มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2226

คนพวกนั้นตกใจและหยุดเดินไปโดยไม่รู้ตัว แสงสีส้มอมแดงปรากฏขึ้นเพียงช่วงสั้น ๆ ก่อนที่มันจะหายไปในวินาทีต่อมา จากนั้นภาพลวงตาโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ภาพลวงตาดังกล่าวมีใบหน้าที่ถมึงทึงและดวงตาที่เต็มไปด้วยพลัง ในมือของเขามีวัตถุที่ดูคล้ายผลึกลูกแก้ว ผลึกลูกแก้วดังกล่าวลอยอยู่กลางอากาศได้เนื่องจากมีพลังงานที่แท้จริงของภาพลวงตานั่น เขายืนตัวตรงราวกับทหาร

สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที แน่นอนว่าภาพลวงตาโปร่งแสงนี้คือนักรบแห่งสุญญะที่ชายชราพูดถึง หลังจากนักรบแห่งสุญญะปรากฏตัวขึ้น ศิษย์ของสำนักสหัสบรรณก็เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งใหญ่ทันที เขามีสีหน้าจริงจังในขณะที่เขาจ้องมองไปยังนักรบแห่งสุญญะในขณะที่กำดาบในมือแน่น

น่าแปลกที่นักรบแห่งสุญญะไม่ได้เคลื่อนไหวทันทีหลังจากปรากฏตัว และรู้สึกเหมือนว่าการปรากฏตัวของเขากำลังหยุดคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาไม่ให้รุกคืบไปมากกว่านี้ เนื่องจากหุบเหวแห่งสุญญะเป็นสถานที่ล้ำค่าที่ปรมาจารย์โบราณทิ้งไว้ ชายผู้นั้นจึงไม่สามารถลงมือก่อนที่ศัตรูจะเปิดฉากได้ และไม่มีใครกล้าที่จะทำอะไรโดยไม่ระมัดระวัง

เนื่องจากศัตรูไม่ได้ทำอะไร คน ๆ นั้นจึงทำได้เพียงเตรียมพร้อมด้วยการถือดาบในมือและแสดงสีหน้าจริงจังออกมา

หลังจากนั้นไม่นานนักรบแห่งสุญญะก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนที่มาถึงจุดเก้าร้อยเซนติเมตร นักรบแห่งสุญญะแต่ละคนดูแตกต่างกัน แต่พวกเขาทั้งหมดต่างถือผลึกลูกแก้วไว้ในมือเหมือนกัน

เฟนด์ไม่ใช่คนสุดท้ายที่มาถึงระยะเก้าร้อยเซนติเมตร แต่เขาเป็นหนึ่งในกลุ่มคนชุดสุดท้าย หลังจากที่เขาก้าวเข้าไปในระยะเก้าร้อยเซนติเมตรแล้ว ลำแสงสีส้มอมแดงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา ตามด้วยร่างสูง ของนักรบแห่งสุญญะที่มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาทั้งสูงและผอมแถมยังมีใบหน้าที่อ่อนโยน แต่ก็จะเห็นได้ด้วยตาเลยว่าใบหน้าของเขาดูองอาจกล้าหาญ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยซึ่งทำให้สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมอย่างสมบูรณ์ เขายืนตัวตรงพร้อมกับมีผลึกลูกแก้วในมือ

หลังจากที่เขาเห็นภาพลวงตาของนักรบแห่งสุญญะ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในหัวของเฟนด์ 'นักรบ! นักรบผู้กล้าหาญ!'

วินาทีต่อมา สายตาของเขาจึงจับจ้องมาที่เฟนด์ ดวงตาของเขาเย็นชาและดูเหมือนกำลังมองลงมายังแมลงตัวน้อย มันทำให้เฟนด์รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเศษฝุ่นในสายตาของนักรบ หรือพูดตรง ๆ ก็คือไร้ค่า นักรบดูคล้ายจะไร้ความรู้สึกเมื่อสายตาของเขาจับจ้องไปที่เฟนด์ เขาไม่ได้ดูเรียบเฉยไร้อารมณ์ แต่เขากลับไม่สนใจเฟนด์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าระดับพลังยุทธของเฟนด์ไม่คู่ควรให้เขาสนใจ

เฟนด์กระแอมในลำคอและถูจมูกอย่างทำตัวไม่ถูก เขาตรวจสอบระดับพลังยุทธของนักรบแห่งสุญญะตรงหน้าและแน่นอนว่าความสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายอยู่ในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิด การตรวจสอบของเขาน่าจะถูกต้อง…แต่เหตุใดนักรบแห่งสุญญะซึ่งอยู่ในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดจึงมองเขาแบบนั้น นักรบคนนี้มองเขาอย่างดูแคลนราวกับเขาเป็นเพียงขยะไร้ค่า

"ไอ้เวรเอ๊ย มองแบบนี้หมายความว่ายังไง? ฉันไม่เคยถูกคนในขั้นแรกของระดับแรกกำเนิดดูถูกมาก่อนเลย!" เสียงอวดเบ่งที่ดูหดหู่ดังมาจากระยะไกล เฟนด์หันกลับไปมองและสังเกตเห็นว่าผู้คนมากมายรอบตัวเขากำลังมองดูนักรบแห่งสุญญะที่อยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าหม่นหมอง นักรบแห่งสุญญะทุกคนจ้องมองไปที่ผู้ท้าชิงตรงหน้าพวกเขาด้วยความดูถูกและวางเฉย