My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 26

เช้าวันต่อมา...

เช้านี้พ่อเลี้ยงกับผู้ช่วยของเขาเดินทางไปรีสอร์ทเพื่อดูสถานที่สร้างสวนน้ำ ส่วนเธอไม่จำเป็นต้องไปก็เลยมาเดินเล่นที่ห้างเป็นเพื่อนคุณหญิงกับป้าพา

"เอาอะไรมั้ยหนูผิง"

คุณหญิงเอ่ยถามเด็กสาวพลางหยิบชุดสวยขึ้นมาดู เหมาะกับเธอมากแต่ดูแล้วลูกชายไม่น่าจะพ่อใจเท่าไหร่ที่คนรักจะแต่งตัวแบบนี้

"ไม่ค่ะ ผิงมีเยอะแล้ว"

"พ่อเลี้ยงเคยซื้อแบบนี้ให้มั้ยจ๊ะ"

คุณหญิงเอ่ยถามอย่างสงสัย เด็กสาวมองชุดที่อยู่ในมือของคุณท่านก่อนจะส่ายหน้าทันที

"ไม่ค่ะคุณแม่ พ่อเลี้ยงไม่ให้ผิงแต่งตัวโป๊ค่ะ ต้องเรียบร้อยไม่โชว์เนื้อหนัง"

"ทนได้ยังไงลูก เป็นแม่นะไปนานแล้ว แต่ก็แปลกใจอยู่อย่างหนึ่งตอนคบกับผู้หญิงคนอื่นไม่เห็นพ่อเลี้ยงจะหวงมากขนาดนี้เลย ใช่มั้ยพา"

คุณหญิงหันไปถามคนสนิท เพราะทั้งสองคนเห็นพ่อเลี้ยงคาวีตั้งแต่เด็กจนโต มีแฟนกี่คนต่อกี่คนก็รู้จักหมด อย่างซินดี้ก็เห็นแต่งตัวโป๊เป็นปกติไม่เห็นลูกชายจะมีท่าทีหึงหวงมากขนาดนี้เลย

"อาจจะเพราะผิงยังเด็กเจ้า อีกอย่างคงกลัวคนอื่นมายุ่งวุ่นวายด้วย"

"นั่นสินะ มีเมียเด็กกว่าเป็นสิบปีไม่แปลกใจที่จะหวงมากขนาดนี้"

คุณหญิงยิ้มออกมาก่อนจะวางชุดลงแล้วเปลี่ยนใจไปซื้ออย่างอื่นให้แทน ซื้อให้ไปมีหวังไปทะเลาะกันเองอีก เดี๋ยวจะวุ่นวายซะเปล่า

"งั้นซื้ออย่างอื่นดีกว่า"

"จริงๆพ่อเลี้ยงซื้อให้ผิงเยอะมากเลยค่ะคุณแม่ ก็แค่ไม่โป๊เท่านั้นเอง เอ่อ ผิงขอไปห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ"

"ไปสิให้ป้าพาไปด้วยมั้ย"

ขนมผิงตาโตรีบส่ายหน้าทันที เธอจะแอบไปร้านขายยาถ้ามีคนไปด้วยไม่เหมาะแน่นอน

"ป้าพาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ดีกว่าค่ะ ผิงไปแป๊บเดียวเองไม่นานค่ะ"

"ตามใจแล้วกัน แม่รออยู่ร้านรองเท้านะ"

"ค่ะ"

ขนมผิงรีบเดินออกไปทันทีก่อนจะตรงไปยังร้านขายยาแล้วขอซื้อที่ตรวจครรภ์ทุกแบบที่มีอย่างละสองชุด เธอจะตรวจทีเดียวไปเลยให้เยอะที่สุดจะได้มั่นใจว่าผลมันจะชัวร์

"ซื้อที่ตรวจครรภ์ค่ะเอาทุกแบบที่มีอย่างละสองค่ะ"

เธอรับที่ตรวจครรภ์มาทั้งหมดหกชิ้น ขนมผิงรีบเก็บใส่กระเป๋าของตัวเองก่อนจะจ่ายเงินแล้วเดินกลับไปหาคุณหญิงและป้าพาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"มาแล้วค่ะ"

"มาดูรองเท้าสิลูก สวยๆทั้งนั้นเดี๋ยวแม่ซื้อให้เอง"

ขนมผิงเดินตามท่านไปเลือกอย่างไม่ขัดใจ นิสัยแม่กับลูกเหมือนกันเลยคือถ้าจะซื้อให้ต้องได้ซื้อ เธอไม่ควรจะขัดใจท่านมันจะดูไม่งาม

"คู่นี้ก็ได้ค่ะ"

"ตาถึงนะเนี่ยสวยเชียว ไหนหนูลองใส่สิพอดีมั้ย"

หญิงสาวนั่งลงที่ม้านั่งก่อนจะลองสวมดูและมันพอดีกับเท้าเธออย่างเหลือเชื่อมาก

เขาผละออกก่อนจะมองสำรวจหญิงสาวทั่วตัว เธอยิ้มออกมาก่อนจะเอ่ยเสียงสดใส

"ดีขึ้นแล้วค่ะหายแล้ว กลับมาเหนื่อยๆทานข้าวมั้ยคะแล้วค่อยไปทำงานต่อ"

"เอาสิ มีอะไรให้กินบ้างล่ะ"

"คุณแม่ซื้อของโปรดมาให้พ่อเลี้ยงค่ะ เยอะแยะเลยเราออกไปดูกันนะคะ"

เธอกุมมือชายหนุ่มพาเดินออกไปนั่งรอตรงโต๊ะอาหาร แม่บ้านที่จัดโต๊ะเรียบร้อยก็เดินไปเรียกคุณแม่และป้าพาที่พักผ่อนอยู่ในห้องนอนให้ออกมาทานข้าวพร้อมกันกับพ่อเลี้ยง

"มาแล้วเหรอคาวี แม่นึกว่าจะไม่กลับมากินข้าวเที่ยงซะแล้ว"

"ผมห่วงผิงครับ สองสามวันมานี้เธออาการไม่ค่อยดี อยากอาเจียนตลอดเวลาแถมยังเหม็นนั่นนี่ ผมกลัวเธอจะป่วยอะไรร้ายแรง"

คุณหญิงและป้าพาหันมามองหน้ากันทันที อาการมันเหมือนคนท้องมากแต่ขนมผิงกลับเงียบไม่พูดอะไรแสดงว่าเธอยังประจำเดือนมารึเปล่า.. ทั้งสองคนหันไปมองเด็กสาวเธอเห็นสายตาของผู้ใหญ่ก็สะดุ้งทันที

"คะ.. มีอะไรเหรอคะ"

"เปล่าจ้ะ ผิงดีขึ้นแล้วใช่มั้ยลูก มีอะไรผิดปกติกับตัวเองรึเปล่า"

คุณหญิงลอบถามอย่างสงสัย หญิงสาวรีบส่ายหน้าก่อนจะยิ้มออกมา

"ปกติทุกอย่างเลยค่ะคุณแม่ ร่างกายผิงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยค่ะ"

เธอยิ้มกลบเกลื่อนไม่ให้ใครสงสัย ถ้าทุกคนรู้ว่าเธอท้องในเวลาที่ทุกคนยังไม่พร้อมแบบนี้ เกรงว่าจะมีปัญหาในอนาคตหรือมากกว่านั้นอาจจะถึงขั้นให้เธอไปทำแท้ง ถ้าเป็นอย่างหลังเธอจะหนีไปให้ไกลที่สุดเลย

'ตอนนี้ต้องหาวิธีแล้วว่าจะเอายังไงกับอีกชีวิตที่กำลังจะเกิดมา เธอไม่กล้าบอกพ่อเลี้ยงเพราะกลัวเขาโกรธ แต่ถ้าบอกคุณแม่กับป้าพาพวกท่านจะว่าอะไรมั้ย โอ๊ยยยย แค่คิดก็เครียดแล้ว!'