มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 512

"ชั่งมันเถอะ ฉันก็ไม่ได้กังวลถึงขั้นนั้น"

ฉี่เติ่งเสียนเห็นสวีเอ้าเสวี่ยไม่ขยับ อดไม่ได้ที่หัวเรา และนั่งลงไปที่เก้าอี้ของบอสใหญ่โดยตรง

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว"ทำข้อตกลงนี่กับฉัน สำหรับคุณแล้วไม่ได้เสียอะไร ถ้าเทียนไล่เภสัชกรรมีความสามารถมากพอจะเอาสารบำรุงประสาทของสมองจากเทคโนโลยีชีวภาพจากภาคเหนือมาได้ ก็สามารถขยายธุรกิจได้อย่างรวดเร็ว"

"อีกอย่าง ฉันไม่ได้ขอเหมืองเเร่จากตระกูลเฉินฟรีๆ จะจ่ายเงินให้สี่พันล้าน"

"ข้อตกลงแบบนี้ สำหรับคุณแล้วก็มีแต่ได้"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าวยิ้มๆ"ฉันไม่ตกลง！"

สวีเอ้าเสวี่ยกล่าว"ทำไม?"

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ฉันไม่อยากทำข้อตกลงกับคนที่มีความสัมพันธ์กับคนตระกูลจ้าว เหตุผลง่ายแค่นี้ ได้มั้ยหล่ะ?"

สวีเอ้าเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง ใบหน้ามืดลง กล่าวอย่างเย็นชา"ความคิดเด็กจริงๆ！"

ฉี่เติ่งเสียนยักไหล่ กล่าว"คุณคิดเหรอจริงๆเหรอ ว่าถ้าไม่มีการช่วยเหลือจากคุณ ฉันจะไม่สามารถเอาสารบำรุงประสาทของสมองจากเทคโนโลยีทางชีวภาพจากภาคเหนือได้? คุณสำคัญตัวเองมากเกินไปหรือเปล่า！"

ใบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยเต็มไปด้วยความเฉยเมย รู้สึกอย่างชัดเจนว่าคำพูดของฉี่เติ่งเสียนนั้นไร้สาระสิ้นดี

"สารบำรุงระบบประสาทชนิดใหม่นี้ สุดท้ายแล้วจก็จะตกเป็นของเทียนไล่เภสัชกรรมของเรา ถ้าคุณไม่เชื่อ เรามาพนันกันมั้ยหล่ะ"ฉี่เติ่งเสียนยิ้มกล่าว

สวีเอ้าเสวี่ยไม่อยากสนใจ หันหลังเดินออกจากประตู

เพิ่งเดินไปได้สองก้าว ก็ได้ยินฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ถ้าฉันแพ้ งั้น ฉันจะช่วยพูดให้หนานหยางตระกูลเฉินขายเเหมืองแร่เหล็กของพวกเขาให้คุณ"

ขาของสวีเอ้าเสวี่ยนิ่งไปชั่วขณะ หันกลับมามองเขา

ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"แต่ถ้าคุณแพ้หล่ะ?"

สวี่เอ้าเสวี่ยเห็นแววตาาของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะขยะแขยง กล่าวด้วยสีหน้าที่ดูไม่ได้"ครั้งนี้ฉันไม่มีทางแพ้！"

ฉี่เติ่งเสียนยิ้มกล่าว"ดูเหมือนว่าไม่ต้องให้ฉันพูดอะไร"

สวีเอ้าเสวี่ยฝืนยิ้มกล่าว"ได้ งั้นเราก็มาพนันนกันสักตั้ง ฉันก็อยากเห็น คุณจะทำยังไงถ้าไม่มีความช่วยเหลือจากฉัน รับเอาสารบำรุงประสาทของสมองจากเทคโนโลยีทางชีวภาพจากภาคเหนือได้ยังไง！"

หลังจากพูดจบ สวีเอ้าเสวี่ยเปิดประตูเดินออกไปทันที

เสียงดังปัง ปรระตูถูกเธอปิดอย่างแรง ทำให้โคมไฟระย้าในห้องสั่นเสียงดัง

"อา ฉันยังคิดว่าผู้หญิงคนนี้ปรับอารมณ์ได้แล้วสักอีก สรุปแล้ว แค่กระตุ้นนิดหน่อย ก็ยังเป็นเหมือนเดิม"ฉี่เติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม ยกขาทั้งสองข้างพาดไปบนโตีะ

"ปีศาจพนันฉายานี้ ไม่ได้มาเสียเปล่า"

"เทคโนโลยีทางชีวิภาพทางภาคเหนือ ไม่ว่าจะเจ๋งแค่ไหน ก็ยังเป็นแค่วิสาหกิจกึ่งรัฐ"

"เนื่องจากเป็นวิสาหกิจกึ่งรัฐ ยังไงก็ต้องถูกรัฐเข้าแทรก！"

"หลังจากพูดจบ ฉี่เติ่งเสียนนั่งตัวตรง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาใครสักคน

หลังจากที่สวีเอ้าเสวี่ยเดินออกจาเทียนไล่เภสัชกรรมก็โทรหาใครสักคนเหมือนกัน กล่าวว่า"ทำเรื่องไม่สำเร็จ หรือจะพูดว่า สำเร็จไปแค่ครึ่งเดียว"

"ฉันพนันกับเขา ตลกดี"

"เขาบอกว่าไม่ต้องการความช่วยเหลือจากฉันก็สามารถเอาสารบำรุงประสาทของสมองจากเทคโนโนยีทางชีวภาพจากภาคเหนือได้"

"หกเขาทำไม่ได้ เขาจะช่วยพูดกับตระกูลเฉินเรื่องเหมืองแร่ให้ฉัน"

ฝั่งตรงข้ามฟังแล้ว เงียบไปชั่วขณะ กล่าว"โอกาสของคุณมีไม่มาก รักษาไว้ดีๆ"

ใบหน้าของสวีเอ้าเสวี่ยเคร่งขึ้น แล้วกล่าวอย่างเย็นชา"ฉันจะทำเรื่องของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ต้องให้ใครมาพูด！"

เธอวางสายลง แล้วถอนหายใจยาวๆ

"โง่มาก！"หยางกวนกวนบ่น ก็ยังริเริ่มที่จะผูกเนคไทให้เขา

ขณะที่หยางกวนกวนสวมชุดราตรีสายเดี่ยวสีเทา รอยผ่าด้านซ้ายของกระโปรงเปิดออกไปจนถึงขอบด้านบนของต้นขา คู่กับถุงน่องสีเนื้อและรองเท้าส้นสูงสีเบจเจ็ดเซนติเมตร รูปร่างแบบนี้อย่าดีเกินไปเลย

ฉี่เติ่งเสียนก้มหัวให้หยางกวนกวนผูกเนคไทให้แต่โดยดี ถือโอกาสนี้ให้เฉยชมเป็นบุญตา

หลังจากที่หยางกวนกวนผูกเนคไทให้ ยกมือขึ้นทำเป็นจะจิ้มตา ฉี่เติ่งเสียนตกใจรีบถอยหนี

"หาแต่วิธีเล็กน้อยๆพวกนี้มาเอาเปรียบคนอื่นอยู่เรื่อย ยังไงคุณก็เป็นถึงประธานใหญ่ผู้มีค่าตัวนับหมื่นล้าน กรุณาหยุดหยาบคายแบบนี้ได้มั้ย?"หยางกวนกวนดุด้วยความโกรธ

"คุณรู้ว่านี่เป็นแผนเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ยังหลงกลไม่ใช่เหรอ?"ฉี่เติ่งเสียนตอบกลับอย่างได้ใจ หลบการต่อยเตะของศิษย์ททรยศนี้

เห็นหยางกวนกวนโมโหที่ตีไม่โดน ฉี่เติ่งเสียนกล่าว"ฉันจะสอนท่าเตะให้คุณหนึ่งท่า ท่านี้ชื่อว่าสุนัขสีเหลืองฉี่ ชื่ออาจจะฟังดูไม่เพราะ แต่ความร้ายแรงนั้นไม่มีใครเทียบได้"

"เมื่อเธอต่อสู้กับเขามาถึงขั้นนั้น จู่ๆก็ยกขาขึ้น เขาสามารถถูกตัดขาดจากลูกหลานทันที และสูญสียความสามารถในการต่อสู้"

หยางกวนกวนรู้สึกว่าชื่อท่ามันไม่หน้าฟังจริงๆ แต่มันมีประโยชน์มาก แค่อยากรู้วิธีเตะมันออกไป

ท่าทางเพิ่งจะมาถึงครึ่งทาง เธอรีบหยุดกระทันหัน ใบหน้าของเธอตื่นตัวขึ้น กล่าวยิ้มเย็นชา"ที่ฉันสวมอยู่คือกระโปรง！"

ฉี่เติ่งเสียนกระแอมไอกล่าว"คุณสวมหรือไม่สวมกระโปรงไม่เป็นปัญหา ผมแค่ต้องการจะเตื่อนคุณเป้นหลัก การฝึกฝนเป็นเรื่องของทั้งชีวิต ต้องฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา！"

หยางกวนกวนหัวเราะยื่นมือขวาไปหาฉี่เติ่งเสียน

ฉี่เติ่งเสียนเตรียมลากเธอมา

หลังจากนั้น นิ้วกลางของหยางกวนกวนก็ดีดออกมาทันที และถอนกลับทันที

"ครั้งหน้าถ้าฉันไม่สวมกระโปรง ฉันจะเตะคุณให้ตายอย่างแน่นอนด้วยท่านี้！"หยางกวนกวนกัดฟันกรอนกล่าว ค้นพบแรงงจุงใจในท่าสุนักเหลืองฉี่ของคนหนึ่ง