มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 493

ฉีเติ่งเสียนบอกให้ซุนโหย่วเหวย ศิษย์ของซุนชิงเสวียนมาทักทายที่บ้าน ดังนั้นการพบกันระหว่างหลี่อวิ๋นหว่านและซุนเหลียนเฉิงจึงค่อนข้างราบรื่น

ซุนเหลียนเฉิงเป็นพี่ใหญ่ของซุนโหย่วเหวย เขามีท่าทางของคนอายุสามสิบและลักษณะที่คนประสบความสำเร็จควรมี

“ประธานซุน ฉันแจ้งจุดประสงค์ที่ฉันมาครั้งนี้ให้พวกคุณทราบก่อนหน้านี้แล้ว เรามาเข้าประเด็นกันเลยดีกว่า” ทันทีที่เข้าไปในสำนักงาน หลี่อวิ๋นหว่านก็หยิบเอกสารออกมาอย่างไม่รีรอ

“ไม่ต้องรีบหรอกประธานหลี่ นั่งดื่มชาแล้วค่อยๆ คุยกันเถอะ” ซุนเหลียนเฉิงให้เลขานำชามาให้หลี่อวิ๋นหว่าน

หลังจากแสดงความขอบคุณ หลี่อวิ๋นหว่านก็จิบชา กระแอมเบาๆ และเริ่มเข้าเรื่อง

ทันทีที่เธอพูด ซุนเหลียนเฉิงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “สถานการณ์ปัจจุบันของเทียนไล่เภสัชกรรมไม่ค่อยดีเท่าไรเหรอ โรงพยาบาลเกรดดีหลายแห่งปฏิเสธพวกคุณ?”

หลี่อวิ๋นหว่านชะงักก่อนจะพูดว่า “ใช่ค่ะ แต่ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร เรามาคุยเรื่องธุรกิจกันต่อเถอะ”

ทันทีที่เธอจะกลับเข้าเรื่อง ซุนเหลียนเฉิงก็เปลี่ยนหัวข้อเสียเดี๋ยวนั้น “สงครามธุรกิจระหว่างเซี่ยงกรุ๊ปกับสวีกรุ๊ปเมื่อปีที่แล้วทำให้ผมตื่นตาตื่นใจมากจริงๆ...”

หลี่อวิ๋นหว่านพยายามพูดอย่างอดทนและกลับเข้าเรื่องอีกครั้ง

แต่ซุนเหลียนเฉิงก็เอาแต่หลีกเลี่ยงหัวข้อนั้นและพูดเรื่องอื่น ดูเหมือนไม่อยากพูดถึงเรื่องยาพิเศษเลย

หลังจากผ่านไปหลายครั้ง ในที่สุดหลี่อวิ๋นหว่านก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอหรี่ตาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ประธานซุนไม่อยากคุยเรื่องนี้ใช่ไหม!”

ซุนเหลียนเฉิงชะงัก “โอ้? ประธานหลี่ดูออกเหรอ ฮ่าฮ่า ทักษะการแสดงของผมนี่แย่จริงๆ!”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดเสียงเย็น “ในเมื่อประธานซุนไม่อยากคุย งั้นก็พูดมาตรงๆ สิ จะทำให้เสียเวลากันทุกคนทำไม”

ซุนเหลียนเฉิงส่ายหน้า “ผมต้องไว้หน้าน้องชายผม เพราะยังไงเขาก็เป็นศิษย์ของหมอเทวดาซุน!”

“พูดตามตรงนะ ที่ผมเจียดเวลามาพบคุณวันนี้ก็ถือว่าใจกว้างมากแล้ว”

“ไม่อย่างนั้นถึงจะมีคนจากเทียนไล่เภสัชกรรมจะมาคุกเข่าก็ไม่มีประโยชน์”

หลี่อวิ๋นหว่านอดโมโหไม่ได้เมื่อได้ยินสิ่งที่ซุนเหลียนเฉิงพูด

ฉีเติ่งเสียนเลือกซุนเภสัชภัณฑ์เป็นหุ้นส่วนเพราะเขาคิดว่าศิษย์อย่างซุนโหย่วเหวยเป็นคนจากซุนเภสัชภัณฑ์ ดังนั้นทุกคนจะได้หาเงินร่วมกัน

แต่ใครจะไปคิดว่าซุนเหลียนเฉิง ประธานของซุนเภสัชภัณฑ์จะไม่จริงจังกับเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย แถมเขายังพูดจารุนแรงแบบนี้อีก!

“ในเมื่อซุนเภสัชภัณฑ์ไม่เต็มใจที่จะร่วมมือ งั้นฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องนั่งที่นี่ต่อ!” หลี่อวิ๋นหว่านยืนขึ้นและเตรียมตัวเดินออกไป

ในตอนนั้นเอง ผู้อำนวยการหม่าก็ปรากฏตัวที่หน้าประตู

ผู้อำนวยการหม่ายิ้มก่อนจะพูดว่า “ประธานหลี่มาอย่างรีบๆ แล้วก็ยังกลับแบบรีบๆ เหรอ”

หลี่อวิ๋นหว่านขมวดคิ้วเมื่อเห็นเขา เธอได้ฟังเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานจากปากของฉีเติ่งเสียนแล้ว

“ประธานหลี่ ผมรบกวนฝากข้อความไปถึงประธานฉีสักหน่อย!” ผู้อำนวยการหม่ายิ้มจางๆ

“ข้อความอะไร ว่ามาสิ!” หลี่อวิ๋นหว่านมองผู้อำนวยการหม่าอย่างเฉยชา

ผู้อำนวยการหม่าถอนหายใจและกล่าวว่า “ประธานฉีช่วยเลิกทำยาพิเศษอะไรนั่น แล้วก็เลิกหาพันธมิตรเถอะ ถึงจะผลิตออกมาได้ แต่สำนักงานสาธารณสุขของเราก็ไม่อนุมัติให้อยู่ดี!”

หลี่อวิ๋นหว่านกำหมัดแน่น เธอไม่คิดว่าผู้อำนวยการหม่าจะอวดดีขนาดนี้

ดูเหมือนว่าที่วันนี้ซุนเหลียนเฉิงมีท่าทีแบบนี้น่าจะเกี่ยวกับผู้อำนวยการหม่าเป็นส่วนใหญ่!

“เรื่องบางเรื่องไม่ใช่ว่าคุณจะตัดสินได้! สูตรยาพิเศษที่เราซื้อมาจะสร้างประโยชน์ต่อสังคมหัวกั๋วทั้งหมด หากคุณมาขัดขวางกระแสนี้ ไม่ช้าก็เร็วคุณได้ถูกเหยียบตายแน่!” หลี่อวิ๋นหว่านมองผู้อำนวยการหม่าและพูดด้วยรอยยิ้มหยัน

“แล้วก็คุณ ซุนเหลียนเฉิง!”

“ตอนแรกประธานฉีต้องการกระจายเงินให้ได้กันถ้วนหน้า แต่ในเมื่อคุณไม่รู้สถานการณ์ เราก็ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกัน”

เธอยื่นมือออกไปกดปุ่มปิดสวิตช์จนเกิดเสียงดัง

ฉีเติ่งเสียนเกือบจะโพล่งคำว่า “เวรเอ๊ย” ออกมา แต่หลังจากเห็นว่าเป็นหลี่อวิ๋นหว่าน เขาก็ยิ้มเจื่อนๆ และพูดว่า “ผมกำลังได้ไพ่ดีๆ อยู่ ถ้าเป็นคนอื่นมาปิดคอมผม ผมคงตบหน้าเขาไปแล้ว! คุณรู้ไหมว่าคะแนนถั่วสี่ล้านเม็ดนี้คือความพากเพียรครั้งสุดท้ายของผม”

หลี่อวิ๋นหว่านพูดด้วยใบหน้าถมึงทึง “นายยังมีกะจิตกะใจเล่นไพ่พิชิตแลนด์ลอร์ดอีกเหรอ”

ฉีเติ่งเสียนรีบทำดีหวังผล รินกาแฟให้หลี่อวิ๋นหว่านหนึ่งแก้วและพูดว่า “นี่คาปูชิโน่ของป้าครับ...”

“นายเรียกใครว่าป้า!” เหนือศีรษะของหลี่อวิ๋นหว่านเหมือนมีเอฟเฟกต์สีดำที่น่าสะพรึงกลัวโผล่ออกมารอบๆ และเธอก็แทบจะกัดฟันถาม

ฉีเติ่งเสียนหัวเราะและถามว่า “จากท่าทางเกรี้ยวกราดของคุณ ดูเหมือนว่าจะเจรจาไม่สำเร็จสินะ”

หลี่อวิ๋นหว่านตอบ “ไม่สำเร็จ! รู้ว่าฉันเจรจาไม่สำเร็จ แต่นายยังหน้าตาระรื่นอยู่อีกเหรอ!”

ฉีเติ่งเสียนยักไหล่ “ไม่สำเร็จก็ไม่สำเร็จสิ เราให้โอกาสในการทำเงินให้พวกเขาแล้ว พวกเขาไม่ต้องการ คนที่เสียหายก็คือพวกเขา”

หลี่อวิ๋นหว่านคิดว่าชายคนนี้ควรไปก่อตั้งครอบครัวโลกสวย แล้วก็เป็นผู้นำตระกูลของครอบครัวนี้ซะ

“ฉันเจอผู้อำนวยการหม่าด้วย เขาบอกให้นายไปแบกไม้รับโทษที่หน้าบ้านเขา ไม่อย่างนั้นยาพิเศษของเราจะถูกบล็อก!” หลี่อวิ๋นหว่านตบหลังฉีเติ่งเสียนแล้วพูดด้วยความโกรธ

“เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร เขาบอกว่าบล็อกก็ต้องบล็อกเหรอ” ฉีเติ่งเสียนแค่หัวเราะ “แต่ผมก็ไม่คิดว่าซุนเภสัชภัณฑ์จะปฏิเสธ”

“นี่มันมีปัญหานิดหน่อยจริงๆ...”

“ตอนนี้ไม่สามารถติดต่อบริษัทยาที่ต่างจังหวัดได้แล้วใช่ไหม”

“ปวดหัวหน่อยๆ แล้ว!”

เมื่อหลี่อวิ๋นหว่านเห็นว่าสีหน้าของฉีเติ่งเสียนค่อยๆ แย่ลง ใจเธอก็กลับรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจนอยากจะหัวเราะ

ตาบ้านี่ มองในแง่ดีอีกสิ!