มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 810

“ถูกต้อง เป็นผลทิพย์แท้จริง ๆ เพียงแต่ว่าฝีมือของข้าและศิษย์น้องค่อนข้างอ่อนด้อย แม้ว่าจะหาเจอ แต่กลับเข้าไปไม่ได้” ถังอันยิ้มกล่าว

สำหรับหวูเย๋และหวูเจิ้ง พวกเขาวางในเป็นอย่างยิ่ง เพราะบิดาของเขากับอาจารย์ของทั้งสองคนนั้นเป็นสหายร่วมเป็นร่วมตาย

นอกจากนี้แล้วมีทั้งสองคนอยู่ พวกเขาก็ไม่ต้องกังวลว่าในขณะที่ตามหาผลทิพย์แท้นั้นจะเกิดเรื่องบาดหมางกับซิวหลัว

“หากเป็นผลทิพย์แท้จริง เช่นนั้นต้องลองไปดูหน่อย ถ้าเอามันมาได้ ข้าก็จะสามารถบรรลุเจ้ายุทธจักรขั้นแปดได้ภายในเวลาอันสั้น” หวูเจิ้งกล่าวอย่างไม่ลังเล ผลการฝึกตนของเขาติดอยู่ที่เจ้ายุทธจักรขั้นเจ็ดมานานแล้ว

“ข้าเองก็ต้องการผลทิพย์แท้เพื่อใช้บรรลุร่างยุทธ์แดนเจ้ายุทธจักรช่วงปลาย” หวูเย๋เองก็ได้หวั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด

“ฮ่า ๆ ในเมื่อทุกคนยินดีไปด้วยกัน เช่นนั้นข้าเชื่อว่าอาศัยความสามารถของพวกเรา น่าจะสำเร็จได้” ถังอันกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“เวลาไม่เคยคอยท่า พวกเรารีบออกเดินทางกันเถอะ” หวูเจิ้งมีท่าทางแทบจะทนรอไม่ไหวอยู่แล้ว

สำหรับคนที่มีผลการฝึกตนบรรลุถึงแดนเจ้ายุทธจักรอย่างพวกเขา โอกาสที่จะทำให้บรรลุในหนึ่งแดนเล็กได้ ก็ล้ำค่ายิ่งนัก เพราะแม้ว่าเจ้ายุทธจักรจะมีอายุขัยประมาณห้าพันปี แต่ถ้าหากไม่สามารถก้าวสู่แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ในขณะที่มีชีวิตอยู่ได้ พอถึงตอนนั้นเกิดแก่ล้มตาย มาจากที่ไหนก็กลับไปที่นั่น

มีเพียงกลายเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ ถึงจะมีอายุขัยเพิ่มขึ้นหนึ่งเท่าตัว อายุขัยเพิ่มขึ้นมาอีกห้าพันปี ใครไม่ยากมีชีวิตที่ยาวนานยิ่งกว่ากันเล่า?

“ถูกต้อง หากพวกเราช้าไป มีคนพบสถานที่แห่งนั้นเข้าก็คงไม่ดีแน่” หวูเย๋กล่าว

“ได้ ข้าจะนำทางเอง”

......

“ถูกต้อง เนื่องจากข้าได้พบเข้ากับถ้าที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ในนั้นเต็มไปด้วยสายฟ้าละเพลิงพิภพ มีกลิ่นอายของมังกรเจียวสะท้านเพลิงอยู่เล็กน้อย ข้าเองก็หลบอยู่ในสวนลึกของถ้ำ และพบเข้ากับต้นผลทิพย์แท้”

“เพียงแต่ว่าบริเวณใกล้กับผลทิพย์แท้ ถูกครอบคลุมไว้ด้วยค่ายกลพรสวรรค์ในตอนนั้นข้ายังได้ถูกล่าสังหารตั้งนั้นจึงได้แต่อาศัยยันต์ธรรมสุทธิ์หลบหนี”

หลังจากได้ฟังเรื่องราวจากถังอัน แววตาของหวูเจิ้งกับหวูเย๋ก็เปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้นมาในทันที เห็นได้ชัดว่าที่มังกรเจียวสะท้านเพลิงนั่นอาศัยอยู่ตรงนี้ เป็นเพราะต้นไม้นั่นอย่างแน่นอน

โชคดีที่มีค่ายกลพรสวรรค์คุ้มครองต้นผลทิพย์แท้เอาไว้ ดังนั้นมังกรเจียวสะท้านเพลิงนั่นจึงเอามันมาไม่ได้เช่นนั้น

“ฝีมือของเดรัจฉานนั่นเป็นอย่างไรบ้าง? และค่ายกลพรสวรรค์นั่นอยู่ในระดับใด?” หวูเจิ้งซักถาม