My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 24

ทั้งสองคนเดินออกมาขึ้นรถหน้าบ้าน ตอนนี้มีดิน ซินดี้และคนติดตามอีกสองคนรออยู่ก่อนแล้ว

"จะไปหรือยัง"

"ไปเลยครับพ่อเลี้ยง เชิญเลยครับ"

เขากุมมือพาคนรักเดินขึ้นรถไปและยังคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ในสภาพเธอตอนนี้ยังดูไม่ค่อยสดชื่นแต่ว่าดีกว่าตอนกลางวันเยอะเลย

"ไม่ไหวบอกนะผิง"

"ไหวค่ะพ่อเลี้ยง ไม่ต้องห่วงนะคะ"

ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะกอดแขนชายหนุ่มแล้วหลับตาลงเพื่อพักสายตา ช่วงนี้เธอจะง่วงนอนบ่อยเป็นพิเศษเมื่อพักได้ก็ขอซักนิดก็ยังดี ตอนนี้ทุกคนเดินทางมาถึงงานเกษตรของจังหวัด พ่อเลี้ยงกุมมือหญิงสาวเดินเข้าไปในงานส่วนคนอื่นแยกย้ายไปตรวจความเรียบร้อยของสินค้าที่นำมาแสดง ต้องมีคนเฝ้าตลอดเวลาเพราะของที่เขานำมามีราคาทั้งนั้น

"อ่าว พ่อเลี้ยงคาวีนี่ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"

ชายหนุ่มหันไปมองเสียงคนเอ่ยทักทาย เขายิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะทักทายกลับเช่นกัน

"สวัสดีครับเสี่ยนนท์"

"ว้าว คนข้างๆพ่อเลี้ยงคาวีสวยจังเลยนะครับ แต่ยังดูเด็กอยู่เลยไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ"

พ่อเลี้ยงคาวีดึงขนมผิงมาซ่อนไว้ข้างหลัง เขาไม่ชอบสายตาโลมเลียของเสี่ยนนท์ที่มองขนมผิงในตอนนี้เลย เขาเป็นผู้ชายเจ้าชู้มากและไม่สนใจด้วยว่าผู้หญิงจะเป็นของใครมีเจ้าของหรือไม่ และนี่ไม่ใช่คนแรกที่เขาแสดงออกแบบนี้ ตอนที่เขาคบหากับซินดี้อยู่ก็เป็นเสี่ยนนท์ที่หว่านล้อมจนเธอเลิกรากับเขาไป แต่มันจะไม่เกิดขึ้นกับขนมผิงเพราะคนนี้เขาไม่มีทางให้ใครมาแย่งไปได้อีก

"ยังไงผมขอตัวก่อนดีกว่า"

"จะรีบไปไหนล่ะครับ ไม่แนะนำสาวให้รู้จักกันก่อนเหรอครับ"

"ไม่สะดวกครับ ยังไงผมขอตัวก่อน"

เขากุมมือหญิงสาวเดินออกไปทันที ขนมผิงมองไปยังเสี่ยนนท์ก่อนจะเดินตามชายคนรักไปอย่างสงสัย ทำไมพ่อเลี้ยงดูไม่ค่อยชอบเสี่ยคนนี้เลย หรือว่าทั้งสองคนไม่ชอบหน้ากันเท่าไหร่

"พ่อเลี้ยงไม่ชอบเขาเหรอคะ"

เมื่อมาถึงที่ซุ้มแสดงสินค้า พ่อเลี้ยงก็พาขนมผิงมานั่งพักที่เก้าอี้พร้อมกับส่งน้ำเย็นๆไปให้ดื่ม เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว

"อย่าเข้าใกล้ผู้ชายคนนั้น เขาเจ้าชู้มากและพร้อมจะแย่งผู้หญิงทุกคนถ้าถูกใจ ไม่สนว่าจะเป็นเมียใครของใครทั้งนั้น คนแบบนี้อย่าใกล้เด็ดขาด"

"พ่อเลี้ยงหวงผิงใช่มั้ยคะ"

ขนมผิงยื่นมือไปเกลี่ยแก้มชายหนุ่มพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างหยอกล้อ เขาถอนหายใจออกมาก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ มันดูเหมือนจะขำแต่เอาจริงมันไม่ขำเลยนะ แค่เห็นสายตาก็รู้แล้วว่าอยากได้คนของเขาออกนอกหน้าซะขนาดนั้นเขาคงวางใจได้หรอก

"หวงสิ หวงมากด้วยมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะผิง ฉันไม่ชอบจริงๆอย่าไปใกล้เขา"

"รู้ค่ะ อะไรที่พ่อเลี้ยงไม่ชอบผิงจะไม่ทำ"

"ดีมากเด็กน้อย นั่งตรงนี้นะขอไปคุยกับคนอื่นๆก่อน ห้ามซนห้ามแอบไปไหนนั่งนิ่งๆก็พอ"

'น่าสนใจกว่าใครที่ผ่านมาอีก'

พ่อเลี้ยงคาวีที่หันไปเห็นขนมผิงยืนคุยกับเสี่ยนนท์ก็ชักสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ นี่เขาอุตส่าห์พามาซ่อนถึงที่นี่ยังตามมาอีก มันจะมากเกินไปแล้ว เขาขอตัวเดินออกมาก่อนจะโอบเอวหญิงสาวไว้เมื่อเธอวิ่งเข้ามากอดเขา

"มันมาคุยอะไรกับผิง"

"เขาบอกอยากรู้จักค่ะ แถมยังให้นามบัตรอีกแต่ผิงไม่ได้รับไว้นะคะ"

"ดีมาก ไม่น่าพาผิงมาด้วยเลย เห้อ!"

เขาทำหน้าเซ็งๆก่อนจะดึงหญิงสาวมากอดพร้อมกับลูบผมเธออย่างแผ่วเบา ความหวงแหนมันเต็มอกใจกังวลเป็นอย่างมากว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่จบแค่นี้ ไม่ใช่แค่เขาที่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนแบบไหน แต่ทุกคนเป็นอันรู้กันว่าถ้าผู้หญิงไม่ซื่อสัตย์จริงๆมีหลงไหลไปกับกลลวงของเสี่ยนนท์หมด

'ผู้ชายที่ทุ่มให้ทุกอย่างเพื่อให้ได้มาผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ชอบทั้งนั้นแหละ ซึ่งนั่นไม่ใช่ขนมผิง เด็กคนนี้เขารู้จักนิสัยเธอดีไม่มีทางยุ่งด้วยแน่นอน'

"เชื่อใจผิงสิคะไม่มีทางอยากยุ่งด้วยเด็ดขาด เขาน่ากลัวมากเลยค่ะผิงไม่ชอบเลย"

ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ เพราะเชื่อใจคนของตัวเองไงถึงได้ไม่อารมณ์เสียมากเท่าไหร่ แต่พอนึกถึงสายตาที่มองคนรักของเขาก็ทำให้หงุดหงิดเช่นกัน

"ช่างเถอะอย่าห่างฉันเด็ดขาด"

"ค่ะพ่อเลี้ยง"