มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1697

“อืม…ถ้าอย่างนั้น…”

ระหว่างคิ้วของเอลล่าขมวดเข้าหากัน หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็พูดขึ้นว่า “เอาล่ะ ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าวันนี้ไม่ได้พบกับพวกคุณเลย กองทัพทั้งเก้าจะประกอบด้วยป้อมปราการเก้าแห่ง และมีบางอย่างที่พิเศษเกี่ยวกับเรา แม้ว่าเราจะเป็นสมาชิกของกองกำลังปฏิภาคีแต่ความจริงแล้วเราไม่ได้เป็นหนึ่งเดียวกัน ป้อมปราการทั้งหมดมีเส้นทางและความต้องการของตนเอง ดังนั้นฉันขอแนะนำว่าหากไม่จวนตัวจริง ๆ ก็อย่าเข้าไปในป้อมปราการใด ๆ”

เอลล่าจ้องมองไปที่เฟนด์และสัญลักษณ์ที่เอวของพวกเขา “ความจริงแล้ว มันง่ายมากที่จะแยกแยะได้ว่าคุณมาจากโลกภายนอกหรือเปล่า เช่นแผ่นป้ายที่ห้อยเอวพวกนี้ ในที่นี้ไม่ว่าจะเป็นกองทัพทั้งเก้าหรือกองกำลังภาคีเราทุกคนต่างมีสัญลักษณ์ประจำเผ่าอยู่ที่เข็มขัดคาดเอว ด้วยสัญลักษณ์เหล่านี้ เราจะสามารถระบุได้ทันทีว่าใครมาจากไหน!”

มุมปากของฝูงชนกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดของเอลล่า หากสิ่งที่เธอพูดเป็นความจริง มันคงเป็นเรื่องลำบากสำหรับเฟนด์และพรรคพวก มันจะเสี่ยงและอันตรายในการเดินทางไปไหนมาไหน!

"อ้อจริงสิ คุณเอลล่า ในที่ดินผืนนี้ เหล่าผู้ที่แข็งแกร่งจากเผ่ากระหายเลือดและคนของกองกำลังภาคีสามารถบ่มเพาะระดับพลังยุทธของพวกเขาได้ถึงขั้นไหน?”

เฟนหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วถามเอลล่า

มุมปากของเอลล่ายกขึ้นเมื่อเธอได้ยินคำถาม “ระดับพลังยุทธที่สูงที่สุดในหมู่พวกเขาคือขั้นที่เก้าในระดับทะลวงวิญญาณ พวกเขาทะลวงไปต่อไม่ได้แล้วเพราะที่นี่มีพลังฉีไม่พอ และไม่มีใครรู้ว่าอะไรขาดไป!” เธอตอบ

"เอาล่ะ ขอบคุณคุณเอลล่าที่บอกอะไรกับเรามากมาย ไม่อย่างนั้นพวกเราคงสับสนไม่หาย และอาจถูกฆ่าตายโดยไม่รู้เหตุผล!”

ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นเพื่อป้องกัน กองกำลังภาคีหรือเพื่อถอนคำสาปของเซเลน่า เฟนด์ก็ตระหนักได้ถึงความสำคัญของการพัฒนาระดับพลังยุทธของเขาโดยด่วน

"ตกลง!"

เอลล่ามองไปที่เฟนด์และแสดงความเคารพกำปั้นชนฝ่ามือก่อนที่จะบินขึ้นไปบนท้องฟ้า “ฉันคงต้องขอตัวลาแล้ว!”