มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 157

ในที่สุด ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินก็หน้าถอดสี ชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำผู้นี้คือใครกัน ? กล้าถึงขนาดไม่เห็นตระกูลเหลยอยู่ในสายตา และยังกล้าฆ่าตนเองอีก ?

หลัวซิวเคลื่อนไหวร่างกายและเข้ามายืนอยู่ต่อหน้าชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเพียงชั่วพริบตาเดียว จากนั้นจึงใช้ฝ่ามือตบไปที่ศีรษะของเขาโดยไร้ความปรานี

“ไปตายซะ !”

ดาบปรากฏขึ้นในมือของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงิน ลมแรงพัดผ่านอากาศ มีแสงสว่างวาบจาง ๆ ปรากฏขึ้น และพุ่งตรงเข้าใส่ฝ่ามือของหลัวซิว

“เช้ง !”

ฝ่ามือและดาบปะทะกัน จนเกิดเสียงดังฟังชัด

พลังมหาศาลถูกส่งผ่านมาจากดาบ ทำให้ร่างกายของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินสั่นไหว เขาเดินโซเซถอยหลังไปหลายก้าว จากนั้นจึงมีเลือดไหลทะลักออกมาจากปากของเขา

ดาบที่อยู่ในมือของชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินเป็นของชั้นสูง จึงไม่แตกสลายเพราะฝ่ามือของหลัวซิว หลังจากปะทะกับดาบแล้ว บนฝ่ามือของเขาก็เกิดเพียงร่องรอยสีขาวเหลือทิ้งไว้

หลัวซิวเดินใกล้เข้ามา เขาใช้นิ้วของเขาแทนกระบี่ เพื่อรวมพลังเพลิงมรณะ

ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินยกดาบขึ้นมาเพื่อป้องกันนิ้วกระบี่นั้น พลังมหาศาลถูกส่งผ่านมาอีกครั้ง ดาบหลุดจากมือและลอยกระเด็นไป ส่วนมือที่ถือดาบเอาไว้ก็เปียกโชกไปด้วยเลือด

สิ่งนี้ทำให้ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินตื่นตกใจอย่างมาก เขารีบถอยร่นไปทันที แต่นิ้วกระบี่ของหลัวซิวกลับตามเขาไปอย่างรวดเร็วเหมือนกับเงา จนเขาไม่อาจหลบเลี่ยงได้

“เจ้าเป็นใครกันแน่ ? ทำไมถึงต้องการฆ่าข้า ? เจ้ากับข้ามีความแค้นอะไรต่อกันอย่างนั้นหรือ ?” เขาตะโกนถามด้วยความโกรธ

แต่หลัวซิวกลับไม่ได้เอ่ยตอบเขา มีเพียงแววตาที่เต็มไปด้วยไอสังหารอย่างรุนแรง

ชายหนุ่มชุดสีน้ำเงินหันมองฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ เขากวาดสายตาและตะโกนเสียงดังขึ้นทันทีว่า : “พ่อของข้าคือผู้คุมกฎสำนักเหลยหวู่ ใครสามารถฆ่าคนคนนี้แล้วช่วยข้าเอาไว้ได้ ข้า เหลยมู่เหยียน จะตอบแทนให้อย่างงาม !”

เขารู้ดีว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายหนุ่มชุดคลุมยาวดำคนนี้ ดังนั้นจึงต้องอาศัยฐานะของศิษย์ตระกูลเหลยในการขอความช่วยเหลือ

“หยุดเดี๋ยวนี้ !”

เมื่อได้ยินคำมั่นสัญญาจากเหลยมู่เหยียน ก็มีคนก้าวออกมาทันที เผยให้เห็นผู้ฝึกตนระดับจอมยุทธ์ใหญ่

จากการฝึกจิต จอมยุทธ์ใหญ่อยู่ในระดับแดนพรสวรรค์ขั้น 9

ทว่าหลัวซิวกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน นิ้วกระบี่ของเขาแผ่ปราณกระบี่ที่เกิดจากการรวบรวมเพลิงมรณะออกมา เกิดเสียงดังฉึบ ทะลุผ่านคิ้วของเหลยมู่เหยียนไป

มีรูเลือดขนาดเท่านิ้วมือปรากฏขึ้นที่หน้าผาก การเคลื่อนไหวของเหลยมู่เหยียนหยุดชะงักลงทันที และล้มลงไปที่พื้นดังตุ้บ

จอมยุทธ์ใหญ่แดนพรสวรรค์ขั้น 9 ผู้นั้นรีบวิ่งเข้ามา เขาเป็นชายวัยกลางคนที่มีหนวดเคราเต็มใบหน้า

เมื่อเห็นเหลยมู่เหยียนถูกฆ่าตาย สีหน้าของเขาก็ไม่สู้ดีนัก จอมยุทธ์ใหญ่ส่งเสียงฟึดฟัดด้วยความโมโห “ท่านยอดฝีมือฆ่าศิษย์ของตระกูลเหลยแล้ว ไม่ทราบว่าจะกล้าทิ้งชื่อแซ่เอาไว้หรือไม่ ?”

ในความคิดของเขา คนผู้นี้กล้าลงมือฆ่าศิษย์ของตระกูลเหลย คงจะต้องมีฐานะและภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“หลีกไป !”

หลัวซิวตะคอกออกมาอย่างเย็นชา ไอสังหารอันรุนแรงแผ่ซ่านออกมา จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายเลือด

เมื่อยอมยุทธ์ใหญ่ผู้นั้นต้องเผชิญหน้ากับไอสังหารอันรุนแรงของหลัวซิว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ไอสังหารที่น่ากลัวเช่นนี้ ไม่แน่ว่าคนผู้นี้อาจจะฆ่ายอมยุทธ์แดนพรสวรรค์มาแล้วนับไม่ถ้วน !

เพราะยิ่งฆ่ายอดฝีมือมามากเท่าไหร่ ไอสังหารที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายก็จะยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น

หลัวซิวฆ่าคนมาไม่มาก แต่ในแดนนานาอสูร เข้าฆ่าอสุรกายแดนฝึกชี่ไห่และแดนพรสวรรค์ไปแล้วเกือบพัน ซึ่งนี่ทำให้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยไอสังหารเลือด

“นักฆ่ามีนามว่า ซิวหลัว !”

หลัวซิวกวาดสายตาเย็นชาของเขาไปรอบ ๆ และพูดอย่างดุดันว่า : “บอกตระกูลเหลวว่า สักวัน ข้าจะเหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเหลยเว่ยหลงมาให้ได้ !”

เหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเหลยเว่ยหลงมาให้ได้ ?

ในขณะที่พูดนั้น หลัวซิวก็กวาดสายตามองคนอื่น ๆ ที่อยู่โดยรอบ “มีใครอยากฆ่าข้าเพื่อเอาใจสำนักเหลยหวู่อีกไหม ? จงออกมาพร้อมกันให้หมด วันนี้ข้าจะรับมือในคราวเดียว”

ทันทีที่ได้ยิน ทุกคนต่างตกตะลึง เด็กหนุ่มคนนี้เสียสติไปแล้วหรืออย่างไร ? เขายังกล้าหยิ่งยโสกว่านี้อีกไหม ?

เวินชิวเซิงที่ยืนอยู่ตรงข้ามก็ผงะไปเช่นกัน เด็กหนุ่มชุดคลุมยาวดำคนนี้เสียสติไปแล้วจริง ๆ ท่าทีของเขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่เห็นจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์เหล่านี้อยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย เขาคิดว่าตนเองเป็นใครกัน ? เป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตผู้แข็งแกร่งอย่างนั้นหรือ ?

สถานการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตหลายคนที่กำลังสัมผัสรับรู้ห้วงดาบอยู่ที่เชิงเขาต่างขมวดคิ้วมองมา เป็นแค่จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 6 ตัวเล็ก ๆ แต่กลับกล้าหยิ่งยโสเช่นนี้เชียวหรือ ?

จอมยุทธ์แดนพรสวรรค์จำนวนมากยืนล้อมรอบอยู่ โดยมีหลัวซิวยืนตระหง่านอยู่ตรงกลาง

ที่นี่ วันนี้ เขาจะใช้ชื่อ “ซิวหลัว” ประกาศให้โลกรับรู้ว่า เขาจะเหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเจ้าสำนัก เหลยเว่ยหลง มาให้ได้ !

“เจ้าเด็กจองหอง จงตายเสียเถอะ ไม่จำเป็นต้องอาศัยคนอื่นหรอก แค่ข้าคนเดียวก็สามารถฆ่าเจ้าได้แล้ว !”

ร่างกายของเวินชิวเซิงระเบิดพลังปราณแท้ไฟออกมา ทันทีที่ขยับหอก เปลวไฟก็เผาไหม้อยู่ในอากาศเป็นระลอกคลื่น

หอกพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง คลื่นความร้อนพุ่งสูงขึ้น จอมยุทธ์ใหญ่อยู่ในท่าทีที่น่าเกรงขามอย่างยิ่ง ทำให้ผู้ฝึกตนอยู่ในระดับต่ำกว่าจอมยุทธ์ใหญ่จำนวนไม่น้อยที่อยู่โดยรอบ ต่างรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน

ส่วนหลัวซิว ซึ่งอยู่ภายใต้แรงกดดันอันมหาศาลนี้ ดูราวกับว่าจะถูกเปลวไฟกลืนกินจนกลายเป็นเถ้าถ่านได้ทุกเมื่อ

ทว่าในตอนนี้เอง กลับมีไอสังหารเลือดแผ่ซ่านออกมา ราวกับกระบี่อันคมกริบ ทำลายพลังของจอมยุทธ์ใหญ่เวินชิวเซิงจนแตกสลายไปหมดสิ้น

ฝ่ามือข้างหนึ่งยื่นออกมา เกิดการรวมตัวของเปลวไฟดำ จากนั้นจึงยกมือขึ้นคว้าปลายหอกซึ่งแหลมคมที่สุด

“ร่างยุทธ์ชั้นสูง แดนร่างเนื้อ !”

สายตาของฝูงชนต่างจับจ้องไปที่เดียวกัน ถึงแม้หอกของเวินชิวเซิงจะเป็นของชั้นกลาง แต่หากอาศัยแรงผลักดันจากผลการฝึกตนของจอมยุทธ์ใหญ่ ต่อให้เป็นร่างยุทธ์ชั้นสูง ก็เพียงพอที่จะทำลายแนวป้องกันได้

ถึงแม้ร่างยุทธ์ชั้นสูงจะแข็งแกร่ง แต่เด็กหนุ่มซิวหลัวผู้นี้มีผลการฝึกตนที่ไม่สูง จึงไม่อาจดึงพลังออกมาใช้ได้มากนัก