มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 531

ในที่สุดฉีเติ่งเสียนก็รับสาย

ในเมื่ออิเลียน่าจินวาทิ้งคนอื่นจริงๆ ถ้าไม่ทักทายก็ดูจะเสียมารยาทไปหน่อย

ทันทีที่รับสาย เขาก็ได้ยินเสียงหม่าหงจุนพูดด้วยความหวาดกลัว “ประธานฉี ขอโทษจริงๆ ครับ เกิดเรื่องแล้ว!”

ฉีเติ่งเสียนตะลึงไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ประธานหม่า ค่อยๆ พูด เกิดอะไรขึ้น”

หม่าหงจุนหายใจเข้าและพูดด้วยความหวาดผวาที่ยังหลงเหลืออยู่ในใจ “เวอร์จิน่าตายแล้ว ผมดูแลเธอไม่ได้ ประธานฉีอย่าต่อว่าผมเลย...”

“ว่าไงนะ!”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ฉีเติ่งเสียนก็ตกใจอย่างหนัก

หลังจากช่วงเที่ยง เขากับอิเลียน่าจินวาไปพบกับเวอร์จิน่า ตอนนั้นสาวน้อยประเทศเสวี่ยผู้มีไซซ์หน้าอกไม่ด้อยไปกว่าหยางกวนกวนคนนี้ยังกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจอยู่เลย

ตอนนี้เธอตายแล้วงั้นเหรอ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเวอร์จิน่า แต่หลังจากทราบข่าว มันก็ทำให้ความโมโหปะทุในใจเขาอยู่เหมือนกัน

ชีวิตของเวอร์จิน่ากำลังจะเปลี่ยนไปและกำลังจะมีอนาคตที่ต่างไปจากเดิม แต่มันกลับจบลงก่อนที่จะได้เริ่มอีกงั้นเหรอ

“เวอร์จิน่าตายได้ยังไง” ฉีเติ่งเสียนถามเสียงเย็น พร้อมด้วยแรงอาฆาตที่คุกรุ่นอยู่ในใจ

ไม่ว่าอย่างไรตาม เวอร์จิน่าก็ได้รับน้ำใจของเขาแล้ว แถมเธอยังดื่มกับเขา

ถึงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็ฉวยโอกาสไปไม่น้อยจริงๆ...

เมื่อคิดว่าสาวลูกครึ่งคนสวยที่น่ารักเช่นนี้ถูกฆ่า มันก็ทำให้เขารู้สึกราวกับมีน้ำมันมาเคลือบที่หัวใจและเขาก็ไม่มีความสุขเอาเสียมากๆ

หม่าหงจุนกล่าวว่า “ผมก็ไม่ค่อยมั่นใจ เป็นชาวต่างชาติคนหนึ่ง...ประธานฉีก็รู้นี่ว่าเวลาเราเห็นรูปลักษณ์ของชาวต่างชาติ เราก็รู้สึกว่าพวกเขาคล้ายกันไปเสียหมด...”

ฉีเติ่งเสียนพูดขึ้นว่า “ชาวต่างชาติเหรอ ใช่คนที่ไปบาร์กับเสวี่ยอานเมื่อวานรึเปล่า”

หม่าหงจุนตอบ “พอคุณพูดขึ้นมาแบบนี้ ก็ดูเหมือนจะคล้ายกันอยู่นะ...”

ฉีเติ่งเสียนแค่นยิ้มและพูดว่า “หม่าหงจุน อย่ามาแกล้งโง่ ใช่คือใช่ ไม่ใช่คือไม่ใช่! ถ้าคุณกล้าเล่นแง่กับผม ผมจะควักสมองคุณออกมาเลยคอยดู!”

คำพูดของฉีเติ่งเสียนทำให้หม่าหงจุนหวาดกลัวไม่น้อย “ประธานฉี ชาวต่างชาติคนนั้นนั่นแหละ เวอร์จิน่าถูกต่อยเข้าที่หัวใจจนเสียชีวิต แล้วก็ถูกตัดนิ้วไปหนึ่งนิ้ว...”

ฉีเติ่งเสียนวางสายทันที

หม่าหงจุนขวัญหนีดีฝ่อ เธอคนนั้นเป็นแค่สาวนั่งดริ๊งไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ แม้ว่าเขาจะตั้งใจมาที่นี่เพื่อเติมไฟให้ฉีเติ่งเสียนก็เถอะ

ในสายตาคนใหญ่คนโตอย่างหม่าหงจุน เด็กผู้หญิงอย่างเวอร์จิน่าก็เป็นแค่สินค้าไร้ค่าที่สามารถแลกเปลี่ยนหรือทิ้งได้ตามต้องการ

แต่ฉีเติ่งเสียนไม่คิดอย่างนั้น อาจเป็นเพราะว่าเวอร์จิน่าดื่มกับเขา หรืออาจเป็นเพราะเธอหน้าตาดี...แต่ไม่ว่าเหตุผลอะไรก็ตาม ตอนนี้เขาแค่โกรธมากๆ

“ถ้าเชคอฟเป็นคนทำ ตอนนี้อิเลียน่าจินวาอาจตกอยู่ในอันตราย!” ฉีเติ่งเสียนคิดก่อนจะก้าวเท้ายาวๆ และพุ่งพรวดออกจากยิมมวยของตระกูลหลี่ทันที

“บูม!”

เขากระทืบเท้าบนพื้น แนวกระดูกสันหลังของเขานูนขึ้นแล้วเขาก็พุ่งตัวออกไปเหมือนมังกร เพียงแค่เสียงฟิ้วดังขึ้นหนึ่งครั้ง เขาก็อยู่ห่างออกไปเจ็ดถึงแปดเมตร

“การทรยศของเธอก็สร้างความเสียหายให้ฉันเหมือนกัน”

“เพราะท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็หวังให้เธอช่วยฉันสร้างความสำเร็จในอนาคต”

อิเลียน่าจินวาพูดอย่างขมขื่น “ไม่ว่าคุณจะอยากให้ฉันสร้างความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ หรืออยากให้ฉันฝังความลับทั้งหมดลงดิน ฉันรู้ดีทั้งหมด แต่ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ฉันถึงหนีมา”

เชคอฟยิ้มแล้วพูดว่า “การทรยศด้วยการหลบหนีไม่ใช่สิ่งที่หยานจืออิงควรทำ!”

หลังจากพูดจบ เขาก็โยนนิ้วเปื้นเลือดไปตรงหน้าอิเลียน่าจินวา

เมื่ออิเลียน่าจินวาเห็นแหวนที่คุ้นเคยบนนิ้วเรียว สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันทีและเธอก็พูดด้วยความหวาดกลัว “คะ...คุณทำอะไรเวอร์จิน่า”

เชคอฟตอบอย่างเย็นชา “หล่อนไม่ยอมบอกที่อยู่ของเธอให้ฉันรู้ดีๆ ฉันก็เลยฆ่าหล่อนซะ เชือดง่ายๆ เหมือนเชือดไก่”

อิเลียน่าจินวารู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ หลังจากออกจากประเทศเสวี่ย เธอได้พบกับเวอร์จิน่าและทั้งสองก็กลายเป็นเพื่อนรักที่คุยกันได้ทุกเรื่อง

แต่ตอนนี้เชคอฟโยนนิ้วหนึ่งของเวอร์จิน่ามาตรงหน้าเธอ ทั้งยังบอกว่าเวอร์จิน่าตายแล้ว

“ทำไมคุณต้องลากเพื่อนของฉันมาเกี่ยวด้วย!” อิเลียน่าจินวารู้สึกเหมือนโลกพังทลาย เธอชกเชคอฟที่กำลังพุ่งเข้ามาเต็มแรง

เชคอฟไม่ได้สนใจการโจมตีของอิเลียน่าจินวาผู้ซึ่งไม่ได้รับการฝึกฝนร่างกายเป็นพิเศษเลย แล้วเขาก็ตบเธอจนล้มลงกับพื้นอย่างง่ายดาย

“เพราะเธอหนีมา ดังนั้นทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเธอต้องตาย!” เชคอฟพูดด้วยรอยยิ้ม

อิเลียน่าจินวาทรุดนั่งลงกับพื้น มองนิ้วท่อนนั้นด้วยร่างอันสั่นเทา เธอปวดใจมากและเธอก็โทษตัวเองว่า “ฉันไม่น่าทิ้งเธอไว้คนเดียวเลย...เวอร์จิน่า ฉันขอโทษ...”

เชคอฟพูดขึ้นว่า “เธอไม่ต้องขอโทษที่นี่หรอก อีกเดี๋ยวเธอค่อยไปตามหาหล่อนในนรก แล้วขอโทษหล่อนเถอะ!”