มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 160

“ถูกหังเซี่ยงเฉินชุบมือเปิบไปเสียแล้ว”

“เขาต้องการจะเอาชีวิตของเด็กหนุ่มผู้นี้ ไปแลกกับยากลั่นจิตของสำนักเหลยหวู่ ใครกล้าแย่งชิงกับเขา คงจะต้องต่อสู้กันจนตายไปข้างหนึ่งอย่างแน่นอน”

“ชีวิตของเด็กหนุ่มผู้นี้อาจไม่มีค่าพอจะเทียบได้กลับยากลั่นจิต ในเมื่อหังเซี่ยงเฉินลงมือเช่นนี้ ก็หลีกทางให้เขาจะดีกว่า”

ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตสองคน ที่แอบสะกดรอยตามมาตลอดทางจากวัดกวนเหลย เห็นหังเซี่ยงเฉินเริ่มลงมือแล้ว และเห็นว่าชายหนุ่มชุดดำผู้นั้นกำลังจะถูกฆ่าตาย จึงล่าถอยกลับไปอย่างเงียบ ๆ

ภายในขอบเขตของการรับรู้ถึงชีวิต ปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตทั้งสองคนค่อย ๆ ถอยห่างออกไปไกล จนกระทั่งหายไปจากขอบเขตของการรับรู้

ดวงตาของหลัวซิวเป็นประกาย ในเมื่อคนที่หลบซ่อนตัวอยู่ในความมืดได้จากไปแล้ว เขาจึงไม่จำเป็นต้องออมแรงอีกต่อไป

อันที่จริงแล้ว เขาแอบสังเกตถึงการเคลื่อนไหวรอบตัวของเขาตั้งแต่ต้น

“เหอะ ๆ พวกถ้ำมองไปแล้ว คราวนี้เจ้าก็ตายได้แล้ว !”

หังเซี่ยงเฉินหัวเราะเยาะเสียงดัง “พ่อหนุ่ม ที่ข้าไม่ฆ่าเจ้า ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาขโมยหัวของเจ้าไปได้ เจ้ามีค่าคู่ควรกับยากลั่นจิต !”

ทันใดนั้น พลังจิตแท้ของหังเซี่ยงเฉินก็ปะทุออกมา ดาบของเขาพุ่งออกไปด้วยพลังที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าครั้งก่อนหน้าหลายเท่า

แววตาของหลัวซิวเย็นชา เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดาบนี้ เขาทำเพียงแค่เอี้ยวตัวเล็กน้อยเพื่อหลีกเลี่ยงจุดสำคัญเท่านั้น

เกิดเสียงดังฉึบ เลือดสาดกระเซ็นออกมา ดาบฟันเข้าที่ไหล่ด้านซ้าย จนเกือบจะตัดแขนข้างหนึ่งของหลัวซิวขาดออกมา

“ตอนนี้รู้ความแตกต่างระหว่างแดนฝึกจิตกับแดนพรสวรรค์แล้วหรือยัง ?”

หังเซี่ยงเฉินยิ้มเยาะ ในสายตาของเขา การที่แดนพรสวรรค์ขั้น6 ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งจะไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของตนได้นั้น ถือเป็นเรื่องปกติ

แต่วินาทีต่อมา ดวงตาของหังเซี่ยงเฉินกลับเบิกโพลงขึ้นทันที

ไม่รู้ว่ากระบี่แทงทะลุจุดตันเถียนของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

“นี่......นี่มันเป็นไปไม่ได้......การสำนึกของข้าไม่ทันสังเกตเห็นดาบของเจ้า......”

ก้มหน้าลงมองกระบี่ที่แทงทะลุจุดตันเถียน หังเซี่ยงเฉินสัมผัสได้ถึงผลการฝึกตนของปรมาจารย์ยุทธ์การฝึกจิตที่ลดลงอย่างรวดเร็ว

จุดตันเถียนถูกทำลาย ผลการฝึกตนที่ฝึกมาอย่างยากลำบากตลอดระยะเวลาสี่สิบสามปี ถูกทำลายลงจนสูญสิ้น

เคล็ดวิชาในการเพิ่มพลังแปรเสวียนเทียนขึ้นเป็นหกเท่า การสำนึกของปรมาจารย์ยุทธ์ไม่อาจรับรู้ได้ทัน

เกิดเสียงดังฉึบ หลัวซิวดึงกระบี่ออกมา เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่ว จากนั้นกระบี่ก็ส่องประกาย และแทงทะลุไปที่คอของปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต หังเซี่ยงเฉิน ผู้นี้

หลัวซิวหยิบแหวนเก็บของของอีกฝ่ายขึ้นมา และใช้เปลวไฟดำเผาศพจนกลายเป็นเถ้าถ่าน จากนั้นจึงใช้วิชาท่าร่างเดินทางออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว

ระหว่างทาง เขาพยายามอดทนต่อความเจ็บปวด เขาดึงดาบที่ปักอยู่ที่ไหล่ซ้ายออกมา แล้วใช้พลังชีวิตสมานบาดแผลเพื่อห้ามเลือด

จากนั้น หลัวซิวก็เดินทางไปในป่าอย่างรวดเร็ว เขาเปลี่ยนทิศทางอยู่หลายครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกสะกดรอยตาม

……

เขตการปกครองโตว้ไห่ เทือกเขากวนเหลย มีคนชื่อซิวหลัวปรากฏตัวขึ้น

ข่าวแพร่สะพัดไปถึงเมืองโจว๋ซิง รวมไปถึงทั่วทั้งเขตการปกครองโตว้ไห่อย่างรวดเร็ว แม้แต่ผู้ฝึกตนในเขตการปกครองหยุนหลง ยังได้ยินชื่อของเด็กหนุ่มที่เรียกตัวเองว่า “ซิวหลัว” เป็นผู้ฝึกตนในแดนพรสวรรค์ชั้น 6 สามารถฆ่าจอมยุทธ์ใหญ่และผู้ฝึกจิตครึ่งได้ !

เด็กหนุ่มที่ชื่อซิวหลัวผู้นั้นถึงกับข่มขู่ว่า วันหนึ่งเขาจะเหยียบสำนักเหลยหวู่ให้จมดิน และตัดหัวของเจ้าสำนักเหลยหวู่ออกมาให้ได้ !

หลังจากที่สำนักเหลยหวู่รู้ข่าวเรื่องนี้ ทุกคนในสำนักต่างรู้สึกโกรธจัด

“ซิวหลัว ?”

ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ลู่เมิ่งเหยา ซึ่งตอนนี้เป็นจอมยุทธ์แดนพรสวรรค์ขั้น 1 หลังจากที่ได้ยินเรื่องของซิวหลัว ในสมองก็อดนึกถึงหลัวซิวไม่ได้

หลัวซิว ซิวหลัว ?

นางไม่ได้นำทั้งสองคนมาเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน เพียงแต่เพราะคำว่าซิวหลัว จึงทำให้นึกถึงหลัวซิวขึ้นมา

นับตั้งแต่ที่รู้ว่าหลัวซิวใช้ระยะเวลาสั้น ๆ ไม่ถึงครึ่งปี ในการไต่ระดับจากการกลั่นร่างขั้น 2 ขึ้นสู่แดนฝึกชี่ไห่ อีกทั้งยังสามารถข้ามขั้นไปฆ่าโกวจินชวนซึ่งเป็นผู้ฝึกตนแดนพรสวรรค์ได้ เล่อเฉิงเผิงก็มั่นใจว่าในตัวของเด็กหนุ่มคนนี้จะต้องมีความลับซ่อนอยู่

ไม่แน่ว่าอาจได้รับการถ่ายทอดวิชาจากผู้แข็งแกร่งสักท่าน หรือไม่แน่ว่าอาจฝึกตนในวิชายุทธ์ที่ทรงพลัง หรืออาจมีสมบัติล้ำค่าที่ทรงพลังบางอย่างอยู่ในครอบครอง

ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด เล่อเผิงเฉิงก็รู้สึกว่าหากตัวเขาได้มาครอบครอง จะต้องเป็นโอกาสที่ดีอย่างแน่นอน

มิเช่นนั้นหลัวซิวจะหนีไปทำไม ? ยิ่งเขาหนี ก็ยิ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าบนตัวของเขาจะต้องมีความลับซ่อนอยู่

จากการบอกเล่าของลู่เมิ่งเหยา เล่อเผิงเฉิงได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างนางและหลัวซิว ขอแค่ลู่เมิงเหยายังอยู่ในสำนักเหลยหวู่ ไม่ช้าก็เร็วเด็กหนุ่มคนนั้นจะต้องเดินทางมาที่นี่ด้วยตนเองแน่นอน

ในเขตการปกครองโตว้ไห่ ข่าวลือเกี่ยวกับเด็กหนุ่มที่ชื่อซิวหลัวเริ่มหนาหูขึ้นเรื่อย ๆ

“ได้ยินว่าหลังจากซิวหลัวคนนั้นออกจากวัดกวนเหลยแล้ว มีปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิตสองคนแอบสะกดรอยตามไป”

“ปรมาจารย์ยุทธ์อาวุโสทั้งสองท่านกล่าวว่า มีปรมาจารย์ยุทธ์ท่านหนึ่งนามว่าหังเซี่ยงเฉินฆ่าซิวหลัวตายแล้วไม่ใช่หรือ ?”

“ดูเหมือนซิวหลัวผู้นั้นจะหนีไปแล้ว ส่วนปรมาจารย์ยุทธ์หังเซี่ยงเฉินก็ตายไปโดยไร้ร่องรอย !”

“แดนพรสวรรค์ขั้น 6 เก่งกาจขนาดนั้นเชียวหรือ ?”

“เจ้าจะไปรู้อะไร ? ได้ยินมาว่าซิวหลัวผู้นั้นฝึกวิชายุทธ์ระดับ 8 มือของเขาถือกระบี่ยุทธ์ระดับล่าง อีกทั้งยังมีสมบัติขั้นสูง มากมาย น่าจะเป็นอัจฉริยะที่มาจากกองกำลังหลักสักแห่ง”

ข่าวลือทุกอย่าง ล้วนมีพื้นฐานมาจากการเล่าต่อความเท็จกันไป จากนั้นยิ่งเล่าก็ยิ่งฟังดูร้ายแรงมากขึ้น

คำพูดจำนวนมากยังไม่ได้รับการยืนยันที่แน่นอน แต่ตอนที่ผู้คนนำไปลือและพูดคุยกัน กลับฟังดูเหมือนเป็นเรื่องจริง และกลัวว่าคนอื่นจะไม่เชื่อ

ทว่า ท่ามกลางข่าวลือเหล่านี้ ก็มีบางส่วนที่เป็นเรื่องจริง หลัวซิวฝึกตนวิชายุทธ์พลังก่อรวมวิญญาณระดับ 8 จริง และกระบี่ยุทธ์ที่อยู่ในมือของเขาก็อยู่ในระดับล่าง อีกทั้งยังเป็นของชั้นกลางในระดับล่าง

หังเซี่ยงเฉินผู้นั้นเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ เขาใช้พลังทั้งหมดโจมตีด้วยดาบเดียว แม้แต่หลัวซิวซึ่งอยู่ในร่างยุทธ์ชั้นสูง ยังได้รับบาดเจ็บไม่น้อย

การป้องกันดาบนั้น อันที่จริงแล้วเป็นเรื่องที่หลัวซิวจงใจ