มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 489

รายชื่อที่เผยแพร่โดยเหมยหลัวคลินิก ได้สร้างความตกใจให้กับวงการแพทย์ทั่วเมืองตงไห่!

เพราะในรายชื่อชุดนี้ ส่วนใหญ่เป็นแพทย์จากโรงพยาบาลชิงเหอที่ไม่ใช่โรงพยาบาลสามอันดับแรกหมดเลย!

"เชี่ย เหมยหลัวคลินิกกำลังจะช่วยคนยากจนเหรอ เลือกแต่โรงพยาบาลเล็กๆ ที่ไม่มีชื่อเสียงและระดับต่ำแบบนี้ได้อย่างแม่นยำซะด้วย?"

"ล้อเล่นเหรอเนี่ย โรงพยาบาลสามอันดับแรกไม่มีใครเข้ารอบเลยเหรอ เป็นหมอจากโรงพยาบาลประจําอําเภอและโรงพยาบาลประจําเมืองทั้งนั้นเลยเหรอ?"

"คาดไม่ถึงว่าหมอจากโรงพยาบาลเมืองตงไห่ของเราไม่ได้รับเลือกสักแห่งเลยเหรอ? เกิดอะไรขึ้น ผอ.หูไม่ไปถามกรมอนามัยหน่อยเหรอ?"

หลังจากพวกหมอเห็นรายชื่อนี้แล้ว ก็ต่างตกใจ ต่างตกตะลึงและงงงวยกันมาก

ระดับการแพทย์ของเหมยหลัวคลินิกถือว่าดีที่สุดในโลกแล้ว และอุปกรณ์ก็เป็นอันดับต้นๆด้วย ไม่มีใครรู้สึกว่าตัวเองมีระดับการแพทย์สูง และไม่จําเป็นต้องไปเรียนกับผู้เชี่ยวชาญชั้นนําที่นั่น

หูเต๋อจะบ้าตายกับรายชื่อนี้ แม้ว่าเหมยหลัวคลินิกจะเก่งแค่ไหน แต่โรงพยาบาลเมืองตงไห่ของพวกเขาก็เป็นผู้นำในวงการแพทย์ของเมืองตงไห่ แต่เหมยหลัวคลินิกกลับไม่ให้ใครในโรงพยาบาลของพวกเขาอยู่ในรายชื่อเลย!

หมายความว่าไง? ดูถูกโรงพยาบาลประจำจังหวัดเหรอ?

แพทย์ประจำจังหวัด สู้โรงพยาบาลประจำอำเภอและโรงพยาบาลประจำตำบลเหล่านั้นไม่ได้หรือไง?

รายชื่อนี้ อยู่ในความคาดหมายของฉีเติ่งเสียน เพราะโรงพยาบาลของแพทย์ที่ได้รับเลือกล้วนมีความสัมพันธ์ความร่วมมือกับเทียนไล่เภสัชกรรม

โรงพยาบาลประจำจังหวัด โรงพยาบาลประจำเทศบาลเหล่านี้ขนาดโรงพยาบาลสามอันดับแรกยังไม่ไว้หน้าเขาเลย แล้วทำไมเขาต้องไว้หน้าพวกเขาด้วย?

"ทําแบบนี้มันเกินไปหรือเปล่า? ไม่มีหมอจากโรงพยาบาลสามอันดับแรกแม้แต่คนเดียว!" หลี่อวิ๋นหว่านดูรายชื่อแล้วพูดด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น

"เกินไปยังไง? พวกเขาทํามา ผมแค่ทำกลับเท่านั้น! อีกอย่าง เหมยหลัวคลินิกเป็นโรงพยาบาลเอกชน แถมยังเป็นทุนต่างประเทศ พวกเขาจะทำอะไรกับเหมยหลัวคลินิกได้ล่ะ?" ฉีเติ่งเสียนยิ้มอ่อนและดูถูกมาก

หลี่อวิ๋นหว่านกลับพูดว่า "การทําแบบนี้ เท่ากับเอาเหมยหลัวคลินิกมาย่างบนกองไฟเลยนะ ถูกโรงพยาบาลสามอันดับแรกหลายแห่งโกรธแค้นแน่ๆ!"

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่และแบบมือพูดว่า "โรงพยาบาลเป็นสถานที่ที่ผู้มีความสามารถเป็นเจ้าอยู่แล้ว ถ้าโรงพยาบาลสามอันดับแรกเหล่านั้นรู้สึกว่าตัวเองเก่งล่ะก็ ก็ไปปลดป้ายสำนักสิ! ดูสิว่าหมอของเหมยหลัวคลินิกเก่งหรือพวกเขาเก่งกันแน่!"

หลี่อวิ๋นหว่านฟังแล้วก็รู้สึกมีเหตุผล

ปลดป้ายสำนัก ล้อเล่นอะไรกัน

เอาเป็นว่าโนวิทซกี้ผู้อํานวยการแผนกกระดูกและข้อของเหมยหลัวคลินิก เป็นนักการแพทย์ชั้นนําจากประเทศเจอมณี ตีพิมพ์วิทยานิพนธ์ด้านกระดูกมากถึงหลายร้อยเรื่อง เกือบทุกฉบับได้รับการยกย่องจากแพทย์แผนกกระดูกว่าเป็นแบบคลาสสิก นอกจากนี้เขายังเป็นคนเก่งที่สามารถขึ้นบนเวทีกล่าวสุนทรพจน์ต่อหน้าผู้คนมากมายในที่ประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์โลกด้วย

คุณว่าคุณกล้าไปปลดป้ายสำนักไหมล่ะ? นิ้วเท้าน่าจะแตกเป็นเสี่ยงๆก่อน!

เหมยหลัวคลินิก เป็นแค่คลินิกก็จริง แต่สามารถสู้กับโรงพยาบาลส่วนใหญ่โดยไม่มีปัญหาใดๆ คาดว่ามีเพียงเหมยเอ้าคลินิกในประเทศมี่เท่านั้นที่สามารถสู้กันแบบสูสีได้

หาผู้เชี่ยวชาญชั้นนํามามากมายขนาดนี้ และนำเข้าอุปกรณ์ทั้งหมดจากโรงพยาบาลกลางเมืองประเทศเสวี่ย ไม่ว่าจะเป็นผู้มีความสามารถหรืออุปกรณ์ต่างๆ ล้วนอยู่ในระดับขั้นเทพ ถ้าจะหาโรงพยาบาลจากประเทศหัวกั๋วที่สามารถต่อสู้กับพวกเขาได้ อาจเป็นเรื่องยาก

เมื่อถึงเวลานั้น รัฐบาลอาจต้องสร้างสนามบินเล็กๆใกล้กับเหมยหลัวคลินิก เพื่ออํานวยความสะดวกให้แขกผู้มีเกียรติจากประเทศต่างๆ สามารถนั่งเครื่องบินมาได้โดยตรง

"ทองแท้ไม่กลัวไฟ ขนาดผอ.วลาดิเมียร์คนนี้ยังไม่กังวลว่าจะถูกใครเกลียดเลย แล้วเราจะกังวลอะไรอีก?" ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างชิวๆ

สรุปแล้ว หลังจากรายชื่อของเหมยหลัวคลินิกนี้ออกมา ทำให้เทียนไล่เภสัชกรรมรู้สึกโล่งอกมาก

ฉีเติ่งเสียนพูดว่า "คุณได้ติดต่อกับตระกูลซุนที่ผลิตยาแล้วหรือยัง? ผมให้ซุนโหย่วเหวยทักทายไว้ก่อนแล้ว"

ยังไงแล้วหวงชงก็มาจากหน่วยรบพิเศษ และหลังจากปรับความคิดแล้ว เขาก็กระโดดขึ้นไปบนกําแพงเหมือนกัน

ฉีเติ่งเสียนกระโดดลงจากกําแพง ไม่รู้ว่าจะเอาเสายาวประมาณสองเมตรนั้นมาจากไหน ถือไว้ในมือแล้วพูดว่า "ระวังเท้าด้วยนะ อย่าตกลงไป ตายขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบ"

ทั้งสองเริ่มกังวลทันที

จากนั้น ฉีเติ่งเสียนก็ยกเสาขึ้นและฟาดเข้ามา ครั้งแรกฟาดไปทางหัวของหวงชง

หวงชงรีบหดคอ แต่เพิ่งหลบได้ ก็รู้สึกว่าหัวเข่าเย็นๆ ยกขาขึ้นทันที และยืนให้มั่นคงด้วย "ไก่ทองขาเดียว"

พอฉีเติ่งเสียนขยับข้อมือ เสาก็กวาดไปที่เอวของหยางกวนกวนที่อยู่ด้านข้างด้วยความเร็วที่เร็วกว่าเดิม

หยางกวนกวนเมิ่งขยับตัว เอวพลิกไปข้างหลัง ใช้"ท่าสะพานโค้ง"หลบ

เมื่อเสาของฉีเติ่งเสียนผ่านบนร่างกายของหยางกวนกวน ก็เริ่มใหม่ต่อทันที

ร่างของหยางกวนกวนพลิกตัวไปมา มือขวาจับขอบกําแพง ขยับเท้า อาศัยแรงผลักร่างออกไป ทั้งตัวเด้งออกออกจากกําแพง หวงชงเห็นก็ใจวายไม่ไหว

เห็นแค่ร่างกายของเธอเด้งออกนอกกำแพงไปครึ่งนึง แล้วอาศัยแรงดึงจากมือที่เกาะกําแพงไว้ ดึงตัวเองกลับมา ฟึ่บทีหนึ่ง "ท่าลิงปีนต้นไม้" ปีนขึ้นไปบนกําแพงอีกครั้ง

วิธีการหลีกเลี่ยงอย่างกล้าหาญของปรมาจารย์แบบนี้ หวงชงรู้สึกว่าตัวเองทําได้ยาก ความยืดหยุ่นไม่ดีเท่าหยางกวนกวนอยู่แล้ว ความสามารถในการปรับตัวก็น้อยไป ถ้าทำแบบนี้ น่าจะตกลงไปตายก่อน

จากนั้น ก็เห็นเสาของฉีเติ่งเสียนฟาดลงมา ทั้งสองคนบนกําแพงก็ขยับตัวอย่างยากลําบาก

ถ้าไม่ใช่ว่าฤดูหนาวฟ้าค่อนข้างมืดเร็วล่ะก็ คนเดินถนนด้านล่างเห็นฉากบนนี้ คงจะตกใจตายแน่ๆ