มเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน นิยาย บท 15

ฮูหยินรองเองก็ลุกขึ้นมาแล้ว น้ำตายังไม่ทันแห้ง ก็เริ่มห้ามทัพขึ้นมา

โม่จุนท่านผู้สำเร็จราชการแทนจ้องเขม็งใบหน้าที่ไม่ยอมใครของมู่จิ่วซี ในใจเองก็รู้สึกเหงื่อตกแทนนาง แต่ว่าคำพูดของนางก็ทำให้เขารู้สึกเกินคาดเหมือนกัน

ยังคิดว่าคุณหนูใหญ่จะต้องชอบรังแกพวกคนที่ต่ำต้อยกว่าแน่นอนแท้ๆ ไม่คิดเลยว่านางจะปกป้องเช่นนี้

"ลู่เอ๋อร์ ครั้งนี้ข้าทำผิดไป ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วย ซีเอ๋อร์พูดไว้ถูกต้อง สาวใช้ก็เป็นคนเช่นกัน พวกเรามีวันคืนที่สุขสบายได้ ก็เพราะมีพวกเจ้าอยู่"

ภายใต้บรรยากาศที่ตึงเครียด มู่เทียนซิงก็ทำการเลือกออกมา

ใบหน้าเย็นชาของมู่จิ่วซีก็ผ่อนคลายลงในพริบตา ยิ้มเจิดจ้าแยงตา เดินตรงเข้าไปข้างๆ มู่เทียนซิง คล้องแขนของเขาแล้วออดอ้อนทันที

"นี่ถึงจะเป็นวีรบุรุษท่านพ่อของข้า ทัศนคติสามด้านของตระกูลมู่พวกเราจำเป็นต้องทำให้ถูกต้อง"

"เด็กอย่างเจ้านี่นะ ครั้งนี้พ่อผิดเอง แต่ที่เจ้าตีน้องจนสภาพนี้ ก็ไม่ควรรู้สึกผิดบ้างหรือ?" มู่เทียนซิงถูกลูกอ้อนของลูกสาวตีจนแตกพ่าย อารมณ์เองก็ดีขึ้นมาแล้ว ทั่งดวงตาเต็มไปด้วยความรัก

"ท่านพ่อ สั่งสอนลูกไม่ดีคือความผิดของผู้เป็นพ่อ น้องชายทำเรื่องเช่นนี้ หากย้อนกลับไปถึงต้นตอก็ไม่ใช่ว่าท่านสั่งสอนไม่ดีหรือ ลูกๆ ของตระกูลมู่ต้องเข้าสู่สนามรบ แล้วอายุยังน้อยเช่นนี้ก็ยังจะมุดเข้ากระโปรงหญิงสาว หลังจากนี้จะไปคาดหวังความก้าวหน้าได้อย่างไรกัน?"

"มู่จิ่วซี เจ้าเองก็ไม่ใช่ว่าชอบไปซ่องหรือไรกัน!" มู่หยางชุนตะโกนขึ้นอย่างเดือดดาล

"มู่หยางชุน เจ้าพูดอะไรไร้สาระ!" มู่เทียนซิงเอ่ยขึ้นอย่างโมโห ท่านผู้สำเร็จราชการแทนยังอยู่นะ คำพูดนี้พูดออกมาได้หรือไรกัน?

มู่หยางชุนหดคอลงทันที มู่จิ่วซีมองเห็นในดวงตาฮูหยินรองลู่เวยหย่ามีประกายเย็นชาแวบหนึ่ง แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน