มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 521

หลี่อวิ๋นหว่านส่ายหน้า ก่อนจะเผยรอยยิ้มจางๆแล้วพูดว่า : “ต้องขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวฉันต้องไปทำงานที่เมืองหลวง เลยไม่มีเวลาอยู่กับนาย”

ฉีเติ่งเสียนเหลือบตามองบน ก่อนจะพูดว่า : “อย่าชะลอความเยาว์วัยที่ดีของคุณเพราะอาชีพของคุณสิ มันเป็นเวลาที่เราควรสนุกกัน”

หลี่อวิ๋นหว่านกลับตอบว่า : “ถ้าไม่ขยันทํางาน ผู้อาวุโสจะเสียใจได้ ฉันไม่อยากถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยหน้าที่การงานที่ใหญ่ขึ้นของนาย การขยันทํางานคือหลักการที่แท้จริง!”

ฉีเติ่งเสียนถูกท่านั่งยองๆ ที่เย้ายวนของเธอเมื่อกี้เป็นแรงกระตุ้น และความถี่ของการเคลื่อนไหวของนิ้วก็เร็วขึ้นเรื่อยๆ

“ก็ไปพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอ? เรื่องสำคัญๆ ก็จัดการเรียบร้อยหมดแล้ว มันถึงเวลาที่จะหยุดพักผ่อนได้แล้ว” ขณะพูดนิ้วของเขาก็เข้าไปสัมผัสกับความยืดหยุ่นทันที

“ฉันหยุดได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ฉันควรจะทํางานหนัก”หลี่อวิ๋นหว่านบีบมือที่ของฉีเติ่งเสียน และยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ทุกคนขยันทํางาน ถ้าฉันหย่อนยานไม่สนใจ บางทีฉันก็อาจจะถูกโยนทิ้งไปถ้าฉันไม่ระวัง”

“ดังนั้น โปรดอย่าทําให้ฉันทำงานล่าช้าเลย!”

ฉีเติ่งเสียนกลอกตาและพูดว่า: “ฉันเหมือนผู้หญิงที่เอาแต่ใจ คุณเหมือนผู้ชายที่ทํางานหนักอยู่ข้างนอก ฮึ!”

หลี่อวิ๋นหว่านพอใจกับคําพูดของเขาและพูดว่า: “พอได้แล้ว ไปส่งฉันที่สนามบินหน่อย”

ฉีเติ่งเสียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขับรถไปส่งหลี่อวิ๋นหว่านที่สนามบิน

คาดว่าเธอจะเดินทางไปทํางานนี้เป็นเวลาหลายวัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ การจะทำธุรกิจใหญ่มันก็ต้องอย่างนี้ จะต้องยุ่งวุ่นวายอยู่ตลอดเวลา

เขาสามารถทําให้หลี่อวิ๋นหว่านหยุดได้ แต่หลี่อวิ๋นห่านไม่ต้องการหยุด แต่เขาก็เคารพการตัดสินใจของหลี่อวิ๋นหว่าน

“เมื่อฉันทํางานนี้เสร็จ ฉันจะได้มีช่วงเวลาที่มีความสุขกับนาย”

“จะให้ฉันใส่เสื้อผ้าแบบไหน นายเลือกได้ตามสบายเลย!”

ก่อนเข้าสนามบิน หลี่อวิ๋นหว่านกอดฉีเติ่งเสียนและพูดกรอกหูของเขาด้วยคำพูดยั่วยวน

คำพูดนั้นมันทำให้ฉีเติ่งเสียนรู้สึกว่าใบหูของเขาถูกพัดด้วยความอ่อนโยนที่เปียกชื้น ซึ่งทําให้หัวใจของเขาร้อนรุ่มเป็นไฟ

“น่าเสียดายที่สวีเอ้าเสวี่ยบาดเจ็บสาหัส”หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนส่งหลี่อวิ๋นหว่านขึ้นเครื่องเรียบร้อยแล้ว ความคิดลามกก็เกิดขึ้นในหัวเขา

ขณะที่ฉีเติ่งเสียนกําลังจะกลับ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากหม่าหงจุนพอดี

“คุณฉี ว่างไหม ออกมาดื่มกันหน่อย!” หม่าหงจุนกล่าวว่า “ปีนี้ราคาวัตถุดิบปรับตัวสูงขึ้น เราต้องมาคุยกันเรื่องธุรกิจกันหน่อย”

“ฉันไม่สนใจ นายไปคุยกับลูกน้องฉันก็ได้”ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ

หม่าหงจุนพูดทันทีว่า: “สองสาวลูกครึ่งประเทศเสวี่ยคิดถึงคุณมาก วันนี้ผมพาพวกเธอมาด้วย ไปเจอกันที่บาร์ของเยี่ยเฟิงนะ”

ฉีเติ่งเสียนกระแอมและพูดว่า: “อ่า……ฉันไม่ได้อยากดื่มเลยจริงๆ แต่ในเมื่อคุณหม่าต้องการคุยเรื่องธุรกิจ เดี๋ยวเราไปคุยกันก็ได้”

เมื่อหม่าหงจุนได้ยินคําพูดของเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เขารีบพูดว่า: “โอเค โอเค คุณฉีอยู่ที่ไหน เดี๋ยวผมส่งคนออกไปรับคุณ!”

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนจอดรถ เขาก็เห็นหม่าหงจุนและคนอื่นๆ ยืนรอต้อนรับเขาอยู่ที่หน้าประตู สองสาวลูกครึ่งก็อยู่ด้วย คนหนึ่งมีหน้าอกใหญ่ อีกคนขาเรียวยาวสวยต่างเติมเต็มซึ่งกันและกัน

“สวัสดีปีใหม่ค่ะคุณฉี!” สองสาวลูกครึ่งรีบเข้ามาเกาะที่ประตูรถขอฉีเติ่งเสียนทันที

ทันทีที่เขายืนขึ้น เขาก็ถูกกอดแขนทั้งซ้ายและขวาทันที

หม่าหงจุนกล่าวว่า: “คุณฉีมาถึงแล้ว มา มา เชิญเข้าไปข้างในกัน!”

ฉีเติ่งเสียนพูดๆ ว่า : “ฉันไม่ได้อยากมาสักหน่อย แต่การจะทำธุรกิจนั้นมันไม่ง่ายเลย ทุกคนคือต่างเป็นเพื่อนกัน ฉันก็เลยมา”

จางโหรวเฝ้าดูฉีเติ่งเสียนที่ถูกสองสาวลูกครึ่งประเทศเสวี่ย “ขนาบข้าง”เธอก็อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยและพูดว่า : “หน้ามนุษย์แต่หัวใจเป็นสัตว์ร้าย จัดฉากได้เป็นฉากๆ!”

หม่าหงจุนกลอกตามองบน เมื่อเขาพูดมาแบบนี้ มันค่อนข้างน่าเชื่อถือเล็กน้อยที่จะขยับมือออกจากตักของใครบางคน!

ในเวลานั้นเอง ก็มีคนที่คุ้นเคยเข้ามาในบาร์

คนที่มาก็คือสวี่อานนายหางเสือของสาขาย่อยหลงเหมินในตงไห่!

สวี่อานมาพร้อมกับชายชาวต่างชาติคนหนึ่ง ซึ่งทั้งสองเดินเข้ามาในบาร์และพูดคุยหัวเราะกัน

“เขามาที่นี่ทำไมกัน?” หลังจากที่หม่าหงจุนเห็นสวี่อาน เขาอดไม่ได้ที่จะสับสนและรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หลังจากเห็นชาวต่างชาติที่อยู่ด้านข้างๆสวี่อานอิเลียน่า จินวาก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นแล้วก้มศีรษะลงอย่างลงอย่างเงียบ ๆ และแสร้งทําเป็นเอื้อมมือไปรินเหล้า

ทั้งๆที่จริงแล้ว แก้วในมือเหล่านั้นมีเหล้าเต็มหมดทุกแก้วแล้ว

เวอร์จิน่ากับไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เธอแค่หันชำเลืองมองแล้วหันกลับมา

ทันทีที่มือของอิเลียน่า จินวาสัมผัสแก้ว เธอถูกฉีเติ่งเสียนจับมือเอาไว้ จากนั้นเธอจึงเงยหน้าขึ้นมอง สายตาของเธอประสานเข้ากับสายตาของฉีเติ่งเสียน

“ทําไมเธอถึงประหม่าขนาดนี้? คุณอีวา” ฉีเติ่งเสียนถามด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีอะไร ฉันอาจจะไม่ได้เจอคุณมานานแล้ว คงจะดีใจเกินไปหน่อยล่ะมั้ง?” อิเลียน่า จินวาแสร้งพูดทําเหมือนไม่มีอะไร เธอใช้มืออีกข้างสัมผัสมือใหญ่ของฉีเติ่งเสียน

จากนั้นเล็บที่แหลมคมของเธอก็ลูบไล้อย่างยั่วยวนไปบนฝ่ามือ แสดงถึงท่าทางที่เร่าร้อน

ฉีเติ่งเสียนทำได้เพียงยิ้ม อิเลียน่า จินวาคนนี้ถือว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญยั่วยวนผู้ชายได้เก่งมาก ความสามารถการแสดงเสน่ห์ของเธอสูงกว่าเวอร์จิน่าระดับหนึ่ง

นี่คงเป็นพรสวรรค์หรือมีการฝึกอบรมพิเศษหรือไม่?

หลังจากเปรียบเทียบทั้งสองคนแล้ว ฉีเติ่งเสียนก็เริ่มอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที