มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1822

“พวกเขากลับมากันทำไม? คราวนี้เผ่ากระหายเลือดต้องการอะไรอีก?” หัวหน้าป้อมปราการคนหนึ่งงงงวย เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเผ่ากระหายเลือดถึงกลับมาอีกครั้ง ทั้งที่เพิ่งจากไปได้ไม่นาน

ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้พวกเขายังพาคนมามากมาย และกะเกณฑ์ดูแล้วคงมีประมาณเจ็ดหมื่นคน ดูเหมือนว่าเผ่ากระหายเลือดจะนำคนทั้งเผ่ามาที่นี่

เดิมทีหัวหน้าป้อมปราการลำดับที่หนึ่งต้องการตำหนิคนที่ลั่นระฆัง แต่เมื่อเขาเห็นเผ่ากระหายเลือดสีหน้าของเขาก็ชะงักไป ในตอนนี้เขาไม่สนใจแล้วว่าใครหน้าไหนที่ทำแบบนั้น

ออสตินครุ่นคิดอย่างละเอียดก่อนจะถามเอ็ดเวิร์ดเสียงดัง “หัวหน้าเผ่าเอ็ดเวิร์ด นี่มันหมายความว่ายังไง? ทำไมคุณถึงพาคนของคุณมาที่นี่อีก? ไหนพวกคุณบอกว่าคนจากดินแดนรกร้างเข้ามาในป่าเพียงไม่กี่คนเองไม่ใช่หรอ? พวกคุณไม่ได้ตามล่าพวกนั้นหรือยังไง? ทำไมคุณมาหาเรื่องเราอีกแล้วล่ะ?”

เอ็ดเวิร์ดยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “หึ! หยุดเสแสร้งสักที คนของคุณฆ่าผู้อาวุโสลำดับที่สี่และปรมาจารย์ของเราอีกหลายคน และเรามาที่นี่เพื่อล้างแค้นให้พวกเขา!”

เอ็ดเวิร์ดไม่คิดที่จะพูดอะไรให้มากความ ดังนั้นเขาจึงโบกมือและเอ่ยคำสั่งออกไปว่า “ทุกคน กวาดล้างกองทัพทั้งเก้า ให้พวกเขาได้ตระหนักว่าเผ่ากระหายเลือดของเราและไม่ยอมถูกรังแกง่าย ๆ!”

ออสตินรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้และรีบหยุดพวกเขา "เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน! อะไรกัน? ผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของคุณเสียชีวิตงั้นหรอ? ทำไมผมถึงไม่รู้เรื่องนี้ มันเกิดอะไรขึ้น? ปรมาจารย์ของเราทุกคนอยู่ที่นี่ ดังนั้นใครกันที่แข็งแกร่งพอที่จะฆ่าผู้อาวุโสลำดับที่สี่ของคุณ? เอ็ดเวิร์ด เกรย์ คุณจะมาโยนความผิดให้เราโดยไม่มีหลักฐานไม่ได้นะ!”

สุดท้ายแล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าคนของตำหนักคลื่นเมฆาจะมาถึงเมื่อไหร่ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ หากต้องต่อสู้กับอีกฝ่าย พวกเขาคงจะเสียเปรียบ

"บุก!" ในตอนนั้นเองเผ่ากระหายเลือดและกองทัพทั้งเก้าเข้าปะทะกัน

“วันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่คุณจะได้หายใจ ออสติน!” เอ็ดเวิร์ดคำรามและพุ่งเข้าหาออสตินในพริบตา

'เขาเร็วมาก ผู้ชายคนนี้ทะลวงเข้าสู่ขั้นที่สองระดับทะลวงวิญญาณไปแล้วหรือ?’ หัวใจของออสตินหล่นวูบเมื่อเห็นว่าเอ็ดเวิร์ดปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว