ตอนที่152
แขนของปาณีคล้องไว้ที่คอของธามนิธิ แต่การกระทำเล็กๆนี้กลับทำให้ความรู้สึกเธอเปลี่ยนไปหมด
เมื่อก่อนมักจะคิดว่าเราะคุณอาดีกับเธอ เธอก็เลยชอบเขา พึ่งแต่เขา......
แต่ว่าตอนนี้เธอกอดผู้ชายคนที่กำลังจูบกับเธออย่างดูดดื่ม ทำให้ในใจเธอมีอะไรแปลกๆที่กำลังเปลี่ยนไป
ธามนิธิจูบปาณีเสร็จแล้วค่อยตอบไปว่า “อันนี้เขาเรียกว่าฉวยโอกาส”
มือปาณีที่จับแขนของเขาไว้ยังไม่ได่ปล่อย กอดเขาไว้แล้วแก้มแดงและร้อนไปหมดแต่ก็ไม่อยากยอมแพ้ “ทำไมมีแต่คุณอาที่ฉวยโอกาสจากฉันได้อย่างเดียว? ฉันก็อยากทำบ้าง! งั้นคุณให้ฉันจูบกลับหนึ่งที?”
ธามนิธิ “……”
ในใจคุณอารู้สึกล่มสลายตลอด ทุกครั้งที่เขาอยากทำโทษเธอหน่อยแต่ก็โดนเธอเล่นกลับทุกที
เขายังอยากพูดอะไรอีกแต่เสียงเคาะประตูดังขึ้น เสียงของไวยาตย์ “คุณธามนิธิครับ”
“เข้ามา” ธามนิธิบอก ปาณีรับลงมาจากตัวของธามนิธิไปยืนไว้ข้างๆ
ไวยาตย์เดินเข้ามา มองไปที่ทั้งสองคน “ที่แท้คุณปาณีก็อยู่ที่นี่เองหรอครับ”
ปาณีตอบ “ฉันเห็นคุณไวยาตย์ไม่ว่างก็เลยมาหาคุณอาเอง คุณอาคะงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยลงไปกินข้าวนะคะ”
ถึงแม้เวลาที่เธออยู่กับธามนิธิ เธอกล้าทำทุกอย่างแต่อยู่ต่อหน้าไวยาตย์แล้วปาณีก็ยังเก็บอาการอยู่
กลัวไวยาตย์จะสังเกตเห็นความผิดปกติ ปาณีรีบเดินหนีออกไป
พอปาณีเดินออกไป ไวยาตย์มองไปที่สายตาของธามนิธิ ดูมีความร่าเริงมากกว่าปกติ
พอปาณีกลับมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมด
ธามนิธิถาม “อาหารตอนเย็นเตรียมเสร็จหรือยัง?”
ปาณีอาบน้ำเสร็จคิดว่าคงไม่มีใครมาโผล่ในห้องเธอแน่นอนเลยห่อด้วยผ้าเช็ดตัวก็ออกมาข้างนอกแต่ปรากฏว่าธามนิธิมาอยู่ในห้องเธอ
เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำนั่งบนเก้าอี้เข็นมองไปตัวของปาณีที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวห่อไว้ บังได้แค่หน้าอกกับก้น ไหล่และขาก็โชว์ไว้ข้างนอก
บวกกับเธอพึ่งอาบน้ำเสร็จ ตัวเปียกๆแบบนี้
พอปาณีเห็นธามนิธิ ทำตัวไม่ถูกจนพูดติดอ่าง “คุณ…คุณอา… คุณมาทำไมคะ?”
แล้วก็ไม่ออกเสียงสักนิดอีก
ใบหน้าขรึมของธามนิธิทำเหมือนตัวเองไม่เห็นอะไรสักอย่าง “เธอลืมกระเป๋าไว้ ฉันเอามาให้”
“ขอบคุณค่ะ ฉัน…ฉันไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ”
นึกได้ว่าตัวเองมีแค่ผ้าเช็ดตัว ปาณีก็รีบเอาเสื้อผ้าที่วางไว้บนเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...