มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2140

เขายังสงสัยว่าในหมู่ศิษย์ภายในมีคนชื่อเฟนด์ด้วยหรือเปล่า แต่เขาก็หักล้างความคิดนั้นในทันทีที่มันผุดขึ้นมาในสมองของเขา เขารู้ความลับของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ถึงกระนั้น เขาก็ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้รับความสนใจทั้งที่เขามาที่นี่ในฐานะผู้ชม

โนเอลและบรู๊คถึงกับอึ้งไป ทั้งสองยืนอยู่ตรงจุดนั้นด้วยความงุนงงและมีความไม่เชื่อเขียนอยู่ทั่วใบหน้าราวกับเพิ่งรู้ว่าตัวเองถูกรางวัลที่หนึ่ง

โนเอล หันหน้าไปและเห็นว่าเฟนด์เองก็มีสีหน้าไม่ต่างจากเขา “ผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดเพิ่งเลือกให้นายเป็นศิษย์เพียงคนเดียว…”

เสียงของโนเอลแหบลงเล็กน้อย ในขณะที่บรู๊คตกใจจนพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว

เวสลีย์เริ่มสะท้าน เขาคิดว่าการที่ผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดประกาศชื่อของเฟนด์ในครั้งแรกเป็นความผิดพลาด แต่เมื่อได้ยินเขาพูดซ้ำเป็นครั้งที่สองโดยเน้นที่ชื่อของเฟนด์อย่างชัดเจน จิตใจของเวสลีย์ก็เริ่มสัมผัสกับคลื่นแห่งอารมณ์

“ไม่ มันไม่ใช่เขา! เขามีสิทธิ์อะไรได้เป็นศิษย์เพียงคนเดียวของผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ด? เขาไม่ได้เข้ามาในตำหนักได้ด้วยวิธีการที่ถูกต้องตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ เขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสลำดับที่สิบเอ็ดเลยแม้แต่น้อย!”

เวสลีย์ยืนกรานที่จะประกาศเรื่องที่เขารู้จักเฟนด์เป็นอย่างดี ถ้าเป็นเมื่อก่อนทุกคนคงเชื่อเขาไปแล้ว ท้ายที่สุดแล้วศิษย์ภายนอกล้วนแล้วแต่เป็นขยะ แต่เฟนด์ได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเขาเหนือกว่าคนอื่น ๆ หลังจากที่เขาสามารถเอาชนะเวสลีย์

เป็นเฟนด์ที่พวกเขาดูถูกมาโดยตลอด!

เวสลีย์รู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ออกในทันที และดวงตาของเขาก็แดงก่ำ เขากัดฟันด้วยความโกรธ อยากตายเสียตรงนั้น เขาจะยอมรับใครก็ได้ที่ไม่ใช่หมอนั่น! เขายังจำได้ว่าเขาเคยโอ้อวดใครต่อใครว่าพี่ชายของเขาจะได้เป็นศิษย์เพียงคนเดียวของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ จากนั้นพี่ชายของเขาจะมีอนาคตที่สดใสยิ่งกว่าใครภายใต้การดูแลของผู้อาวุโส

สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเหนือความคาดหมายของเขาโดยสิ้นเชิง การที่เฟนด์ได้รับเลือกให้เป็นศิษย์คนสุดท้ายของผู้อาวุโสก็อดฟรีย์ ไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย