ถึงแม้พลังของต้าวหวูซินจะเทียบได้กับเจ้ายุทธจักร แต่ภูตมารเป็นวิชาเงาลวง บ้างก็เป็นพลังของกฎความตายที่ผนึกกันขึ้นมา การโจมตีหลายครั้งมันไม่ได้ผล
และเหลียนเอ๋อร์ก็ได้เข้าใจกฎชีวิตดั้งเดิมบ้างเล็กน้อย แต่ระดับยังไม่สูงมากนัก จำนวนภูตมารก็มีมาก การชำระพลังชั่วร้ายของนางสู้กับความเร็วที่ภูตมารเข้ามารวมตัวกันไม่ได้
“พวกเจ้าสองคนมาฝั่งข้านี่” หลัวซิวใช้ตัวสำนึกส่งเสียงพูดออกมา
พอได้ยินเสียงที่หลัวซิวส่งมา ต้าวหวูซินกับเหลียนเอ๋อร์ถึงจะสังเกตเห็นทางฝั่งของหลัวซิว พอเห็น ก็ตาค้างพูดไม่ออก
เห็นภูตมารหลายร้อยตัวบุกกันเข้ามาล้อมรอบหลัวซิวไว้ แต่ภูตมารทั้งหลายเข้าใกล้ตัวไม่ได้เลย ถ้าเข้าใกล้ก็จะถูกเผาและกลั่นแปร ตอนนี้หลัวซิวเป็นเหมือนไฟที่ถูกโยนเข้าไปในกองฟาง เหมือนมาเพื่อจัดการกับภูตมารพวกนี้โดยเฉพาะ
“เหอะ ไอ้คนชุดดำก็ยังคงเก่งกว่าข้า” เหลียนเอ๋อร์บืนปาก
“คิดไม่ถึงว่าระดับพลังกฎเกณฑ์ของเขาจะสูงเช่นนี้” ต้าวหวูซินสาดสายตาไป
หลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม รอบๆ ทั้งสามคนก็ไม่เหลือภูตมารแล้วสักตัว และหลังจากที่หลัวซิวกลั่นแปรภูตมารไปเป็นพันตัวแล้วนั้น เพลิงมรณะที่เคลื่อนไหวรอบตัว ก็ดูเข้มข้นและแข็งแกร่งขึ้น
ตอนนี้เขาก็นั่งสมาธิลง ผลการฝึกตนกำลังมุ่งหน้าไปยังแดนมกุฏยุทธ์ขั้นแปด
“พี่หวูซิน ผลการฝึกตนของเขาไม่สูง ทำไมถึงได้เก่งกาจแบบนี้?” เหลียนเอ๋อร์ถามอย่างสงสัย พอได้เห็นเมื่อสักครู่นี้ นางก็ต้องยอมรับว่าที่คนอื่นบอกนางสู้หลัวซิวไม่ได้มันเป็นความจริง บางทีพี่หวูซินก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมอนี่
“เพราะว่าระดับเข้าใจในกฎความตายมีสูงมาก” ต้าวหวูซินกล่าว
ต้าวหวูซินก็จัดผมที่ยุ่งเหยิง “ถ้าครั้งนี้ไม่มีศิษย์พี่หลัวอยู่ด้วยล่ะก็ เมื่อครู่ที่เจอกับภูตมารกลุ่มนั้น ข้ากับเหลียนเอ๋อร์คงจะรับมือไม่ไหว”
“นั่นสิๆ พี่ชายเก่งมากเลย ข้าคงจะสู้เจ้าไม่ได้แล้วล่ะ” เหลียนเอ๋อร์ก็พูดเสริมอยู่ด้านข้าง แม้แต่คำที่ใช่เรียกหลัวซิว ก็เปลี่ยนจาก ไอ้คนชุดดำ เป็น พี่ชาย เสียแล้ว
ส่วนต้าวหวูซินใช้ฐานะที่เป็นเทพธิดาของสำนักดำเหลืองเรียกหลัวซิวว่าศิษย์พี่ ก็เพราะรู้ว่าพลังตนเองสู้เขาไม่ได้ ในโลกฝึกยุทธ์นี้ ล้วนนับคนแข็งแกร่งกว่าเป็นใหญ่ ถ้าต้าวหวูซินคิดว่าพลังของหลัวซิวสู้ตนเองไม่ได้ ก็จะไม่ลดฐานะตนเองไปเรียกหลัวซิวว่าศิษย์พี่หรอก
หลัวซิวก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ เขาแค่อยากรู้ว่าที่เทวทูตจื่อเยียนบอกว่าที่นี่มีภูตอัคคี แล้วภูตอัคคีมันอยู่ส่วนไหนของเหวปีศาจมรณา
ฝ่ามือค่อยๆ เปิดออก เพลิงสีทองก็ค่อยๆ ลอยสูงขึ้นจากฝ่ามือของหลัวซิว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ
นี้ก็หายไปเป็นปีเลย แอแ...
รออ่านยุ...
มาต่อๆ...
มีต่อไหมครับรออยู่นะครับ...
มึงๆ กูๆ เชี้ยไรเยอะแยะวะ นิยายจีนนะโว้ย อ่านเจอแล้วสดุดเสียรมตลอด...
แปลต่อทีค่า รออ่านอยู่นะคะ🥺🥺...
มีต่อไหมครับ...
รออยู่นะครับ...
เรื่องเก่าอัพเดตบ้าง ไม่ใช่ลงแต่เรื่องใหม่...
เมื่อไรจะลงซักที...