มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 461

“ประธานฉี ได้โปรดช่วยผมด้วย!"

หวงเหวินหลั่งร่ำร้องราวกับกำลังคว้าฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้าย ตอนนี้ฉีเติ่งเสียนคือความหวังเดียวของเขาที่จะเอาชีวิตรอด

ฉีเติ่งเสียนยืนขึ้น มองเออร์อวี๋ที่ระมัดระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง จากนั้นจึงหรี่ตาลงเล็กน้อยและเอ่ยด้วยรอยยิ้มจอมปลอม “เป็นแกใช่ไหมที่ระเบิดบ้านของฉัน!"

เออร์อวี๋ได้สติกลับมาอีกครั้งและบอกว่า “นายก็คือฉีเติ่งเสียนที่ปกป้องเฉินหยูก่อนหน้านั้นใช่ไหม!"

ฉีเติ่งเสียนเอียงศีรษะมองเออร์อวี๋อย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่นัยน์ตามีประกายเพลิงฉายวาบให้เห็นเล็กน้อย

เขาอาศัยอยู่อย่างสุขสบายใน “วิลล่าวิมานเมฆ” ที่ฉู่อู๋เต้ามอบให้ แต่สุดท้ายกลับเอามาให้เออร์อวี๋ระเบิดง่ายๆ กว่าสองพันล้าน เสียงปังครั้งเดียว ได้ยินแค่ครั้งเดียว

ในเวลานี้เมื่อพบเจอกับตัวการสำคัญที่ก่อเรื่องร้าย เจตนาฆ่าภายในใจก็ระงับไม่อยู่อีกต่อไป

สีหน้าของจงฮุยเปลี่ยนไปอย่างห้ามไม่อยู่ เขาเอ่ยด้วยความโกรธว่า “มัวทำอะไรอยู่ ยังไม่พานายกหวงหนีไปอีก! ขนาดฉันยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แล้วนายจะไปทำอะไรเขาได้”

ฉีเติ่งเสียนยื่นมือออกมาทางเออร์อวี๋และเอ่ยว่า “วันนี้มาสะสางบัญชีของเรากันดีกว่า แกระเบิดบ้านฉัน ฉันต้องการชีวิตแก พูดก็พูดเถอะ ยังไงฉันก็ขาดทุน”

เออร์อวี๋หัวเราะเยาะและเอ่ยว่า “อยากได้ชีวิตฉันก็ต้องดูกันก่อน ว่านายมีความสามารถพอหรือเปล่า!"

จงฮุยที่อยู่ข้างๆ มองอย่างกระวนกระวาย เออร์อวี๋ผู้นี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเขา เจ้าฉีเติ่งเสียนคนนี้ไม่รู้อะไรเป็นอะไร มีแต่จะถูกทุบตีจนตายก็เท่านั้น

หวงเหวินหลั่งไม่มีความรู้เรื่องการต่อสู้ ต่อหน้าเออร์อวี๋เขาก็เป็นได้แค่ลูกแกะที่ต้องถูกเชือด

“ฉันโกรธมาก!” ฉีเติ่งเสียนมองเออร์อวี๋และเอ่ยอย่างจริงจัง

เออร์อวี๋ชะงักนิดหนึ่งและบอกว่า “แล้วยังไง?”

ฉีเติ่งเสียนไม่พูดอะไรอีกและพุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว!

เออร์อวี๋รู้สึกว่าอีกฝ่ายรวดเร็วมาก ขณะที่กำลังจะตอบโต้ก็เห็นหมัดสามหมัดกับสองเท้าพุ่งตรงมาหาเขาแล้ว!

“นี่มันห้าขั้นหมัดยาวไท่จู่ยึดภูเขาฮวา! หมอนี่คิดจะใช้หมัดยาวไท่จู่โจมตีฉันงั้นเหรอ!” หลังจากที่เห็นการเคลื่อนไหวของฉีเติ่งเสียน ความคิดเช่นนี้ก็แวบขึ้นมาในใจของเออร์อวี๋ จากนั้นเขาก็โกรธจัด

เออร์อวี๋เชี่ยวชาญเรื่องรูปแบบและการเปลี่ยนแปลงของหมัดยาวไท่จู่ดีอยู่แล้ว ทันใดนั้นเขาจึงยื่นมือออกมาบล็อกและหลบหลีก หลบหมัดทั้งสามและสองเท้าที่พุ่งตรงมาหาได้

แต่ทันทีหลังจากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็สูดลมหายใจเข้าท้องอย่างฉับพลัน จากนั้นจึงนั่งท่าขี่ม้าราวกับฮ่องเต้ที่กำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์ทองคำ

นี่คือรูปแบบ “ไท่จู่ประทับบัลลังก์ทอง” หมัดยาวไท่จู่ เมื่อนั่งลงจะเหมือนประหนึ่งฮ่องเต้ประทับบนบัลลังก์ทองคำ ไม่มีทางสูงเทียบ ไม่มีทางสั่นคลอนความสง่างาม

ทว่าการลงมือของฉีเติ่งเสียนกลับไม่ใช่เทคนิคการชกด้วยหมัดยาวไท่จู่ แต่เป็นการโจมตีอย่างดุเดือด เป็นการชกอย่างไร้แบบแผน!

“รัวหมัดมั่วแบบสุ่มสี่สุ่มห้างั้นหรือ? หมอนี้จะใช้อะไรมาสู้กันแน่!” เออร์อวี๋อดสับสนไม่ได้

หมัดยาวไท่จู่มั่วซั่วกับวิธีการชกสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้ เขามองไม่ออกเลยจริงๆ...

ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจยิ่งกว่าก็คือ พลังหมัดของฉีเติ่งเสียนนั้นน่ากลัวมาก เมื่อรวมกับการชกแบบ “ไท่จู่ประทับบัลลังก์ทอง” ทุกหมัดก็ยิ่งเต็มไปด้วยความหนักหน่วงเหมือนฮ่องเต้โบกมือส่งทหารกล้านับล้านออกรบ!

เสียงหมัดดังแหวกอากาศไปทั่วห้อง ฉีเติ่งเสียนกลั้นลมหายใจที่จุดตันเถียนโดยไม่หยุดพัก ฝ่าเท้านิ่งไร้การเคลื่อนไหวประดุจภูผา หมัดเป็นประหนึ่งห่าฝนพุ่งตรงเข้าไปพร้อมๆ กันราวกับลูกธนู!

เออร์อวี๋ตอบโต้ครั้งแล้วครั้งเล่าและคิดในใจว่า “การรัวหมัดมั่วแบบนี้เป็นอะไรที่เปลืองแรงมาก นอกจากนี้เขายังใช้ท่าไท่จู่ประทับบัลลังก์ทอง ทุกหมัดล้วนใช้กำลังออกมาเต็มที่ หากเป็นแบบนี้ต่อไป ภายในไม่ถึงครึ่งนาทีเขาต้องหมดแรงแน่!”

เออร์อวี๋คิดวิธีต่อสู้ไว้แล้ว ฉีเติ่งเสียนหมดแรงเมื่อไร เขาจะชกเขาให้ตายเสียเลย!

จงฮุยที่มองอยู่ข้างๆ ยิ่งวิตกกังวลมากขึ้น เขารู้สึกว่าคนตรงหน้ามีกำลังเหลือเฟือแต่ไม่ฉลาดนัก เป็นคนโง่ไร้สมองที่มีอยู่ดาษดื่น

แต่ผ่านไปครึ่งนาทีหมัดของฉีเติ่งเสียนกลับไม่ได้แผ่วลงเลย เรี่ยวแรงยังคงหนักหน่วงและมีเสียงดังแหวกอากาศทุกครั้งที่ชก ความตกใจที่เกิดขึ้นทำให้เลือดภายในกายของเออร์อวี๋สูบฉีดแรงขึ้น

ร่างกายของเออร์อวี๋อ่อนเปลี้ยลงจากผนังและล้มลงกับพื้น ร่างกายท่อนบนปกคลุมไปด้วยเลือด กลายเป็นก้อนโคลน นอนอย่างอ่อนแรงเนื้อตัวบิดเบี้ยวอยู่บนพื้น ดูแล้วไม่เจริญตาและน่ากลัวมาก

จงฮุยที่อยู่ข้างๆ เห็นแล้วตกตะลึงตาค้าง!

“นะๆๆ... นี่เขาเป็นคนหรือเปล่า... ถึงรัวหมัดมั่วๆ ได้ตั้งนานขนาดนี้... ฉันงงไปหมดแล้ว!” จงฮุยพึมพำและแทบจะไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

ผู้เชี่ยวชาญย่อมมองออก ว่าการออกหมัดของฉีเติ่งเสียนนั้นทรงพลังและหนักหน่วงมาก ทุกหมัดมีพลังเต็มเปี่ยม คิดว่าหมัดชุดหนึ่งน่าจะชกออกไปเกือบห้าร้อยหกร้อยครั้ง นอกจากนี้พลังในแต่ละหมัดยังคงรักษาได้อย่างคงที่อยู่ตลอด

เออร์อวี๋ไม่ได้ถูกฉีเติ่งเสียนชกจนตายด้วยทักษะการต่อสู้ และก็ไม่ได้เป็นเพราะทักษะด้อยกว่า แต่เขาถูกชกตนตายด้วยพละกำลังทั้งหมดของคู่ต่อสู้!

นี่คือการต่อสู้ที่น่าเวทนาที่สุดของเออร์อวี๋ เขามีทักษะการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมแต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ ถูกบังคับไปสู่ทางตันและถูกชกจะหมดแรง ในที่สุดก็ถูกซัดจนตาย...

“สวะ กล้าระเบิดบ้านฉัน! ฉันจะซัดแกให้ตาย!”

ฉีเติ่งเสียนก่นด่าและส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ตอนนี้สองหมัดของเขาเต็มไปด้วยเลือดของเออร์อวี๋

เขาสะบัดมือจนเลือดเหล่านั้นหยดลงมาเรื่อยๆ สุดท้ายมือของเขาก็กลับมาสะอาดสะอ้านอีกครั้ง

จงฮุยกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนค่อนข้างน่ากลัว...

ศพของเออร์อวี๋แทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม ร่างกายส่วนร่างไม่บุบสลาย แต่ร่างกายท่อนบนถูกต่อยจนเนื้อเละ ไม่มีกระดูกท่อนใดเลยที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ แม้แต่ไขกระดูกยังไหลออกมาจากปากแผล

“นายกหวง ยังมัวตะลึงอะไรอีก รีบโทรเรียกคนมาจัดการศพเร็วเข้า!”

“แล้วก็จงฮุยคนนั้นน่ะ รีบติดต่อคนจากหน่วยงานรักษาความปลอดภัยแห่งชาติสิ มัวยืนทึมทื่อทำไมอยู่”

ฉีเติ่งเสียนเอ่ยอย่างไร้ความอดทน จากนั้นจึงกลับไปเอนกายลงบนเตียงค่ายทันที