มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 692

หอคอยเสวียนเทียนแห่งนี้เหมือนกับหอคอยเทพจิตและหอคอยร่างทองตรงที่ ไม่สกัดพลังแห่งกฎ

ในทุกๆ ชั้นของหอคอยเสวียนเทียนจะปรากฏคู่ต่อสู้เก้าคน และทั้งเก้าคนนี้มีการฝึกพลังจิตแท้ที่เหมือนกัน และไม่มีแดนตัวสำนึกและแดนร่างเนื้อเช่นกัน

คู่ต่อสู้เก้าคนในชั้นแรก ทุกคนล้วนอยู่ในแดนมหายุทธ์ขั้นสาม

หลัวซิวแน่ใจว่าหากใช้เพียงแค่พลังจิตแท้เพียงอย่างเดียวคงไม่สามารถผ่านอุปสรรคไปได้อย่างราบรื่น ดังนั้นเมื่อมาถึงที่นี่เขาจึงใช้พลังแห่งกฎทันที

ภายในเวลาสั้นๆ เพียงอึดใจเดียว คู่ต่อสู้ระดับมหายุทธ์ขั้นสามถูกเขากำจัดจนดับสลายไปทันที

กฎการผ่านอุปสรรคของหอคอยเสวียนเทียนแบ่งออกเป็นสองวิธีเช่นเดียวกัน วิธีแรกคือภายใต้การตีวงล้อมของคู่ต่อสู้ทั้งเก้าจะต้องรับมือให้ได้เป็นเวลา 1 ก้านธูป วิธีที่สองคือสังหารคู่ต่อสู้ทั้งเก้าคนภายในเวลาหนึ่งก้านธูป

แม้ดูเหมือนว่าจำนวนคู่ต่อสู้จะมากกว่าที่หอคอยมหาภพ แต่คู่ต่อสู้บน หอคอยมหาภพ นั้นช่วยเหลือซึ่งกันและกันจนไร้จุดอ่อน นี่เองทำให้ระดับความยากของ หอคอยมหาภพ สูงกว่า

ระยะเวลาสั้นๆ เพียงช่วงหายใจเข้าออก หลัวซิวก็ผ่านด่านที่หอคอยเสวียนเทียนชั้นสามแล้ว จากนั้นจึงออกไปจากที่นั่นทันที

การผ่านด่านชั้นแรกโดยวิธีการที่สองนั้นจะได้รับเวลาในการฝึก 6 วัน เมื่อผ่านชั้นที่ 2 แล้วจะได้รับเวลาในการฝึก 20 วัน และเมื่อผ่านชั้นที่ 3 จะได้รับเวลาในการฝึก 30 วัน

เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้ว หลัวซิวจะได้รับเวลาในการฝึกทั้งหมดนานถึง 3 เดือน

แต่หลัวซิวไม่รู้ตัวว่าฝีมือของตัวเองบนหอคอยเสวียนเทียนนั้นอยู่ในสายตาของเทวทูตจื่อเยียนทั้งหมดแล้ว

แม้ว่าญาณทิพย์ของเขาจะว่องไวมาก แต่ยังห่างไกลจากเทวทูตจื่อเยียนอยู่มาก ดังนั้นจึงไม่รู้ตัวว่านางกำลังสืบเรื่องของเขาอยู่

เพราะกฎในระดับสูงสุดกับกฎธรรมดา ไม่สามารถเอามาเทียบเท่ากันได้เลย

สำหรับหลัวซิวที่ตระหนักรู้เรื่องราวของกฎความตายนั้น ต่อให้เขาพยายามปิดบังมากแค่ไหน แม้ว่าจะปิดบังคนอื่นๆ มาได้ แต่กลับไม่สามารถหนีรอดสายตาของเทวทูตจื่อเยียน กับ เจ้าแดนหลิวได้ ดังนั้นในตอนที่สังเกตุเห็นหลัวซิว พวกเขาก็สัมผัสได้ถึงพลังงานของกฎที่เคลื่อนไหวซ่อนอยู่ภายในร่างกายของเขา

“ตอนนี้เขาเข้าไปในตำหนักเต๋าเพื่อศึกษากฎแล้ว ไม่รู้ว่าตอนที่เขาออกมาจะสร้างความประหลาดใจให้ข้าอีกหรือไม่” เทวทูตจื่อเยียน จิบชาหนึ่งคำก่อนจะอมยิ้มพูดออกมา

ภายใน ตำหนักเต๋า หลัวซิวอยู่ในโซนที่มีความประหลาดเฉพาะตัว ตรงหน้าปรากฏร่องรอยแห่งกฎอย่างชัดเจน อธิบายถึงความมหัศจรรย์อย่างไม่รู้จบของกฎแห่งชีวิต

 เวลาหนึ่งร้อยกว่าวันผ่านไปเงียบๆ จนไม่รู้สึกตัว