มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 454

“ปั๊ก!”

ก้อนหินกระแทกเข้าที่ขมับของคนที่ลักพาตัวอย่างแรงทำให้เลือดกระเซ็นออกมา

คนที่ลักพาตัวไม่มีเวลาแม้แต่จะร้องออกมา ทำได้เพียงส่งเสียงฮึดฮัดก่อนที่เขาจะเอียงร่าง โยนลงกับพื้นเสียงดังกึกก้อง

หยางกวนกวนวางหินลง เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้รู้สึกประหม่า ก่อนจะใช้ความคมของหินตัดเชือกที่พันอยุ่บนข้อมือ

เธอไม่มีเวลาคิดนาน เธอรีบวิ่งตรงไปหาหวงฉิงเกอ ก่อนจะเอื้อมมือออกและดึงผ้าสีขาวที่ปิดปากของเธอเอาไว้ออก ตบหน้าเธอเบาๆ ก่อนจะพูดว่า: “ตื่นสิ ตื่น!”

หวงฉิงเกอลืมตาขึ้นอย่างงุนงงละเมอพูดโดยไม่รู้ตัว: “คุณเป็นใคร นี่อยู่ที่ไหน?”

หยางกวนกวนกระซิบเสียงเบา: “คุณถูกลักพาตัว ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยคุณ! ตามฉันมา!”

ยังมีคนร้ายอยู่ในห้องน้ำมันอาจจะออกมาได้ทุกเมื่อ หากไม่รีบอาจถูกจับได้

หยางกวนกวนจับมือของหวงฉิงเกอด้วยมือข้างหนึ่ง โอบแขนไว้รอบเอวด้วยมืออีกข้างหนึ่ง แล้วพาเธอออกไป

แต่ในขณะนี้มีเสียงดังลอดออกมาจากห้องน้ำ ซึ่งทำให้หัวของเธอแทบระเบิดและเธอก็สาปแช่งอยู่ในใจ

“ไอ้โจรนี่เป็นเด็กหรือไง? ทำไมถึงเร็วขนาดนี้?” หยางกวนแอบตะโกนร้องอยู่ในใจ

เพิ่งเข้าห้องน้ำไม่ถึงสองนาที เสร็จแล้วเหรอ?

คนร้ายตัวเปิดประตูออกมาเห็นหยางกวนกวนพยุงหวงฉิงเกอกำลังจะพาออกไป เขารีบวิ่งมาหยุดตรงหน้าประตูยิ้มอย่างเย็นชา: “เธอกล้ามาก เธอกล้าดียังไงถึงมาแย่งอาหารจากปากเสือ!”

หยางกวนกวนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยหวงฉิงเกอลง ให้เธอนั่งพิงกำแพงแล้วพูดอย่างเย็นชา: “นายรู้ไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ และนายรู้ไหมว่าคนที่นายลักพาตัวเป็นใคร?”

เธอถ่วงเวลาเพราะเธอรู้ว่าตอนนี้เฉียวเชิวเมิ่งอยู่ด้านหลังเธอ

อาจจะไม่ดีนักหากสู้กันตัวต่อตัว แต่ด้วยคำพูดของเฉียวชิวเมิ่งที่ว่าสองต่อหนึ่ง ทำให้มีความหวังที่จะชนะอยู่บ้าง

แต่คนร้ายนั้นเป็นคนโหดเหี้ยมและเด็ดขาด เขาไม่ได้พูดอะไรกับหยางกวนกวนมากนัก เขารีบก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะต่อยหยางกวนกวนที่หน้าอกอย่างรุนแรง!

หยางกวนกวนเตรียมพร้อมอยู่แล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เป็นการต่อสู้แบบเอาชีวิตรอด ซึ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นดังน้อยกว่าเสียงกลอง แม้ว่าร่างกายของเธอจะกังวลเล็กน้อย แต่จิตใจของเธอก็แน่วแน่มาก

ในขณะที่หมัดถูกโจมตี หยางกวนกวนไม่หลบ แต่เปิดหมัดและฟาดลงด้วยหมัดตรงๆ!

หมัดนี้ชกเข้าที่หลังหมัดของคู่ต่อสู้ ก่อนจะทุบกำปั้นลง

“หือ? !” คู่ต่อสู้ส่งเสียงแปลก ๆ เขาไม่คิดว่าหยางกวนกวนจะเป็นผู้ฝึกฝนด้วย อีกทั้งสามารถแสดงหมัดแยกของสิงอี้ได้เป็นอย่างดี

คนร้ายเริ่มระมัดระวังมากขึ้น พยายามโจมตีอีกครั้ง คราวนี้เขาดุดันและรุนแรงมากยิ่งขึ้นเพื่อไม่ให้โอกาสหยางกวนกวนได้หายใจ!

หมัดของเธอกลายเป็นงู เลื้อยผ่านเปลือกตา เมื่อนิ้วสั่น ดูเหมือนว่าจะมีเสียงฟู่เหมือนงูพ่นพิษส่งเสียงขู่ออกมาซึ่งทำให้ผู้คนตัวสั่นได้

ก่อนที่นิ้วของเขาจะเอื้อมถึงเขาหยางกวนกวน เหมือนจะได้กลิ่นคาวราวกับว่างูพ่นพิษได้เปิดปากและกำลังจะกัดคน ๆ นั้นจนตายจริงๆ

เธอพลิกหมัดพลิกไหล่ทันทีและจู่โจมโดยไม่คาดคิดเลย!

ชกออกด้วยหมัด กดไปที่ข้อมือของคู่ต่อสู้อย่างรวดเร็ว และทำการกระแทกเปิดหมัด

ในช่วงเวลานี้ เธอได้รับการฝึกฝนอย่างหนักจากฉีเติ่งเสียนผู้ซึ่งต้องต่อยหมัดห้าธาตุนับพันครั้งทุกวัน หลังจากชกเธอพันครั้ง ความหมายของมันปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ!

หยางกวนกวนตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวทั้งสองนี้อย่างถูกต้อง โดยไม่เปิดเผยข้อบกพร่องใด ๆ ลื่นไหลหรือจะอธิบายได้ชัดเจนคือไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายมีอากาสจู่โจมได้

“เอ่อฮะ!”

ขณะที่คนร้ายกำลังจะไล่ตาม ก้อนหินก็โดนเข้าที่หน้า เขายกมือขึ้นเพื่อปัดหิน และเห็นผู้หญิงหายใจหอบปรากฏตัวที่ประตู

“เธอเหงื่อออกมาก เธอไม่สามารถล็อครูขุมขนได้ แต่เธอกำลังพยายามที่จะเป็นฮีโร่งั้นเหรอ?” คนร้ายเห็นเฉียวชิวเมิ่งเหงื่อหยดออกมา และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงเย็น

หยางกวนกวนกลิ้งตัวไปที่พื้นและเมื่อคนร้ายวิ่งไปทางเฉียวชิวเมิ่ง ก็หลบเข้าไปในเส้นทาง ยกมือขึ้นแล้วชกเข้าหน้าด้วยทราย!

คนร้ายตัวรู้ดีว่าหยางกวนกวนเป็นเพียงเด็กฝึกที่ไม่ได้ฝึกชกมวยจนเชี่ยวชาญ แต่ทักษะการต่อสู้นั้นดูมีประสบการณ์มากจน เขาเหลือเชื่อ เห็นได้ชัดเจนว่ายอดฝีมือที่สอนมวยนั้นเป็นยอดฝีมือระดับสูงประสบการณ์ภาคปฏิบัติ ไม่เช่นนั้คงไม่มีทักษะมากมายเช่นนี้

หยางกวนกวนเคยอ่าน “การรายงานความจริงในการต่อสู้” ของฉีเติ่งเสียนเขาเก็บเหตุการณ์ทั้งหมดไว้ในใจและไม่เคยละทิ้งหลักการดั้งเดิม เขาเรียนรู้ประสบการณ์บางอย่างไม่มากก็น้อยมา เขาค่อนข้างมีประสบการณ์ใช้ท่าทางกับศัตรู

คนร้ายเกือบตาบอดเพราะทราย เขาหยุดฝีเท้า ก่อนจะต่อยออกไป ลมแรงพัดเอาทรายและฝุ่นที่เข้ามาหาเขาออกไปจนหมด

เขามองเห็นเฉียวชิวเมิ่งวิ่งไปข้างหน้า กระทืบลงบนพื้นด้วยพละกำลังมากเทียบเท่ากับเสียงฟ้าร้อง และโจมตีเข้าที่หน้าอกด้วย “ศอกหัวใจ"

คนร้ายไม่ลังเลเมื่อเผชิญกับอันตราย ยกแขนขึ้นแล้วผลักออกไป!

“ผลั๊ก!”

ข้อศอกของเฉียวชิวเมิ่งชนเข้ากับแขนของคนร้าย เธอไม่ได้ถูกรัด แต่เธอไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง เธอขยับแขนทันที พยายามขยับฝ่ามือที่พยายามจะเข้ามาเพื่อหยอกล้อช่องคลอดของเธอ

แต่คนร้ายยิ้มอย่างเหยียดหยามและพูดว่า “เธอเป็นเพียงเด็กผู้หญิงผมสีเหลืองที่ฝึกกังฟูยังไม่เก่งด้วยซ้ำ!”

เขาสะบัดหัวไหล่ มีแรงกระแทกชนเขาออก เขาเห็นร่างของเฉียวชิวเมิ่งลอยสูงขึ้นราวๆ หนึ่งเมตร ลอยห่างออกไปห้าหรือหกเมตร แล้วกลิ้งตัวออกจากบริเวณนั้น

ในด้านหนึ่ง หมัดปืนใหญ่ของหยางกวนกวนถูกฟาดออกมา เขาไม่มีท่าทีตื่นตระหนก ก่อนจะหันกลับมาสะบัดหัวไหล่ ปล่อยหมัดต่อยออกไปอย่างแรง!