My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 141

ตอนที่ 141

ในกลางคืน ปาณีเดินกลับหออย่างช้าๆ เนื่องจากการฝึกหลายวันนี้เหนื่อยมาก ดังนั้น จึงเป็นคนสุดท้ายที่กลับถึงหอ ขณะที่เธอกลับไปถึงนั้น ก็เห็นโมรีกับทีนาร์กำลังทะเลาะกันอยู่ “เธอบอกว่าฉับกับ อ.ธีรนัย มีอะไรกันใช่ไหม?”

ทีนาร์บอกว่า “เปล่านะ......”

เธอพูดเรื่องนี้กับติรยาเมื่อตอนกลางวัน แต่ไม่คิดเลยว่า เรื่องนี้จะถึงหูโมรีเร็วขนาดนี้

โมรีมองหน้าทีนาร์ “เสแสร้ง? เสแสร้งต่อไปสิ? คิดว่าฉันไม่อยู่หอแล้วจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยรึไง? ฉันจะบอกเธอให้นะทีนาร์ ถ้ามีครั้งหน้า ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ”

ทีนาร์กัดริมฝีปากตัวเอง รังสีของโมรีนั้นแข็งแกร่งมาก ทำให้เธอไม่กล้าเถียงอะไรเลย

เพราะถึงยังไงเธอก็เป็นฝ่ายผิดเองที่นินทาโมรี

ทีนาร์ที่โมโหมากจนวิ่งออกมาจากห้องพักก็เจอกับปาณีพอดี พอเห็นปาณี สายตาของทีนาร์ก็เต็มไปด้วยความโกรธ “เธอใช่ไหม? ต้องเป็นเธอแน่ๆที่บอกโมรี”

วันนี้ในขณะที่เธอคุยเรื่องนี้กับติรยา ปาณีก็อยู่ด้วย

ปกติปาณีก็สนิทกับโมรีมากด้วย โดยเฉพาะบ่ายวันนี้ เธอยังเห็นโมรีคุยกับปาณีอยู่เลย จึงโยนความผิดทุกอย่างไปให้กับปาณี

ปาณีมองทีนาร์แวบหนึ่ง ยังไม่ทันพูดอะไร ทีนาร์ก็วิ่งไปสักก่อน

ปาณีเข้าไปในห้อง ก็เห็นติรยากำลังถือแท็บเล็ตนั่งดูละครอยู่ เปรียบเสมือนสงครามในห้องนั้นไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย

โมรีมองปาณีแวบหนึ่ง ก็เดินออกจากห้องไปเลย

ทันใดนั้นในห้องก็เหลือเพียงปาณีกับติรยาสองคน

ปาณีจ้องหน้าติรยา “ไม่เกี่ยวกับเธอ? คนที่นินทาโมรีกับทีนาร์ไม่ใช่เธอรึไง?”

“เธอพูดเรื่องอะไรเนี่ย? ฉันฟังไม่รู้เรื่อง” ติรยาเคยถูกปาณีอัดเสียงแล้วครั้งหนึ่ง จึงฉลาดแล้ว ดังนั้น จะไม่มีทางพูดจาที่เป็นภัยต่อตัวเองต่อหน้าปาณีเด็ดขาด

ปาณีมองไปยังท่าทางของเธอที่แสร้งทำเป็นใสซื่อบริสุทธิ์ วางแท็บเล็ตลงบนโต๊ะอย่างแรง “ทำไมฉันถึงคิดไม่ได้นะว่าเธอเป็นประเภทที่กลัวว่าโลกนี้จะไม่ยุ่งเหยิงวุ่นวาย? เห็นคนอื่นเดือดร้อน เธอมีความสุขมากใช่ไหม?”

เธอรู้ดีว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่ :

ติรยากับทีนาร์นินทาโมรี หลังจากนั้น ก็ไปฟ้องโมรีว่า ทีนาร์นินทาเขาลับหลัง

พอเรื่องมันเป็นอย่างนี้ ทีนาร์ก็จะคิดว่าคนที่ไปฟ้องคือปาณี

ตลอดเวลาที่ผ่านมาติรยาชอบทำเรื่องอย่างนี้มาก สุดท้ายแล้วยังทำตัวให้ใสสะอาดไม่เกี่ยวข้องอะไรอีกด้วย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม