ตอนที่173
ธามนิธิสองมืออิงไว้ที่โซฟาแล้วลุกขึ้นมานั่งไว้ ปาณี “คุณนอนอีกแป๊บสิเดียวหนูไปอาบน้ำก่อน”
เธอไปเอาผ้ามาห่มให้เขาแล้วฉะนั้นเขาสามารถนอนได้อีก
ธามนิธิฟังที่เธอพูดจบแล้วก็กลับไปนอนใหม่
ปาณีเอาโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าแล้วไปชาร์จแบต ตอนพึ่งออกไปแบตก็หมดไปก่อนเลยปิดเครื่องเองเลย
แล้วค่อยเอาเสื้อผ้าเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ปาณีอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็สงสัยทำไมถึงเปิดเครื่องไม่ได้สักที
“คุณอา……” ธามนิธิได้ยินเสียงเดือดร้อนของปาณี
“มีอะไร?”
“เหมือนโทรศัพท์หนูเสีย เปิดเครื่องไม่ได้สักที”
“เอามา ฉันดูก่อน” ธามนิธิบอก
ปาณีดึงสาบชาร์จแบตออกแล้วเอาโทรศัพท์มา ผู้ชายมักจะเข้าใจเรื่องพวกนี้มากกว่า ไม่เหมือนผู้หญิง……ของอิเล็กทรอนิกส์แบบนี้มักจะไม่เข้าใจสักอย่าง
ธามนิธิเอาโทรศัพท์มา โทรศัพท์ของปาณีใช้มาสองปีแล้ว ใช้เงินที่ตัวเองหาได้ซื้อไม่เคยเปลี่ยนมาก่อน
นิ้วมือเรียวของธามนิธิแกะกรอบโทรศัพท์ทิ้งแล้วตรวจอีกครั้งก็เปิดไม่ได้อยู่ดี
“น่าจะเป็นแบตเตอรี่เสีย” ธามนิธิบอก
“งั้นทำไงดีอ่ะ? ซ่อมได้ไหม?” ต้องรู้ว่าเธอเป็นคนที่ติดโทรศัพท์มากแยกกับโทรศัพท์หน่อยไม่ได้เลย
“ซ่อมนี่ซ่อมได้อยู่แต่ต้องใช้เวลาหน่อย” ธามนิธิมองปาณี “เธอใช้ของฉันก่อนเลยเดียวซ่อมเสร็จแล้วค่อยเอาให้เธอ”
เขาเอาโทรศัพท์ตัวเองให้ปาณี
ปาณี “หนูใช้ของคุณแล้วคุณจะทำยังไง?”
“ฉันไม่ค่อยเล่นโทรศัพท์อยู่แล้ว” ธามนิธิไม่ชอบเล่นโทรศัพท์มันไม่ดีต่อสายตา
ปาณีใช้โทรศัพท์อัพเดทweiboของวันนี้แล้วมองที่ธามริธิ “คุณอาคะ?”
ธามนิธิไม่รู้กำลังคิดอะไรอยู่ไม่ได้ตอบเธอ
เธอเลยใช้มือสะบัดไปมาหน้าเขาแล้วเรียกอีก “คุณอาคะกำลังคิดเรื่องอะไรอยู่?”
ธามนิธิพึ่งได้สติกลับมาแล้วมองที่ปาณี “ทำเรียบร้อยแล้ว?”
ปาณี “อือ”
เธอขยับไปมาพึ่งมารู้ตัวว่าตัวเองนั่งนานจนเจ็บก้นหมดแล้ว
ลุกขึ้นมาแล้วบิดตัวไปมาพูดกับธามนิธิ “ดึกแล้วไปนอนกันเถอะ!”
ช่วงนี้เธอสนใจแต่เรื่องweiboก็เลยไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย
ทำเป้าหมายให้สำเร็จจะเป็นก้าวแรก
ธามนิธิ “อือ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...