มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 432

"ดูเหมือนว่าอวี้เสี่ยวหลงจะโกรธสวี่เอ้าเสวี่ยมากเลยนะ?เป็นเพราะว่าสวีเอ้าเสวี่ยสมรู้ร่วมคิดกับองค์กรเลือดโครงกระดูกนี่เหรอ?"

หลังจากเดินออกจากร้านอาหารเซี่ยงตงฉิงถามอย่างครุ่นคิด

"ไม่ใช่"

ฉีเติ่งเสียนกึ่งส่ายหัวกึ่งยิ้มประหลาดใจเล็กน้อยกล่าว:"ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสามารถในการมองเห็นความคิดของคนขนาดนี้ยังมองออก"

เซี่ยงตงฉิงกล่าว:"อวี้เสี่ยวหลงโกรธที่สวีเอ้าเสวี่ยยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของเขาคนพวกนั้นแตกต่างจากอวี้เสี่ยวหลงอย่างสิ้นเชิง"

เซี่ยงตงฉิงตะลึงกล่าว:"คนพวกนั้น"

ฉีเติ่งเสียนกล่าว:"อย่างเช่นตระกูลจ้าว"

เซี่ยงตงฉิงถาม:"คุณมองออกได้ยังไงกันคุณหน้าจะไม่ข้อมูลอะไรถึงจะถูก?"

ฉีเติ่งเสียนส่ายหัวกล่าว:"สวีเอ้าเสวี่ยก็อยากให้เฉินหยูตายเหมือนกันนี้ก็บอกได้ถึงทัศนคติบางอย่างของเธอแล้วบวกกับจ้าวเหิงหยู่ปรากฎตัวอยู่ที่นี่ถ้าไม่ใช่คนที่โง่มากก็คงจะมองออก"

เซี่ยงตงฉินพยักหน้าอย่างใช้ความคิดเขาใช้เวลาสักพักถึงจะกลับคืนสติได้อีกครั้งถาม:"คุณหมายความว่าฉันโง่อย่างนั้นเหรอ?!"

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะเสียงดังกล่าว:"ฉันไม่ได้พูดอย่างงั้นสักหน่อยคุณพูดเองต่างหาก!"

เซี่ยงตงฉินไม่เข้าใจว่าการแบ่งอำนาจของเมืองหลวงเป็นยังไงสถานการณ์เป็นยังไงแต่ไม่รู้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

จนกระทั้งตอนนี้เซี่ยงตงฉินเพิ่งจะนึกอะไรได้เป็นห่วงถึง:"แผลของคุณเป็นยังไงบ้างให้ฉันพาคนไปโรงพยาบาลมั้ย?"

ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างขมขื่นกล่าว"จนถึงตอนนี้คุณเพิ่งจะดูออกเหรอ?"

หลังจากพูดจบเขายื่นมือออกไปกล่าว"รีบช่วยฉันหน่อย"

เซี่ยงตงฉินเอนไหล่ไปหา

ฉีเติ่งเสียนโน้มตัวเบาๆไปพิงไหล่ของเซี่ยนตงฉินค่อยๆตอนหายใจกล่าว"ฉันคิดว่าวันนี้ไม่ฉันก็อวี้เสี่ยวหลงใครสักคนต้องตายไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้"

"กระสุนหนึ่งนัดยิงผ่านเราทั้งสองคน!"

"คุณว่าระหว่างฉันกับเธอเหมือนเป็นเวรกรรมกันเลยจริงมั้ย?"

เซี่ยนตงฉินหน้าดำกล่าว:"ไม่หรอกก็แค่เรื่องบังเอิญอย่าคิดมาก"

ฉีเติ่งเสียนยิ้มให้กับตัวเองกล่าว"ไม่มีก็ดีฉันค่อยข้างชื่นชมเธอหวังว่าจะมีเรื่องแบบนี้อีก"

เซี่ยงตงฉินกล่าวเยาะเย้ย:"คุณมีสถาณะอะไรมีสิทธิ์ที่จะไปชื่นชมผู้ชนะคนหนึ่ง?ช่างเป็นเรื่องที่น่าตลกสิ้นดี!"

คำพูดของเซี่ยงตงฉินฉีทำให้ฉีเติ่งเสียนโกรธจนหน้าแดงไปถึงหูหอบหายใจไปค่อนครึ่งวันกล่าว"ได้ไม่เถียง"

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ไปโรงพยาบาลแต่ให้เซี่ยงตงฉินพากลับบ้านเลย

หลังจากนั้นเขาขอกล่องปฐมพยาบาลจากอาฝูรักษาบาดแผลด้วยตัวเอง

กระสูนแค่ยิงผ่านไปเท่านั้นอีกอย่างก็ไม่ได้เสียเลือดมากฉะนั้นไม่ได้บาดเจ็บมาก

แต่ก็แค่ช่วงนี้คงจะอ่อนแอไปสักพัก

แต่โชคดีที่ทุกอย่างได้คลี่คลายแล้วสวี่เอ้าเสวี่ยแพ้แน่นอนไม่จำเป็นต้องคอยระแวงอีกต่อไปแม้ว่าสภาพนั้นจะดีมากก็ตามแต่มันเหนื่อยมากจริงๆ!

รอกระทั้งฉีเติ่งเสียนจัดการกับบาดแผลเสร็จแล้วเซี่ยงตงฉินเรียนเขาไปรับกินข้าว

คนรับใช้เตรียมอาหารเย็นสุดหรูไว้เต็มโต๊ะเลยอีกอย่างเซี่ยงตงฉินยังเอาไวย์เก่าที่พ่อของเขาสะสมไว้หลายปีออกมาด้วย

ทั้งสองคนนัดไว้ล่วงหน้าแล้วไม่ว่าจะแพ้ชนะไวย์นี้ก็ต้องดื่ม

"คุณดื่มได้มั้ย?"เซี่ยงตงฉินถามอย่างกังวลเล็กน้อย

"จริงๆแล้วคุณแค่ไม่อยากให้ฉันดื่ม?ถามฉันในเรื่องแบบนี้มันจะมากเกินไปแล้วเทให้ฉันเต็มแก้ว"ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างภาคภูมิใจ

ดูเหมือนแผลแค่นี้สำหรับเขาแล้วก็ไม่ต่างจากการถูกยุงกัดเลย

เซี่ยงตงฉินมองดูสภาพของฉีเติ่งเสียนก็ไม่ได้เหมือนคนที่ขาดเหล้าแล้ววจะตายสักหน่อยแล้วได้แค่ตามใจเขา

"ลุงฝูไวย์พวกนี้รบกวนคุณหน่อยนะ"

"เก็บให้ผมหน่อยผมจะเอากลับ"

อาฝูอึ้งไปชั่วขณะประธานฉีนี่ไม่เกรงใจกันเลยจริงๆหลังจากนั้นเขายิ้มอย่างข่มขืน:"ได้ครั้บประธานฉีผมจะห่อให้คุณเอง"

ฉีเติ่งเสียนโยนเซี่ยงตงฉินเข้าไปในห้องนอนโดยตรง

คราวนี้เซี่ยงตงฉินผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ดังนั้นนอนเป็นตายมีเสียงกรนเล็กน้อยด้วยซ้ำ

ฉีเติ่งเซียนรู้สึกว่าลิ้นเริ่มชาคิดว่าจะนอนด้วยกันที่นี่เลยแต่เมื่อคิดถึงหลี่อวี๋นหว่านเดาว่าคงกังวลจนนอนไม่หลับอดทนหน่อยแล้วกันกลับบ้านค่อยพูด

เขาให้อาฝูห่อไวย์ให้สองสามขวดเเล้วเรียกรถส่งเขากลับบ้าน

ถึงที่หมายแล้วฉีเติ่งเสียนเพิ่งลงจากรถก็มองเห็นหลี่อวี๋นหว่านยืนอยู่ที่หน้าประตูกอดแขนไว้และกระทืบเท้าดูเหมือนจะหนาวจนรู้สึกไม่ดี

เห็นฉากนี้เเล้วใจของเขาไม่ได้ซึ้งจนรู้สึกอยากร้องไห้

แต่กลับรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โง่มาก

ถ้าฉันเกิดเรื่องขึ้นกลับมาไม่ได้แล้วล่ะ?

เธอก็จะยืนให้ลมหนาวพัดผ่านอยู่อย่างนี้เหรอ?

หลี่อวี๋นหว่านเห็นฉีเติ่งเสียนลงจากรถรอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าของเธอทันทีวิ่งไปหาเขาอย่างรวดเร็ว

"โง่หรือเปล่า?"ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกไปกอดเธอเขาหัวเราะแล้วกล่าวว่า

"กลิ่นแอลกอฮอล์เต็มปากเหม็นเป็นบ้าเลย!"หลี่อวี๋นหว่านพูดอย่างไม่พอใจ

ไวย์ที่ดื่มลงท้องจะดีขนาดไหนกลิ่นแอลกอฮอล์ก็มักจะทำให้คนรู้สึกไม่ดี