My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 153

ตอนที่153

ถึงแม้เธอหลบได้เร็วแต่สภาพเธอเมื่อกี้ก็อยากอยู่ในสมองของธามนิธิ

เขาขมวดคิ้วและขยับไปที่ปุ่มสวิตช์แอร์บนกำแพง ปรับอากาศต่ำลงสององศา : ร้อนเกินไปแล้ว!

ปาณีรีบใส่เสื้อให้เสร็จและเป่าผมให้แห้งแล้วค่อยออกมา เห็นธามนิธินั่งรอเธออยู่เงียบๆ “คุณอาคะ”

ธามนิธิมองไปที่เธอไม่ได้แสดงท่าทีอะไรมาก “ไปได้แล้ว”

หมุดเก้าอี้เข็นแล้วออกไป

แรกๆปาณีรู้สึกอึดอัดแต่พอเห็นธามนิธิไม่ได้มีท่าทีอะไรมากก็รู้สึกโล่งอกไปอีก

ก็ใช่……

ตอนนี้คุณอาเป็นไข้อยู่ถ้ามีอารมณ์ก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก!

ปาณีรีบตามธามนิธิแล้วเข็นเก้าอี้

ชั้นล่าง น้าลำมุงเตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะแล้วยังมีเมนูอาหารที่ปาณีชอบที่สุดนั่นก็คือกุ้งล็อบสเตอร์เล็ก ดูจนน้ำลายปาณีตะไหล

“มีเมนูกับข้าวเยอะขนาดนี้ จะกินหมดไหม?” พอใจเย็นลง ปาณีเกิดความสงสัยพลังการต่อสู้ของทั้งสี่คน

ธามนิธิดื่มน้ำเสร็จแล้ววางแก้วลงบนโต๊ะเบาๆ แค่ท่าทางง่ายๆแบบนี้ยังรู้สึกถึงความสง่าอย่างยิ่ง

เขามองไปที่ปาณี “ก็มีเธอไม่ใช่หรือไง?”

ปาณีจ้องกลับโดยไม่ยอมแพ้ “ฉันไม่ใช่หมูสักหน่อย”

น้าลำมุงยิ้มแล้วบอกว่า “รีบกินกันเถอะ เมื่อวานคุณธามนิธิสั่งไว้ว่าให้ทำเมนูกับข้าวไว้เยอะๆให้คุณปาณี”

“……” ธามนิธิหน้าสงบนิ่ง เขาไม่ได้สั่งให้น้าบอกเรื่องพวกนี้นะ

ปาณีพูดด้วยความไม่เข้าใจ “ฉันไปฝึกค่ายทหารก็พอว่ากันแต่ทำไมคุณอาไม่กลับไปบ้างคะ?”

ธามนิธิมองสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของปาณีแล้วตอบว่า “ช่วงนี้งายยุ่ง”

“ได้ข่าวว่าคุณอางานยุ่งทุกวันจนไม่ได้พักดีๆใช่ไหคะ” เมื่อกี้ปาณียังมีความอ่อนโยนแต่อยู่ๆก็ทำเสียงเข้มขึ้นเหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนล่ะคน

ธามนิธิมองไวยาตย์ที่อยู่ข้างๆ ไวยาตย์พึ่งคีบกับข้าวให้ตัวเองก็รู้สึกเหมือนโดนธามนิธิตวาดสายตาใส่ “เธอบอกใช่ไหม?”

ไวยาตย์ “ขอ…ขอโทษครับ”

ทุกครั้งที่โดนธามนิธิตวาดใสตาใส่ ไวยาตย์ก็จะถ่อมตัว โดยเฉพาะช่วงที่ปาณีไม่อยู่ ไวยาตย์ก็โดนธามนิธิสั่งสอนจนมีผลกระทบต่อจิตใจ

ปาณีมองไปที่ธามนิธิ “คุณอาคะ ปกติฉันไม่เป่าผมเธอยังสั่นสอนฉันได้ ทำไมพอถึงคุณอา คุณอาถึงไม่ยอมเชื่อฟังบ้างคะ? งานมันก็สำคัญแต่สุขภาพร่างกายก็สำคัญนะคะ”

ไวยาตย์มองไปที่ปาณี เธออายุไม่มาก แต่คำพูดเธอมันฟังแล้วมีเหตุมีผลจริงๆ