มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 156

บริเวณรอบนอกของเทือกเขากวนเหลย การต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างผู้แข็งแกร่งระดับราชายุทธ์ กระจายไปทั่วทุกหนแห่งราวกับพายุใหญ่

ลูกแก้วโลหิตฝึกจิตทั้ง 17 ลูกถูกกลืนกินเข้าไปทั้งหมดเพื่อใช้ในการกลั่นแปร ในที่สุดร่างเนื้อของหลัวซิวก็พัฒนาไปถึงจุดสูงสุดของร่างยุทธ์ชั้นสูง อีกเพียงก้าวเดียวเท่านั้นก็จะก้าวข้ามไปถึงร่างยุทธ์ขั้นสูงแล้ว หากสามารถฝึกร่างเนื้อถึงขั้นนี้ได้ อาศัยเพียงพลังของร่างเนื้อเพียงอย่างเดียว ก็จะก้าวเข้าสู่การฝึกจิตขั้นสุดท้ายของปรมาจารย์ยุทธ์ !

ตอนนี้ผลการฝึกตนของเขาอยู่ในแดนพรสวรรค์ขั้น 6 เรียบร้อยแล้ว อาศัยเพียงแค่ร่างยุทธ์ชั้นสูงก็สามารถต่อสู้กับผู้ฝึกจิตขั้นปฐมภูมิได้ ยิ่งหากได้รับยาระเบิดเทพจิต พลังแปรเสวียนเทียน และวงล้อชีวิตแห่งเหล่าทวยเทพ ต่อให้ต้องเผชิญหน้ากับผู้ฝึกจิตขั้น 4 ก็ยังสามารถปกกันตนเองได้

สำหรับจอมยุทธ์ในแดนพรสวรรค์ขั้น 6 ความแข็งแกร่งเช่นนี้ถือว่าไม่ธรรมดา แต่หลัวซิวยังรู้สึกไม่พึงพอใจ เขาต้องการพลังที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น !

หลัวซิวยังไม่ออกจากเทือกเขากวนเหลย แต่เขากลับเดินทางต่อไปยังสถานที่ที่อยู่ใจกลางเทือกเขาแห่งนี้ซึ่งก็คือ วัดกวนเหลย !

บริเวณโดยรอบของวัดกวนเหลย จะมีจอมยุทธ์จำนวนมากมารวมตัวกันอยู่ในทุก ๆ วัน แต่ละคนล้วนแล้วแต่อยู่ในแดนพรสวรรค์ขึ้นไป พวกเขาอาศัยห้วงดาบที่แพร่กระจายอยู่โดยรอบสถานที่แห่งนี้ในการฝึกฝนวิชายุทธ์ของตนเอง

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ ห้วงดาบที่รุนแรงก็พุ่งตรงเข้าใส่ทันที หากไม่สามารถต้านทานแรงกดดันจากห้วงดาบได้ การฝึกตนก็จะพังทลายลงและตายในทันที

แต่โดยปกติแล้วผู้ที่ฝึกตนถึงแดนพรสวรรค์ ล้วนมีจิตใจที่แน่วแน่มั่นคง หากอาศัยแรงกดดันจากห้วงดาบในการฝึกตน ก็จะสามารถทะลวงขีดจำกัดของร่างกายตนเองได้ และสัมผัสแดนที่สูงขึ้นผ่านห้วงดาบได้

ที่นี่ถือเป็นสถานที่อันล้ำค่าในการบรรลุวิชายุทธ์ แต่ก็เต็มไปด้วยอันตรายเช่นเดียวกัน ถ้าหากก้าวเข้าไปในส่วนที่อยู่ลึกขึ้นโดยปราศจากพลังที่มากพอ ก็จะต้องพบกับห้วงดาบที่มีความรุนแรงและน่ากลัวมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะสามารถฉีกผู้ฝึกตนจนแหลกออกเป็นชิ้น ๆ ได้

โดยปกติแล้ว จอมยุทธ์ในแดนพรสวรรค์สามารถหยุดอยู่เพียงแค่รอบนอกสุดเท่านั้น มีเพียงปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตเท่านั้นที่สามารถเดินไปถึงเชิงเขาได้ และราชายุทธ์ผู้แข็งแกร่งสามารถบรรลุห้วงดาบที่บริเวณไหล่เขาได้

ส่วนวัดกวนเหล่ยที่อยู่บนยอดเขา ได้ยินมาว่ามีเพียงจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งรวมไปถึงราชายุทธ์ที่ทรงพลังเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้

หลัวซิวไม่ได้อยู่ตรงบริเวณรอบนอกนานนัก เขามุ่งหน้าไปยังเชิงเขาที่มีวัดกวนเหลยตั้งอยู่บนยอดเขาทันที

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของหลัวซิว ผู้ฝึกตนที่บรรลุห้วงดาบอยู่บริเวณรอบนอกจำนวนไม่น้อยต่างแสดงสีหน้าประหลาดใจออกมาทันที บ้างก็ดูถูก บ้างก็เย้ยหยัน บ้างก็รู้สึกมีความสุขเมื่อเห็นความทุกข์ของผู้อื่น

“ผู้มาเยือนจงหยุดเดี๋ยวนี้ ท่านชายของข้ากำลังบรรลุห้วงดาบอยู่ที่นี่ ห้ามรบกวนเด็ดขาด !”

ผู้ฝึกตนจำนวนเจ็ดถึงแปดคนเข้ามาขวางทางเอาไว้ หนึ่งในนั้นตะโกนด้วยน้ำเสียงดุดันใส่หลัวซิวที่กำลังเดินใกล้เข้ามา

คนเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นจอมยุทธ์ที่มีผลการฝึกตนอยู่ในแดนพรสวรรค์ ด้านหลังของพวกเขา มีชายหนุ่มแต่งกายด้วยชุดสีน้ำเงินกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ และมีลำแสงสีฟ้าจาง ๆ เปล่งประกายออกมารอบตัวเขา แสดงให้เห็นว่าเป็นการฝึกตนโดยใช้ปราณแท้Attrสายฟ้า

และในเขตการปกครองโตว้ไห่ มีเพียงสำนักเหลยหวู่เท่านั้น ที่ฝึกตนโดยใช้ปราณแท้Attrสายฟ้า

หลัวซิวหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพของเจ้าสำนักเหลยหวู่ เหลยเว่ยหลง ถูกล้อมรอบไปด้วยโค้งสายฟ้า และโจมตีเหยียนเยว่เอ๋อร์จนได้รับบาดเจ็บเมื่อคืนนี้

จากนั้นก็มีไอสังหารอย่างรุนแรงปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขา

ถ้าหากเป็นจอมยุทธ์คนอื่น คงเลือกที่จะเดินอ้อมไป โดยไม่คิดที่จะล่วงเกินคนของสำนักเหลยหวู่ แต่หลัวซิวกลับไม่สนใจคำขู่ของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย และยังคงเดินมุ่งหน้าต่อไป

“บังอาจ !”

ด้านหน้า มีจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 สีหน้าดุดันยืนอยู่ เขาดึงดาบออกจากเอวพร้อมตะโกนเสียงดัง “ถ้าหากเจ้ากล้าก้าวเข้ามาอีก ก็อย่าโทษที่ข้าต้องลงมือ”

หากเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต พวกเขาคงไม่กล้าเข้ามาขวางอย่างแน่นอน แต่นี่เป็นแค่จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 6 กลับบังอาจถึงเพียงนี้เชียวหรือ ?

“หลีกไป !”

หลัวซิวขยับตัวและใช้เงาเศษเก้าสาย เพียงชั่วพริบตาเดียวก็ไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 ที่กำลังพูดอยู่ และใช้นิ้วจิ้มเข้าไป

จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 7 ผู้นี้รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ถึงแม้จะดูเหมือนเป็นนิ้วที่ธรรมดา แต่กลับรู้สึกว่าไม่อาจต้านทานได้

ทว่าเขาก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธทันที จากนั้นจึงยกดาบและฟันลงไปบนนิ้วของคู่ต่อสู้

หลัวซิวมีสีหน้าเรียบเฉย ส่วนจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ผู้นี้ รวมไปถึงพรรคพวกของเขาที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ต่างหัวเราะเยาะออกมาไม่หยุด หากชายหนุ่มคนนี้ไม่ยอมหดมือของเขา นิ้วของเขาจะต้องถูกฟันจนขาดอย่างแน่นอน

“เช้ง !”

นิ้วมือและดาบกระทบกัน แต่กลับไม่ปรากฏภาพที่เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นออกมา แต่กลับปรากฏเป็นเสียงของโลหะกระทบกันจนเกิดประกายไฟออกมา

“ตุบ !”

เขาใช้เท้าเตะไปที่หน้าอกของจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ผู้หนึ่ง เพลิงมรณะทำลายลายเส้นชีวิต หน้าอกของอีกฝ่ายแยกออกเป็นเสี่ยง และมีเลือดสาดกระเซ็นออกมา

จากนั้น หลัวซิวก็ยกมือขึ้นโบก ปราณกระบี่เปลวไฟดำกวาดไปโดยรอบ จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์เหล่านั้นทั้งหมดกระอักเลือดและลอยกระเด็นออกไปทันที

ตัวคนเดียว แต่ดูราวกับเสือที่เข้ามาในฝูงแกะ สามารถเอาชนะจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ชั้น 7 ระดับยอดฝีมือจำนวนเจ็ดแปดคนได้อย่างง่ายดาย !

เมื่อชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเห็นฉากนี้ เขาก็ตกตะลึงจนตาค้างทันที

หลังจากเหลือบมองบรรดาลูกสมุนที่ล้มระเนระนาดอยู่บนพื้น ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็ยังคงนั่งขัดสมาธิต่อไป และพูดออกมาอย่างเฉยชาว่า : “คิดว่าตนเองนั้นมีฝีมือที่ไม่ธรรมดา จึงไม่เห็นสำนักเหลยหวู่ของข้าอยู่ในสายตาอย่างนั้นหรือ ?”

“แล้วยังไง ?” หลัวซิวยังคงตอบกลับเช่นนี้

เมื่อรู้สึกว่าอีกฝ่ายกำลังดูถูกเหยียดหยามตนเอง ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็แสดงความโกรธออกมา : “เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าแซ่เหลย ?”

แซ่เหลย เป็นทายาทสายตรงใจกลางสำนักเหลยหวู่ อีกทั้งเจ้าสำนักในอดีต ล้วนมีแซ่เหลยทั้งสิ้น !

ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ไม่มีใครกล้าล่วงเกินศิษย์ของตระกูลเหลย เพราะตระกูลเหลยเป็นผู้ดูแลสำนักเหลยหวู่

ขณะที่ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเอ่ยปากออกมาว่าตนเองนั้นแซ่เหลย จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์จำนวนมากที่ยืนอยู่โดยรอบต่างแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาทันที เพราะต่างรู้กันดีว่าตระกูลเหลยมีอิทธิพลที่กว้างขวางในเขตการปกครองโตว้ไห่

ในขณะที่ชายหนุ่มแซ่เหลยกำลังคิดว่า การที่เขาพูดภูมิหลังของตนเองออกมา อีกฝ่ายจะต้องหวาดกลัวอย่างแน่นอน แต่ทว่าหลัวซิวกลับหัวเราะออกมาทันที

“คนของตระกูลเหลย ? ดีมาก ถ้าอย่างนั้นจะฆ่าเจ้าเสียก่อน ถือว่าเป็นการคิดดอกเบี้ยเล็กน้อย !”

หลัวซิวเผยไอสังหารออกมาอย่างเปิดเผย และเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มในชุดสีน้ำเงิน