มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1305

ในขณะนี้แดร์ริลก็ยืนขึ้นและหัวเราะเบา ๆ “ตระกูลนอร์แมนก็รู้สึกแบบนี้เช่นกัน นายใหญ่เทย์เลอร์” เขากล่าวต่อ “ผู้ชายทุกคนจะเข้าร่วมการแข่งขัน ดังนั้นมันก็ยุติธรรมดีไม่ใช่รึ? แล้วพวกคุณกลัวอะไรกัน?”

"เอาล่ะ ถ้าไม่มีใครทักท้วงอะไรอีก ก็เป็นอันยุติเรื่องลงตรงนี้”

เควนตินยกแขนขึ้นและเรียกร้องให้ทุกคนเงียบ “แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก พวกเขาจะไม่ได้จับกลุ่มกันหรอก เราได้ซ่อมแซมวงแหวนอัญเชิญที่ภูเขาโกเบซึ่งเป็นมรดกตกทอดของบรรพบุรุษแล้ว เมื่อผู้เข้าแข่งขันเข้าไปในพื้นที่แล้ว วงแหวนอัญเชิญจะส่งพวกเขาให้กระจัดกระจายไปยังที่ต่าง ๆ มันยุติธรรมสำหรับทุกคนนั่นแหละ!”

“วงแหวนอัญเชิญนั่นได้รับการแก้ไขแล้วงั้นเหรอ? ฉันได้ยินมาว่านายท่านฮันท์ได้ทำการค้นคว้าเกี่ยวกับมัน แต่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะอุสาหะได้ขนาดนี้ เขาอาจจะเป็นคนเดียวในโลกที่รู้วิธีสร้างและแก้ไขวงแหวนอัญเชิญ!”

สีหน้าของนายท่านจอร์จเหยเกด้วยความประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เคยคิดว่าวงแหวนอัญเชิญที่เก่าและทรุดโทรมที่เชิงเขาโกเบจะได้รับการแก้ไขโดยเควนติน

บางทีสมาชิกตระกูลฮันต์เลือกที่จะจัดการแข่งขันที่นี่เพื่อแสดงทักษะการใช้วงแหวนอัญเชิญของเควนตินให้ทุกคนเห็นว่าเขาเก่งกาจเพียงใดและบอกทุกคนว่าเขาเป็นอัจฉริยะในการอัญเชิญวงเแหวนนั่น

“มาสเตอร์ฮันท์ คุณแน่ใจหรือว่ามันถูกซ่อมแซมแล้วน่ะ? เข้าไปแล้วจะปลอดภัยไหม? ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมาล่ะ? มันคงจะแย่มากทีเดียว!”

นายท่านซีเมเนสยังคงกังวลว่าวงแหวนอัญเชิญจะเกิดข้อผิดพลาด

“ฮ่า ไม่ต้องกังวลไปหรอกนายท่านซีเมเนส ผมไม่เอาชีวิตของพวกอัจฉริยะมายมายเหล่านี้มาเป็นเดิมพันหรอก”

"อ้อ ใช่ มีอะไรอีกไหมที่พวกเราควรจะรู้ไว้ นายท่านฮันท์?”

อเล็กซานเดอร์ถามหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

“ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง นอกเหนือจากป้ายสีดำ 10,000 แผ่นที่ผมพูดถึงก่อนหน้านี้ เรายังวางแผ่นป้ายสีขาวหนึ่งพันแผ่นและแผ่นป้ายสีแดงอีกร้อยแผ่นไว้ด้วย!”

ริมฝีปากของเควนตินโค้งเป็นรอยยิ้มเล็กน้อย “และแผ่นไม้เหล่านี้จะปรากฏบ่อยขึ้นเมื่อคุณเดินทางลึกเข้าไปในป่า—ไปทางภูเขา ซึ่งหมายความว่าบริเวณรอบนอกมีป้ายไม่มากนัก แต่ยิ่งเข้าไปลึกมากเท่าไหร่ ก็จะมีเจอมันเยอะขึ้น”