มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 425

ซู่หยูเจี๋ยมองอวี้เสี่ยวหลง รู้สึกว่าลมหายใจของหญิงสาวคนนี้ยิ่งอยู่ยิ่งลึกลงเรื่อยๆ

ครั้งก่อนที่เจอกันเขายังสามารถดูอวี้เสี่ยวหลงออดนิดหนึ่ง

แต่ครั้งนี้ กลับดูความคิดของเขาไม่ออกเลย และเขารู้สึกว่ามีความลึกลับบางอย่าง

จ้าวเหิงหยู่ก็กำลังมองอวี้เสี่ยวหลงอยู่เหมือนกัน ยิ่งมองยิ่งหวาดกลัว หญิงสาวคนนี้น่าจะอายุน้อยกว่าตัวเองอีก อย่างไรก็ตามทักษะของเขาถึงระดับที่ไม่อาจคาดเดาได้

“วันนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเจรจาสันติภาพเป็นหลัก สันติภาพเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดใน ดีที่สุดอย่าลงมือ”อวี้เสี่ยวหลงพูด

ความเป็นจริงแล้ว เขานั้นไม่อยากมาเลย

แต่สวีเอ้าเสวี่ยขอร้อง

อีกทั้ง ตระกูลอวี้นั้นแบกรับภาระอย่างหนัก

เขาไม่มีวิธีอื่นถึงมา

ตอนนี้เขาหวังแค่ว่าฉีเติ่งเสียนนั้นไม่โผล่หน้าออกมาจะดีมากเลย แบบนี้ เขาก็ไม่ต้องไปเผชิญกับเรื่องนี้

ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้หลบเลี่ยง แต่เป็นการหยิ่งยโส

ในเวลานี้ ฉีเติ่งเสียนสวมใส่ชุดออกกำลังกายที่หลวมใหญ่มาถึงที่บ้านของเซี่ยงตงฉิง

เซี่ยงตงฉิงแต่งตัวสบายๆ เหมือนกับว่าวันนี้ไม่ใช่วันสำคัญอะไรและคนที่จะพบเจอก็ไม่ใช่คนที่มีค่าอะไร

“ไปเถอะ!”เซี่ยงตงฉิงหยิบกุญแจรถ พยักหน้าเบาๆกับฉีเติ่งเสียนแล้วพูดอย่าจริงจัง

ฉีเติ่งเสียนเห้นท่าทางที่จริงจังของเขาพูดขึ้น: “ถ้าอารมณ์ของคุณสามารถสบายๆเหมือนชุดที่คุณใส่ก็ดีมากเลยสิ”

เซี่ยงตงฉิงได้ยินแล้วยิ้มพูดขึ้น: “สันนี้ไปงานเลี้ยง เกรงว่าคนมากมายจะทุบคุณจนกลายเป็นแผ่นแบนๆ?ประธานหลี่ว่ายังไง?”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “เขาเหมือนกับคนไม่มีอะไรเลย ถึงเวลานอนก็นอน ถึงเวลากินก็กิน”

เซี่ยงตงฉิงพูด: “เป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆ หายาก”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างโง่ๆ: “อย่างนั้นก็ดี ไม่รู้จักให้กำลังใจและชมฉันบ้าง!”

“คุณอย่างมาแกล้งโง่ที่นี่ เขาทำแบบนี้ เพื่อไม่ให้ความกดดันกับคุณหรอ?เขาเป็นคนฉลาด หากคุณไม่มีกำลังทางสายตาหน่อย เขาไม่พบคุณแต่แรกแล้ว”เซี่ยงตงฉิงพูด

“พูดแบบนี้ ประธานเซี่ยงมีความฉลาดน้อยมากจริงๆ ให้รับตำแหน่งรองผู้อำนวยการกระทรวงแต่แรกเพื่อมาแกล้งฉัน”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ

ตอนนี้เขานั้นสบายๆ คนทั้งคนนั่งลงบนเก้าอี้ เหมือนกับคนไร้กระดูกเลย

นักมวยมืออาชีพต่อสู้ เขานั้นสบายมากๆ ที่แน่ๆคือร่างกายผ่อนคลายมาก

มีเพียงแค่ตอนที่ออกหมัด จะทำให้กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายเกร็งตัวขึ้น

สภาพแบบนี้และในตอนนี้ของฉีเติ่งเสียน มันผ่อนคลายมาก ในตอนที่ต่อสู้ถึงจะมีการเกร็งตัว อีกทั้งเมื่อตอนที่เกร็งแล้วพลังก็จะระเบิดออกมา มันเหนือจินตนาการของคนทั่วไปอย่างแน่นอน!

ในช่วงนี้ค่อยปรับอารมณ์ตัวเองอยู่ตลอกเวลา ฉีเติ่งเสียนยังได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับความลับของการชกมวยอีกด้วย

แม้พูกันว่าการฝึกฝนมวยนั้นเหมือนแล่นทวนกระแสน้ำ ถ้าไม่ก้าวหน้าก็จะถอย

แต่ในเวลานี้ หยุดมันแล้วพักผ่อนดีๆ แล้วคิดทบทวนอย่างจริงจัง จะได้ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิดเอาไว้

เหมือนกับตอนที่คุณกำลังเล่นเกมส์ยากๆอยู่ ถูกเจ้านายโหดร้ายนั้นให้ตายแล้วฟื้นขึ้นมา แต่เมื่อคุณพักผ่อนวันสองวัน แล้วกลับไปเล่น กลับรู้ว่าตัวเองอ่านออกว่าเจ้านายจะออกท่าอะไรบ้าง ก็โจมตีเจ้านายได้อย่างง่ายๆ

เซี่ยงตงฉิงได้ยินคำพูดที่เยาะเย้ยของฉีเติ่งเสียน แล้วเม้มปากหัวเราะพูดขึ้น: “ตอนแรกนั้นดูถูกคุณจริงๆนะ”

ฉีเติ่งเสียนพูด: “ตอนนี้ละ?”

เซี่ยงตงฉิงพูด: “ตอนนี้ก็ยังดูถูกคุณอยู่”

“…..”ฉีเติ่งเสียนนั้นหมอดคำจะพูดในทันที

ถ้าพูดถึงความสามรถของคนอื่น เซี่ยงตงฉิงก็ด้อยกว่าเขาอยู่!

อย่างรวดเร็วรถก็ถึงที่จัดงานของ“งานเลี้ยงหงเหมิน” ไม่มีนักดาบแปดร้อยคนซ่อนตัวอยู่ในความมืดรอให้ สวี่เอ้าเสวี่ยขว้างถ้วย แต่ว่าบนอากาศนั้นยังคงเต็มไปด้วยความอาฆาต

ฉีเติ่งเสียนตบไปที่มือขาวๆของเซี่ยงตงฉิง ให้เธอนั้นปล่อยตัวเอง

จากนั้นก็เดินไปตรงจุดกลางของงาน เขาไม่แม้แต่จะเดินไปที่โต๊ะด้วยซ้ำ

ยืนตรงกลางของงาน ฉีเติ่งเสียนเงยหน้าขึ้นมาแล้วพูดอย่างนิ่งๆ: “คำพูดไร้สาระพูดให้น้อยๆ มาเลยดีกว่า!”

เมื่อคำพูดนี้ของเขาออกมา เซี่ยงตงฉิงก็ตะลึง

สวีเอ้าเสวี่ยหัวเราะอย่างเย็นชา: “ฉีเติ่งเสียน คุณหมายความว่ายังไง?!”

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดอะไร แต่สายตานั้นกลับเย็นชาขึ้นมา มองใบหน้าของคนยังรู้สึกเหมือนใบมีดที่คมกรีดเข้าใส่

เซี่ยงตงฉิงนั่งลงที่โต๊ะข้างๆแล้วหยิบตะเกียบขึ้นพูดแล้วหัวเราะ: “ฉันหิวข้างแล้ว กินอะไรหน่อย ประธานสวีไม่ถือสาใช่ไหม?”

ทั้งสองมาถึงแบ่งหน้าที่กันชัดเจน

เธอรับหน้าที่เป็นคนสวย กินข้าวอย่างเงียบๆ ส่วนเขารับหน้าที่เป็นคือยิงปืนแล้วต่อสู้

อวี้เสี่ยวหลงถอนหายใจพูดขึ้น: “ฉีเติ่งเสียนอย่ารีบร้อน ฉันคิดว่ายังมีช่องว่างสำหรับการเปลี่ยนแปลง ทั้งสองฝ่ายชนะได้ ไม่จำเป็นต้องชนะหนึ่งแพ้หนึ่ง!”

ซู่หยูเจี๋ยกลับจับกระบอกปืนอย่างเบาๆ

จ้าวเหิงหยู่กลับค่อยๆยืนขึ้น

ความกดดันของปรมาจารย์ทั้งสองนี้มาราวกับพลังอย่างล้นหลาม ทำให้เซี่ยงตงฉิงนั้นจับตะเกียบได้ไม่ค่อยแน่นๆแล้ว

ตอนนี้ในใจเธอนั้นกังวลมาก

แต่ในเวลาต่อมา เขารู้สึกว่าเฉยๆ

ชนะก็แค่มีความสุข!

แพ้ ก็ลงนรกไปพร้อมกัน!