีเติ่งเสียนกล่าว

เขากลัวจริงๆ ถ้าเฉินอวี๋ประสบเหตุบางอย่างที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ เขาคงจะแบกรับความผิดนั้นไม่ไหวแน่ ไม่มีทางรู้ว่ามันจะทำให้เกิดหายนะแบบไหนได้!

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “คุณสามารถพิจารณาเข้าสู่อุตสาหกรรมยาได้ โรงพยาบาลในเมืองตงไห่ของเราเกือบทั้งหมดจัดหาโดยบริษัทต่างชาติ ฉันคิดว่าผู้บริหารระดับสูงก็ต้องการให้บริษัทในท้องถิ่นทำเช่นนั้นด้วย เพราะถึงอย่างไรเราไม่สามารถป้องกันให้เงินและผลกำไรรั่วไหลออกไปได้!”

เมื่อได้ยินแบบนี้ ทำให้เฉินอวี๋หยุดชะงัก

“แน่นอน เธอดูดี”

“ทำไมล่ะ? เธอทั้งตัวสูง ทั้งขายาว สวยก็สวย ฉันเห็นเธอพูดภาษาต่างประเทศวันนี้ จนฉันอยากจะเป็นผู้ชายเพื่อไล่ตามจีบเธอเลย”

“เฮ้ ขายาวแล้วจะมีประโยชน์อะไรถ้าไม่สวมถุงน่องสีดำ?”

เฉินอวี๋ไม่คาดคิดว่าทั้งสองคนจะพูดถึงเธอในเวลานี้ จึงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

ฉีเติ่งเสียนตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น ทันทีที่เขาออกมา เขาเห็นเฉินอวี๋ กำลังนั่งอยู่บนโซฟากำลังกินอาหารเช้า

“สวัสดีตอนเช้า มากินอาหารเช้าด้วยกันสิ!” เฉินอวี๋แสดงรอยยิ้มที่สดใสหลังจากเห็นฉีเติ่งเสียน ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกสดชื่นในตอนเช้า

“สวัสดีตอนเช้า...” ในตอนแรกฉีเติ่งเสียนไม่ได้สนใจ แต่พอเฉินอวี๋ไขว้ขา และเปลี่ยนท่านั่งอย่างเป็นธรรมชาติ

ดวงตาของเขาก็ตกลงไปที่ขายาวๆนั่น

อ๊ะ...

หากตอนนี้ถ้าหลี่อวิ๋นหว่านถามเขาอีกครั้ง เขาไม่สามารถให้คำตอบแบบเดียวกับเมื่อวานได้

หลังจากที่หลี่อวิ๋นหว่าน ออกมาจากห้อง เธอก็ตกตะลึงเช่นกัน ไม่ใช่หรอก คุณเฉินจำเป็นต้องฆ่ากันให้ตายเลยเหรอ?

หลังอาหารเช้าฉีเติ่งเสียนได้รับโทรศัพท์จากกรมยุทธการให้เขาพาเฉินอวี๋ไปส่งที่สนามบิน

เฉินอวี๋ก้าวไปข้างหน้า อย่างจงใจโดยมีขายาวพร้อมทั้งสวมถุงน่องสีดำ

แม้แต่คุณเฉินที่ไม่ธรรมดาก็ยังไม่รอดพ้นจากความหยาบคายที่ประเมินความงามของเธอกับคนอื่น