มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 508

ฉีเติ่งเสียนไม่ได้ตั้งใจชวนเฉียวชิวเมิ่งมารับประทานอาหารกลางวัน แต่การสนทนาก็ดูผ่อนคลาย น่ารื่นรมย์เหมือนเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ที่รู้จักกันมานานหลายปี

หลังอาหารกลางวันเฉียวชิวเมิ่งก็ขอตัวไปก่อน โดยบอกว่าเธอมีงานอีกมากที่ต้องทำ ค่อยนัดเจอเมื่อเธอว่างอีกครั้ง

“ฉันไม่ได้คิดว่าเธอจะช่วยได้มากขนาดนี้ แถมยังเชิญอวี้เสี่ยวหลงมาด้วย เธอทำแบบนั้นได้ยังไง?” ฉีเติ่งเสียนยิ้มอย่างครุ่นคิด

เฉียวชิวเมิ่งกำลังกลายเป็นคนที่เธอต้องการทีละขั้น เมื่อแบบนี้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกมีความสุข

หลังจากที่หยางกวนกวนได้เห็นทักษะของอวี้เสี่ยวหลงในวันนี้ ก็ตั้งใจที่จะฝึกให้หนักมากขึ้น

ต้องบอกว่าการมีอยู่ของอวี้เสี่ยวหลงสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้คนจำนวนมากโดยไม่รู้ตัว

หยางกวนกวนกล่าวว่า “หลังจากส่งตรวจสอบและรับหมายเลขล็อตผลิตแล้ว ก็สามารถนำไปขายออนไลน์อย่างเป็นทางการได้ เมื่อยาขาวเฉินซื่อเข้าสู่ตลาด โรงพยาบาลชั้นนำทั้งสามแห่งก็ต้องมาคุกเข่าลงขอร้องเราเอง”

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “ราคาไม่สามารถตั้งสูงหรือต่ำมากๆได้ และจะต้องสอดคล้องกับผลประโยชน์ของประเทศ ไม่อย่างนั้นทางการจะไม่สนับสนุนเรา”

ทางการเมืองตงไห่จะต้องยินดีอย่างแน่นอนที่ได้เห็นการผลิตในท้องถิ่นของยาขาวเฉินซื่อและยาพิเศษอีกสองชนิด แม้ว่าหยางหลิงกวนจะสนับสนุนเทียนไล่ฟาร์มาซูติคอลหรือเทียนไล่เภสัชกรรมอย่างเต็มที่ ก็จะไม่มีใครกล้าต่อต้านมันอีก

การฟ้องร้องฝ่ายตรงกันข้ามคือการขัดต่อผลประโยชน์ของชาติ และการไม่ชัดเจนในจุดยืนของตัวเองจะถูกตบหน้าด้วยโครงข่ายที่ใหญ่กว่า

หยางกวนกวนรู้สึกว่าน่าเสียดายที่สูตรของยาทั้งสามชนิดนี้มีราคาสูงถึงสามร้อยล้าน!

แต่ตอนนี้พวกเขาต้องขายมันในราคาที่ต่ำลงซึ่งเป็นธุรกิจที่ขาดทุนไม่ว่าจะมองอย่างไร

แต่มองอนาคตก็ถือว่าไม่ขาดทุน เพราะยาหลักสามตัวนี้เปิดตลาดธุรกิจก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ถ้ายาหลักสามตัวนี้ไม่ได้กำไรก็พึ่งยาอื่น เพื่อทำกำไรได้ แถมราคาต่ำ ยังได้รับความโปรดปรานจากทางการด้วย ทำไมจะไม่ได้ผลประโยชน์ล่ะ?

ฉีเติ่งเสียนไม่ลืมผู้อำนวยการหหม่า หลังจากที่ยาขาวเฉินซื่อออกจากโรงงาน ยาถูกส่งเป็นสองชุด ชุดแรกถูกส่งไปยังสำนักงานสาธารณสุขเมืองตงไห่ และชุดที่สองถูกส่งไปยังเมืองหลวง

หลังจากที่ผู้อำนวยการหม่ารู้ว่ายาดังกล่าวผลิตโดยหลี่ฟาร์มาซูติคอลเขาก็ให้ช่างเทคนิคปฏิเสธมันโดยไม่พูดอะไรสักคำ โดยไม่สนใจจะถามด้วยซ้ำว่ามันเป็นยาประเภทไหน

เมื่อฉีเติ่งเสียนรู้ว่ายาขาวเฉินซื่อถูกสำนักงานสาธารณสุขเมืองตงไห่ปฏิเสธทันที เขาไม่แปลกใจเลย ในทางกลับกัน เขารู้สึกสะใจเล็กน้อย

ผู้อำนวยการหม่าคงไม่คิดฝันว่าฉีเติ่งเสียนได้เปิดช่องทางเอาไว้แล้วและบรรลุข้อตกลงที่น่าสนใจผ่านอวี้เสี่ยวหลง เพื่อที่ยาจะได้ตรงไปยังเมืองหลวงเพื่อตรวจสอบได้ดดยตรง

หลังจากที่ยาขาวเฉินซื่อเข้าสู่เมืองหลวงเพื่อตรวจสอบ มันก็ดึงดูดความสนใจของผู้นำทันที

เพราะพวกเขาถลองสูตรสำหรับยาขาวเฉินซื่อมาเป็นเวลานาน แต่ตอนนี้มีการผลิตในท้องถิ่นได้แล้ว ซึ่งทำให้พวกเขาประหลาดใจมากจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากทราบราคาเปิดตัวและทิศทางการจัดหาลำดับความสำคัญของยาขาวเฉินซื่อแล้ว บรรดาหัวหน้าฝ่ายก็ต่างประหลาดใจเป็นอย่างมากเช่นกัน จากนั้น พวกเขาจึงแสดงความขอบคุณต่อของเทียนไล่ฟาร์มาซุติคอลหรือเทียนไล่เภสัชกรรมโดยการโบกมือให้ไฟเขียวทันที

อย่างที่อวี้เสี่ยวหลงกล่าว ภายในสองวัน ยาขาวเฉินซื่อจะสามารถผ่านการตรวจสอบได้รับหมายเลขล็อตผลิต ก็จะสามารถเปิดตัวสู่ตลาดอย่างเป็นทางการได้

ยาขาวเฉินซื่อชุดแรกที่ส่งออกจากโรงงานได้รับการจัดลำดับความสำคัญโดย เทียนไล่ฟาร์มาซูติคอล เพื่อจำหน่ายไปยังสาขาหลักในเขตสงครามจูเชวี่ยกองทัพเป็นผู้บริโภครายใหญ่ที่สุดของยาขาวประเภทนี้เสมอ เพราะจำเป็นสำหรับการรักษาอาการบาดเจ็บที่ได้รับระหว่างการฝึกและการต่อสู้ได้ดี

“คุณฉี ยาขาวเฉินซื่อผ่านการตรวจสอบแล้ว พวกเราเพิ่มกำลังการผลิต อนาคตที่สดใสรอเราอยู่” หยางกวนกวนรายงานงานของวันนี้ให้ ฉีเติ่งเสียนทราบอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้ม

“ดีมาก เรื่องนี้ฉันจะไม่จับตาดูแล้ว ต่อไปจะปล่อยให้มันทั้งหมดเป็นหน้าที่ของเธอ” ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสบายๆ

หยางกวนกวนมีสีหน้าแปลก ๆ และแอบบ่น: “ดูเหมือนคุณไม่ได้จับตาดูมันเลยตั้งแต่แรกต่างหาก ทุกวันคุณมัวแต่ต่อสู้กับเจ้าของที่....”

ฉีเติ่งเสียนปิดคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็ติดต่อหลี่ลุ่ยพาหยางกวนกวน เรียกหวงชง และตรงไปที่ยิมของมวยตระกูลหลี่

“ไปต่อ” ฉีเติ่งเสียนโบกมือแล้วพูดกับศิษย์มวยตระกูลหลี่ทั้งสอง

ทั้งสองพยักหน้าและรีบไปหาหยางกวนกวนที่กำลังคุกเข่าอยู่บนพื้น!

คนหนึ่งยกเท้าเตะเสยขึ้นไปโดยไม่แสดงความเมตตา เตะเข้าไปที่คางตรงๆ!

หยางกวนกวน กัดฟันและยกมือขึ้นกดที่หลังเท้า เขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย และมีความรู้สึกว่ามีไฟฟ้าแทงทะลุสมองมา จิตวิญญาณ รู้สึกราวกับว่าเขากระโดดลุกขึ้นยืน

เธอหลบลูกเตะตามมาของคู่ต่อสู้ได้โดยตรง การเตะนี้ไม่มีการเตือนล่วงหน้า ไม่แอบซ่อน ดุดันมาก

“ฉันรู้สึกแล้ว!” หยางกวนกวนเริ่มเคลื่อนร่างกาย เข้าใกล้ศิษย์อีกคนมากขึ้น เขย่าไหล่เพื่อสัมผัสถึงความแข็งแกร่ง รับรู้การเคลื่อนไหวของจุดศูนย์ถ่วงของอีกฝ่ายได้

เมื่อผ่านไปประมาณสิบวินาที เธอถูกต่อยที่หลังอีกครั้ง อาเจียนออกมาเป็นเลือด ล้มลงกับพื้น ทำให้ตอนนี้แทบจะลุกขึ้นไม่ได้เลย

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “เอาล่ะ การฝึกฝนของเธอจบลงแล้ว หวงชงขึ้นไปสนุกสิ”

เขาก้าวไปข้างหน้า ช่วยหยางกวนกวนให้ลุกขึ้นและพูดว่า “การฝึกฝนที่ตามมาจะยากขึ้นและเจ็บปวดกว่านี้สิบเท่า เธอต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจให้มากกว่านี้”

หยางกวนกวนกัดฟันและพูดว่า: “ฉันได้รับการฝึกโดยปีศาจในเรือนจำโยวตู ทำไมต้องกลัว ไม่ว่าพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม พวกเขาก็เทียบไม่ได้กับ คนล่าสัตว์กับหมาป่าจอมโลภหรอก!”

“รอให้ฉันพักฟื้น ฉันจะฝึกซ้อมอีกครั้ง”

“ฉันรู้สึกเข้มแข็ง แต่ฉันยังต้องพยายามคิดในหัว ไม่สามารถสร้างภาพสะท้อนที่อยู่ในจิตใต้สำนึกออกมาอย่างอัตโนมัติได้”

ฉีเติ่งเสียนพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอมีความสามารถ และยังฝึกหนักมาก เธอมีพรสวรรค์จริงๆ