มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1524

ในขณะนั้นเอง ผู้นำของชายสวมหน้ากากทั้งสามคน ซึ่งยืนอยู่ข้างหลังซีเรียลตลอดเวลาได้ก้าวออกมา และกล่าวว่า “ขอบคุณที่มาช่วยเหลือเรานะครับ ท่าน! ผมมีชื่อว่า ฮิวเบิร์ต ยังเกอร์!”

"โอ้? คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอ คุณฮิวเบิร์ต?” นักบวชชราอุทาน ขณะที่เขาทักทายชายสวมหน้ากากทั้งสามทันทีเช่นกัน ทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาคุ้นเคยกันดี

"ใช่ครับ! หลังจากที่ได้รับข้อความลับจากคุณที่ระบุว่าภูเขาซาคราโซลิสกำลังประสบกับปัญหา เราจึงรีบเดินทางมาตรวจสอบทันที ถึงกระนั้น ผมก็ไม่คิดเลยว่าฮอยท์จะแข็งแกร่งขึ้นถึงเพียงนี้ ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา นับตั้งแต่ที่ผมพบเขาเป็นครั้งสุดท้าย... มันยากเหลือเกินที่จะต้านทานการโจมตีของเขาแม้แต่ครั้งเดียว หากผมไม่ส่งมังกรพิฆาตออกไป ผมคงไม่สามารถต่อกรกับเขาและคนของเขาได้! นอกเหนือจากนั้น วันนี้ผมได้ทำผิดพลาดอย่างมหันต์ เมื่อตัดสินใจที่จะช่วยชีวิตผู้หญิงคนนี้! จากการกระทำนั้น พวกเราทั้งสามคนจึงถูกคนของเขาจับตัวมาขังไว้ที่นี่!” ฮิวเบิร์ตอธิบาย

หลังจากนั้นฮิวเบิร์ตก็อดไม่ได้ที่จะสังเกตอุปนิสัยที่ไม่ธรรมดาของเจอรัลด์ จากสิ่งที่เขาได้เห็น เจอรัลด์เป็นผู้เชี่ยวชาญในการใช้วิธีการที่ลึกซึ้งและคาดเดาไม่ได้ ซึ่งทำให้เขาประหลาดใจ เขาไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของชายผู้น่าทึ่งคนนี้มาก่อนได้อย่างไร?

ไม่ว่าในกรณีใด ตอนนี้เขารู้สึกเคารพนับถือในตัวเจอรัลด์เป็นอย่างมาก

ขณะที่เขากำลังจะสนทนากับเจอรัลด์ นักบวชรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งถูกส่งออกไปสำรวจพื้นที่ก่อนหน้านี้ ก็วิ่งกลับมาพร้อมกับตะโกนอย่างกระวนกระวายว่า “ท่านอาจารย์คลอฟอร์ดครับ! สถานการณ์ในตอนนี้ดูไม่ค่อยดีเลยครับท่าน! คนพวกนั้นล้อมเราไว้หมดแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวที่ถูกลักพาตัวมาก็เริ่มกรีดร้องทันที ก่อนจะเบียดเสียดกันด้วยความหวาดกลัว เป็นที่ชัดเจนว่าปฏิกิริยานี้เกิดจากสภาวะเจ็บปวดทางจิตใจที่ผู้ชายเหล่านั้นทิ้งไว้

“ไม่ต้องตื่นตระหนกไป แค่ทำตามคำสั่งของฉันก็พอ!” เจอรัลด์สั่ง ขณะที่เขาเริ่มนำกลุ่มคนเหล่านั้นออกจากถ้ำ

เมื่อเขาก้าวออกไปในที่โล่ง เจอรัลด์ก็สังเกตเห็นว่า 'นักบวช' จำนวนมากกำลังล้อมรอบบริเวณด้านนอกถ้ำเอาไว้ และปิดกั้นทางหนีที่เป็นไปได้ทั้งหมด

เมื่อเห็นหน้าของเจอรัลด์ ชายวัยกลางคนซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าทีมของคนเหล่านั้นก็ตกตะลึงทันที อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่ดูมีความสุขในเวลาต่อมา

ชายผู้นั้นหัวเราะดังลั่นแล้วประกาศว่า “แกนั่นเอง! ไม่คิดเลยว่าแกจะเดินเข้ามาติดตักของฉันด้วยตัวเองแบบนี้! ฉันเดาว่าฉันคงไม่ต้องเสียเวลาตามล่าตัวแกอีกต่อไปแล้ว! แต่ก่อนอื่น ฉันขอถามเพื่อความแน่ใจสักหน่อย… แกคือเจอรัลด์ จากตระกูลคลอฟอร์ดแห่งนอร์ทเบย์ ใช่หรือไม่?”

"ถูกต้อง แล้วแกล่ะเป็นใคร…?” เจอรัลด์ถาม

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันไม่สามารถออกความเห็นอะไรเกี่ยวกับคำถามในส่วนแรกของแกได้หรอกนะ แต่สำหรับคำถามที่เหลือ ใช่ พวกแกถูกหลอกใช้! เราก็แค่ใช้คนต่ำต้อยอย่างพวกแกให้เกิดประโยชน์เท่านั้น! นอกจากนี้ ฉันอยากให้แกเลิกพูดว่าแกมาจากเผ่าพันธุ์เดียวกับเราเสียทีเถอะ! รู้ไว้เถอะว่าพวกเราละอายใจในตัวแกมาตลอด ดังนั้นมันถือเป็นข่าวดีสำหรับเรา ที่ในที่สุดแกก็จะถูกกำจัดด้วยมือของเราเอง!” ลูเทอร์ตอบโต้ด้วยเสียงหัวเราะที่น่าสะพรึงกลัว

"ฉันเข้าใจแล้ว แล้วสมาชิกในครอบครัวที่เหลือของฉันล่ะ?” เจอรัลด์คำราม จิตสังหารอันโหดเหี้ยมสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา

“ฮะ! ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่ฉันเริ่มทำภารกิจนี้ ดีแลนถูกทรมานจนจำอะไรไม่ได้แล้ว! ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่!”

“ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น!” เจอรัลด์ตอบพร้อมพยักหน้า

“แกว่าอะไรนะ? ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นเหรอ? ผู้ชายคนนั้นคือพ่อของแกนะ!” ลูเทอร์ประกาศ ขณะมองดูเจอรัลด์และสงสัยว่าเขาเป็นบ้าไปแล้วหรือไม่

“แกเข้าใจฉันผิดแล้ว แน่นอนว่าฉันไม่ได้พูดถึงวิธีที่พวกแกปฏิบัติต่อพ่อของฉันอย่างโหดร้ายทารุณ แต่คำพูดของแกได้ช่วยขจัดข้อสงสัยทั้งหมดที่ฉันเคยมีไปหมดแล้ว และตอนนี้ ในเมื่อฉันได้รับข้อมูลที่ต้องการจากแกแล้ว ฉันจึงสามารถฆ่าพวกแกทั้งหมดทิ้งได้โดยไม่ต้องลังเลอีกต่อไป! จดจำคำพูดของฉันใส่สมองของพวกแกให้ดี ไม่มีทางที่พวกแกจะรอดชีวิตไปได้แม้แต่คนเดียว!”