มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1427

“สิ่งที่นายใหญ่ฮันท์พูดนั้นถูกต้อง ปล่อยให้อดีตผ่านไป ฉันเชื่อว่าตระกูลฮันท์ของคุณคงไม่ทำเรื่องน่ารังเกียจแบบนั้น” นายท่านซีเมเนสก้าวมาข้างหน้าและพูดด้วยความครุ่นคิดว่า “เนื่องจากการแข่งขันสิ้นสุดลงแล้ว ถึงเวลาคำนวณแผ่นป้ายแล้ว มาจัดสรรรางวัลสำหรับการแข่งขันครั้งนี้ตามอันดับกันดีกว่า ว่าไง?”

“นายท่านซีเมเนสพูดถูก มาคำนวณกัน” เห็นได้ชัดว่าในขณะนั้นเควนตินคอตกอย่างรู้สึกปวดใจ

ขณะที่ทุกคนคำนวณแผ่นป้ายกัน เควนตินก็หันไปหาผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลฮันท์อย่างช่วยไม่ได้และพึมพำว่า “ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่ง ฉันรู้สึกว่าคลาวด์ยังไม่ตาย ด้วยเทคนิคลับของเขา… ฉันยังรู้สึกได้ว่าในร่างกายของฉันยังเชื่อมโยงกับเขาอยู่!”

“ยังมีการเชื่อมต่ออยู่เหรอ? งั้นเขาก็ยังมีชีวิตอยู่แน่นอน!” ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งของตระกูลฮันท์รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินแบบนั้นและพูดต่อว่า “ฉันมั่นใจว่าอีกฝ่ายคงจากไปเพราะพวกเขาคิดว่านายน้อยใหญ่ตายแล้ว เขาต้องมีชีวิตอยู่แน่และแกล้งตายอยู่ที่นั่น ฮ่าฮ่า… เขาอาจจะยังอยู่ในป่านั้น!”

"นั่นสิ! ทำไมฉันคิดไม่ถึงนะ? งั้นคุณพาคนสองสามคนเข้าไปค้นข้างใน แล้วตามหาคลาวด์ให้เจอ เข้าใจไหม?” ดวงตาของเควนตินเป็นประกายขณะที่เขารู้สึกดีใจอยู่ภายใน มันยังมีความหวังอยู่ ถ้าลูกชายของเขายังไม่ตายหรือแค่แกล้งตายเฉย ๆ ล่ะ?

ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งพาคนกลุ่มหนึ่งมาทันทีขณะที่พวกเขารีบเข้าไปค้นหานายน้อยใหญ่

เฟนด์ขมวดคิ้วทันทีเมื่อได้ยินแบบนั้น แม้ว่าเขาจะโล่งใจเมื่อคิดว่าคลาวด์ตายแล้วจริง ๆ เพราะยังไงซะ เขาก็ฟันคลาวด์ขาดออกเป็นสองท่อนด้วยดาบตัวเอง และเควนตินอาจคิดว่าลูกชายของเขารอดชีวิตมาได้เพราะเทคนิคลับของเขาที่ยังคงเชื่อมต่อกับนายน้อยใหญ่ เฟนด์คาดว่าเทคนิคนี้อาจจะทำงานผิดพลาด

ตระกูลนอร์แมน ตระกูลฮันท์ ตระกูลเชิร์ช และตระกูลลาโกริโอ ได้อันดับต่ำมากทั้งในประเภทกลุ่มและประเภทบุคคล

อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้สนใจเกี่ยวกับการจัดอันดับมากนัก เนื่องจากอัจฉริยะที่เสียชีวิตไปในการแข่งขันครั้งนี้ทำให้พวกเขาเศร้าโศกมากพอแล้ว

"ไม่น่าเชื่อ! ตระกูลวู๊ดคว้าอันดับหนึ่งในทั้งประเภทบุคคลและกลุ่ม!” ไททัส เคนเนธ และคนอื่น ๆ รู้สึกมีความสุขมาก ในการแข่งขันตระกูลวู๊ดทำได้โดดเด่นมากจริง ๆ