มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน นิยาย บท 14

ฮูหยินรองลู่เวยหย่าพุ่งเข้าไปหาลูกชายที่ถูกตีจนเป็นเช่นนี้ ร้องไห้ถามไถ่ขึ้นมาทันที "หยาชุน เจ้าไปทำเรื่องไม่ดีอะไรมา จิ่วซีถึงโกรธเจ้าขนาดนี้"

"ท่านแม่ นางตีข้า ข้า ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย" มู่หยางชุนโมโหจนร้องไห้ขึ้นจมูก "ท่านพ่อ ท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับข้า"

"ซีเอ๋อร์ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ต่อให้หยางชุนทำเรื่องผิด แต่เจ้าเป็นพี่สาวก็ไม่ควรลงมือโหดเหี้ยมเช่นนี้!"

แม่ทัพใหญ่มู่ปวดใจ เรียกคนให้ไปตามหมออู๋มา

มู่หยางชุนเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของเขา ต้องสืบทอดตระกูลต่อไป

ลู่เอ๋อร์จู่ๆ ก็คุกเข่าลงรีบเอ่ยขึ้นว่า "ทั้งหมดเป็นความผิดข้าน้อยเอง ไม่เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่เลยเจ้าค่ะ"

"ลู่เอ๋อร์ เจ้าอย่าเอะอะก็คุกเข่า เจ้าสัตว์เดรัจฉานนี่เกือบจะข่มเหงเจ้าไปแล้ว เจ้ายังคิดจะพูดเพื่อเขาอีกทำไมกัน? ถ้าไม่ใช่น้องชายของข้า เมื่อครู่ข้าคงจับเขาตอนไปแล้ว!" คำพูดของมู่จิ่วซีทำเอาทุกคนสูดปาก

"หยางชุน! ที่จิ่วซีพูดเป็นความจริงหรือ? เจ้าคิดจะ...ลู่เอ๋อร์" ฮูหยินรองเองก็มองลูกชายอย่างตกตะลึงเช่นกัน

"เจ้าเด็กชั่ว เจ้าคิดอย่างนั้นกับลู่เอ๋อร์จริงหรือ?" แม่ทัพใหญ่มู่เองก็ตกตะลึงมากเช่นกัน

"ไม่ใช่ ไม่ใช่เลย ลู่เอ๋อร์ต่างหากที่มาแอบดูข้าอาบน้ำ ข้าคิดว่าท่านแม่ก็คิดจะเลือกสาวมาให้ข้าร่วมหอด้วยไม่ใช่หรือ? ก็เลยคิดจะรวบหัวรวบหางนางพอดี" มู่หยางชุนรีบร้อนอธิบาย

"อายุแค่สิบห้า ขนยังขึ้นไม่ครบเลย แต่คิดจะร่วมหอกับหญิงสาวหรือ เจ้าไม่กลัวฝนทั่งจนเป็นเข็มหรือไรกัน!" มู่จิ่วซีเอ่ยประชดประชันขึ้นเย็นชา

"พรวด!" ท่านผู้สำเร็จราชการแทนด้านหลังทนไม่ไหว จนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

"มู่จิ่วซี!" แม่ทัพใหญ่มู่หน้าแดงก่ำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน