มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1971

เมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายใช้ความกล้าหาญในทางที่น่ารังเกียจเช่นนี้ เฟนด์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา คำท้าทายเช่นนี้อาจได้ผลกับผู้อื่น แต่ไม่ใช่กับเฟนด์

ศิษย์ภายนอกที่ได้รับคัดเลือกใหม่คนอื่น ๆ รู้สึกมีชีวิตชีวา หลังจากได้ยินสิ่งนี้และมองไปที่เฟนด์อย่างตื่นเต้นเนื่องจากพวกเขาต้องการให้เฟนด์รับคำท้า ในสายตาของพวกเขาแล้วเฟนด์สามารถต่อสู้กับเวสลีย์ได้

เมื่อพอเดาได้ว่าเฟนด์จะไม่ตอบรับการเดิมพันเนื่องจากเห็นแล้วว่าเฟนด์นิ่งเฉย เวสลีย์จึงกล่าวอย่างหงุดหงิดว่า “นายเป็นอันดับหนึ่งในบรรดาศิษย์ที่ได้รับคัดเลือกใหม่ ถ้านายกลัว คิดว่าคนอื่นจะคิดต่อไปคนอื่นจะคิดยังไงกับนาย”

เฟนด์พูดด้วยเสียงต่ำ “ฉันไม่สนใจว่าคนอื่นจะคิดยังไงกับฉัน นายอยากสู้กับฉันในสนามประลองเดิมพันไม่ใช่หรือ? ฉันจะทำให้นายสมความปรารถนา แต่ฉันไม่ได้รับคำท้าเพราะสิ่งที่นายพูด ฉันแค่รู้สึกว่านายสมควรได้รับบทเรียน”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเวสลีย์ทันทีที่เฟนด์ตอบตกลง เพียงแต่ประโยคสุดท้ายที่เฟนด์พูดนั้นเหมือนกับการตบหน้าเขาอย่างแรง และสีหน้าดีใจของเขาก็หายไปทันที

เวสลีย์กัดฟันจ้องมองเฟนด์ เขาอยากจะเอ่ยปากดุด่าอีกฝ่ายให้ดังสนั่นหากตำหนักไม่มีกฎห้ามไม่ให้พวกเขาต่อสู้กันเอง เขาอยากจะพับแขนเสื้อและสอนบทเรียนให้กับชายฝีปากกล้าคนนี้

ผู้ชายคนนี้กล้าพูดว่าจะให้บทเรียนแก่เขา ตลอดหลายปีที่ผ่านมาไม่มีใครกล้าทำให้เขาอับอายเช่นนี้!

“ตั้งใจฟังนะ ไอ้สารเลว ฉันจะให้แก่ได้ชดใช้อย่างสาสม”

เฟนด์เลิกคิ้วและมองไปที่เวสลีย์อย่างใจเย็น “นายเก็บเก็บผลึกวิญญาณระดับต่ำห้าสิบชิ้นนั้นไว้เป็นของขวัญสำหรับสุนัขผู้ซื่อสัตย์ที่อยู่ข้างกายนายเถอะ ฉันไม่เอาของพวกนั้น สิ้นเดือนนี้เรามาประลองกัน”

ในสายตาของเวสลีย์ การกระทำดังกล่าวไม่ต่างจากการตบหน้าเขา เขาโกรธจนตัวสั่นไปหมด ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมเริ่มตะโกน “ไอ้หมอนี่มันรู้จักปฏิบัติตามกฎบ้างไหม?! สารเลวจริง ๆ เขาเป็นพวกไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ ศิษย์พี่ ตอนที่คุณกับหมอนี่เผชิญหน้ากันในสนามประลอง คุณจะปล่อยไอ้หมอนี่ไปง่าย ๆ ไม่ได้นะ!”

มุมปากของเวสลีย์โค้งเย้ยหยันอย่างเหี้ยมโหด “นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะสอนบทเรียนให้กับผู้ชายคนนี้เท่าที่กฎอนุญาต ฉันจะแสดงให้เขาเห็นว่าใครเป็นใคร”

เขาโบกแขนเสื้อด้วยการเยาะเย้ยอย่างเย็นชาก่อนจะจากไป ชายผู้มีดวงตารูปสามเหลี่ยมและคนอื่น ๆ ก็เดินตามหลังเวสลีย์ ราวกับเป็นลูกน้องของเขา

ศิษย์ภายนอกที่ได้รับคัดเลือกมาใหม่ซึ่งแต่เดิมออกมาเพื่อคุยกันก็หมดอารมณ์เสียแล้ว สิ่งที่เวสลีย์และคนอื่น ๆ พูดทำให้พวกเขาไม่พอใจอย่าง บางคนโกรธจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่ก็ทำอะไรไม่ได้