มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 351

“ข้าไม่ยอม!……”ในปากของอาจารย์ตระกูลหลู่มีเลือดไหล จ้องมองหลัวซิวด้วยตาแดง

“ถ้าต้องการจะฆ่าคน ก็ต้องรู้ตัวว่าจะโดนฆ่า นอกจากนี้เจ้าก็ไม่ใช่จักรพรรดิยุทธ์คนแรกที่ได้รับบาดเจ็บด้วยน้ำมือของข้า”

หลัวซิวสีหน้าไร้อารมณ์ โบกฝ่ามือขึ้นไปในอากาศ ลำแสงกลายเป็นแสงกระบี่ทองดำ เปรี้ยงเสียงหนึ่ง ฟันไปที่หัวของอาจารย์จักรพรรดิยุทธ์ท่านนี้

เก็บแหวนเก็บของของอีกฝ่ายไว้ มุมปากของหลัวซิวก็แสยะยิ้มเล็กน้อย“ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ที่นี่เป็นที่ของข้า!”

อาศัยวิธีการควบคุมวิชาห้ามค่ายกลโบราณในสถานที่นี้ เขามีความแข็งแกร่งที่จะต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ท่านใดท่านหนึ่งแล้ว

หลับตาลงอย่างช้าๆ หลัวซิวสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงลมปราณของผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ ทุกคนที่อยู่ในตำหนักเสวียนดำนี้ได้

……

ในเวลานี้ เหว้ยห้าวหรานยังคงศึกษาวิธีการทำลายค่ายกล จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิง อาจารย์หงหมิง ฝานไท่เต๋อ เฒ่าประหลาดฉิว เจ้าตำหนักจื่อ เจ้าสำนักเสวียนหยาง และเจ้าสำนักฉางเหอจักรพรรดิยุทธ์หลายท่านที่แข็งแกร่งมากที่สุด ก็ยืนอยู่ไม่ไกล

ในตำหนักแห่งนี้ก็มีโอกาสอื่นอยู่บ้างจริงๆ แต่สำหรับพวกเขาเหล่านี้ กลับไม่เข้าตา

ในขณะนี้เอง ผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนก็เคลื่อนไหวตัวสำนึกอย่างกะทันหัน หันหน้ามองไปทางด้านหลัง รูม่านตาของแต่ละคนก็อดไม่ได้ที่จะหดตัวลงอย่างกะทันหัน

เห็นเพียงร่างหนึ่งสวมใส่ชุดเสื้อคลุมสีดำ กำลังโบยบินอยู่บนท้องฟ้า ด้วยความเร็วที่เร็วมาก ในเวลาไม่กี่อึดใจ ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าของจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนแล้ว

ผู้มา ก็ย่อมเป็นหลัวซิว เขาบินไปบนท้องฟ้า มองดูจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนลงมาจากด้านบน ด้วยรอยยิ้มจางๆที่มุมปาก

“เจ้าสามารถบินบนท้องฟ้าที่นี่ได้งั้นหรือ?”

สีหน้าของผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนทยอยเปลี่ยนไป เพราะว่าต่อให้เป็นพวกเขา ก็ไม่สามารถบินอยู่ข้างในนี้ได้

“มิน่าล่ะคนรุ่งหลังอย่างเจ้า ต้องการที่จะเข้ามากับจักรพรรดิยุทธ์อย่างพวกข้าเหล่านี้ ในร่างกายของเจ้ามีความลับจริงด้วย”

ฝานไท่เต๋อจ้องมองไปที่หลัวซิว ในดวงตาทั้งสองก็ประกายแสงที่แหลมคมและเย็นชาออกมาอย่างกะทันหัน พลังจิตแท้เปลวไฟกลายเป็นตราฝ่ามือมังกรในทันที และคว้าไปที่หลัวซิว

“ตราฝ่ามือมังกร!”

ตามด้วยเสียงของมังกรดังขึ้น ร่างของมังกรแท้อัคคีได้ปรากฏขึ้นเบื้องหลังของฝานไท่เต๋อผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์คนนี้

ตราฝ่ามือมังกรยังคงเป็นทักษะยุทธ์ชั้นสูงของระดับ9ตำราหนึ่ง ซึ่งแสดงออกมาพร้อมกับผลการฝึกตนจักรพรรดิยุทธ์ขั้น4ของฝานไท่เต๋อ ถึงแม้ว่าพลังของจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงแข็งแกร่งมากที่สุด ก็ต้องยอมถอยทัพ

จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงขมวดคิ้ว แต่กลับห้ามใจไว้ไม่ลงมือขัดขวาง เขาก็รู้สึกว่าร่างกายของหลัวซิวเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด ในเมื่อเขากล้ามา บางทีก็อาจจะมีที่พึ่งพาถึงจะถูก

สถานการณ์ตอนนี้ไม่ชัดเจน ฝานไท่เต๋อลงมือก่อน จักรพรรดิยุทธ์คนอื่นกลับไม่มีการเคลื่อนไหวใด

เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีตราฝ่ามือมังกรของฝานไท่เต๋อ สีหน้าท่าทางของหลัวซิวใจเย็นไม่สะทกสะท้าน เพียงแค่เห็นเขาแสดงท่าทางพลังตราประทับอย่างสบายๆ ม่านแสงทองดำผืนหนึ่งก็ลอยขึ้นจากข้างกายของเขา กลายเป็นเกราะสีดำ ปกป้องทั่วร่างกาย

ตูม!

ตราฝ่ามือมังกรกระแทกอยู่ด้านบนเกราะทองดำ พลังที่เหลืออยู่กวาดล้างสิ่งของรอบกายเข้าไป และลมพัดอย่างรุนแรง

รูม่านตาของจักรพรรดิยุทธ์ต่างก็หดตัว ทันใดนั้นก็มองเห็น เกราะทองดำบนตัวของหลัวซิวไม่ขยับเลยสักนิด ด้วยความแข็งแกร่งทรงพลังของฝานไท่เต๋อ ไม่สามารถสั่นคลอนได้แม้แต่น้อย

“นี่…….”

“ตำหนักเสวียนดำ กำราบให้ข้าซะ!”

หลัวซิวคำรามด้วยความโกรธ พลังมหาศาลที่คาดเดาไม่ได้ ราวกับว่าปลดปล่อยออกไปตามคำสั่ง และมาถึงอย่างฉับพลันอย่างทันทีทันใด

แรงกดดันอันหนักหน่วงประกอบด้วยลมปราณผ่านโลกมาโชกโชนในสมัยโบราณ หนักหน่วงราวกับภูเขาแสนลูก ก็กำราบผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธ์หลายคนที่อยู่เบื้องหลังของฝานไท่เต๋อ นอนลงบนพื้นในทันที เหงื่อที่เย็นยะเยือก ผลการฝึกตนทั้งร่างกายที่ถูกผูกมัดอยู่ในร่างกาย ไม่สามารถระดมพลได้แม้แต่น้อย

“ฆ่า!”

ต่อจากนั้น หลัวซิวก็เอ่ยปากอย่างเย็นชาอีก พูดออกมาว่าฆ่าคำหนึ่ง แสงทองดำหลายอันก็ปรากฏขึ้น ราวกับกระบี่คมที่ใช้สังหารในสมัยโบราณ และฟันไปตรงๆ

“เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! ……”

ความเร็วของแสงกระบี่ทองดำเร็วจนทำให้คนยากที่จินตนาการได้ สีหน้าของฝานไท่เต๋อเปลี่ยนไปอย่างมาก ร่างกายก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว ในเวลาเดียวกันอ้าปากอ้วกคำหนึ่ง เตากลั่นยาที่ปกคลุมไปด้วยแสงม่วงก็พุ่งออกไป และกระแทกไปทางแสงกระบี่ทองดำที่ฟันมา

เปรี้ยง! เปรี้ยง!

แสงไฟสาดส่องกระจายไปทั่ว เตากลั่นยาแสงม่วงนี้แข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ถูกฟันด้วยแสงทองคำหลายสิบครั้งซึ่งเพียงพอที่จะทำให้บาดเจ็บสาหัสมากอย่างต่อเนื่อง ก็เพียงแค่สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และไม่เสียหายเลยสักนิด

“เตากลั่นยาโบราณ!”

ผู้รู้จักสิ่งของต่างก็พากันเบิกตากว้าง แตกต่างจากเตากลั่นยาที่ทำได้ใช้มากลั่นยาในโลกปัจจุบัน เตากลั่นยาที่ใช้กลั่นยาในสมัยโบราณ นอกจากจะทำหน้าที่กลั่นยา ยังเป็นของขลังด้วย สามารถโจมตีป้องกันตัวได้ และใช้ประโยชน์ที่ยอดเยี่ยมอย่างไม่รู้จบ

เหว้ยห้าวหรานมีธงค่ายแบบโบราณชุดหนึ่ง ฝานไท่เต๋อในฐานะปรมาจารย์กลั่นยาขั้น6 มูลค่าทรัพย์สินอุดมสมบูรณ์มากมาย มีของขลังเตากลั่นยาโบราณชิ้นหนึ่ง กลับไม่ใช่เรื่องแปลก

หลิวซิวแวบเดียวก็มองออกว่า เตากลั่นยาที่ฝานไท่เต๋อปล่อยออกมา เป็นสมบัติระดับเครื่องรางโบราณชิ้นหนึ่ง พลังนั้นเทียบเท่ากับนักยุทธ์ขั้นดินกลาง ระดับนั้นด้อยกว่า เตาทยานนภามังกรคู่ที่เขาได้รับมาเล็กน้อย