My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 20

ตอนที่20

“เธอมั่นใจ?”

ธามนิธิสงสัยในคำพูดของเธอ

ปาณีไม่อยากเชื่อที่ได้ยินแบบนี้“อ้าวก็เมื่อก่อนหนูก็เคยทำให้คุณอากินไง?ตอนอยู่ที่คฤหาสน์นั้น......”

“ลืม”

“.......”เรื่องที่เกิดขึ้นภายในสองเดือนเนี่ยนะลืมได้ไง?

ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา“คุณอาอย่าบอกนะว่าเมื่อก่อนคุณอาไม่รู้เลยว่าหนูเป็นใคร?”

ธามนิธิมองไปยังปาณี“อืม”

ไวยาตย์เป็นคนดูแลเรื่องการจัดหาคนใช้เขาเคยสนใจเรื่องพวกนี้ที่ไหนล่ะ

เขาตอบอย่างจริงจังทำปาณีเสียใจเล็กน้อยแต่ก็คิดๆแล้วตอนนั้นที่ยังไม่รู้จักเขาเขาก็เป็นพวกแปลกๆเหมือนกันนะเคยเจอเขาสองสามครั้งเขาเป็นคนประเภทที่ว่าสิ่งมีชีวิตห้ามเข้าใกล้เด็ดขาด

ปาณีมองไปยังธามนิธิพูดว่า“ถ้าสมมติว่าหนูไม่ได้แต่งงานกับคุณคุณก็จะ......จำหนูไม่ได้เลยใช่ไหม?”

ธามนิธิตอบว่า“อาจจะ”

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ปาณีก็เข้าใจแล้วที่เขาดีกับเธอนั่นเป็นเพราะว่าเธอเป็นภรรยาของเขาถ้าเปลี่ยนเป็นผู้หญิงคนอื่นแต่งงานกับเขาเขาก็คงทำดีแบบนี้เหมือนกัน

เห่อเมียของตัวเองเป็นอุดมการณ์ของเขาสินะ

ปาณีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย“คุณอาคุณเคยเจอกับ......เรื่องที่ไม่ดีใช่ไหมคะ?”

ตลอดเวลาที่เธอกลับมากับเขาเธอรู้สึกได้ถึงคนในบ้านวิสิทธิ์เวชทุกคนจะปฏิบัติกับเขาอย่างระมัดระวังเหมือนกลัวว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บเป็นครั้งที่สอง

ในเมื่อเขาดีกับเธอมากๆดูแลเอาใจใส่ในทุกๆเรื่องของเธอปาณีจึงคิดว่าตัวเองก็ควรทำความเข้าใจเขาสักหน่อย

แม้เธอจะเรียนที่นั่นแต่ว่าไปแล้วเธอยังไม่เคยมีเวลาไปเดินเล่นแบบจริงจังเลย

ไวยาตย์มองสีหน้าของธามนิธิเขาจึงจอดรถไว้ข้างทางตามที่ปาณีบอกปาณีพูดว่า“พวกคุณไม่ต้องรอหนูนะคะเดี๋ยวหนูกลับบ้านเองได้ค่ะ”

ที่นี่อยู่ห่างจากบ้านของธามนิธิไม่ไกลเท่าไหร่

ธามนิธิกับไวยาตย์จึงกลับไปก่อน

ไวยาตย์กำลังรายงานสรุปงานให้กับธามนิธิ“มีบริษัทเล็กๆที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นมาได้ส่งอีเมลให้คุณครับเขาขอให้คุณช่วยสนับสนุนด้านการเงินให้กับบริษัทเขาผมดูประวัติของบริษัทนี้แล้วครับเป็นบริษัทที่ก่อตั้งโดยการรวมตัวเล่นๆของนักศึกษาหลายๆคนคุณจะดูด้วยไหมครับ?”

“เดี๋ยวเอามาให้ฉันดูหน่อยละกัน!”

ปาณีหิ้วถุงเล็กใหญ่มากมายกำลังเข้ามาในบ้านเมื่อเห็นภาพนี้แม่บ้านจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วย“คุณหนูปาณีทำไมซื้อของมาเยอะแยะล่ะคะ?”

“หนูเห็นว่ามันน่ากินก็เลยอดใจไม่ซื้อไม่ได้เลยเอามาทั้งหมดนี้แหละค่ะ”มีพืชผักและผลไม้สดๆมากมายแต่มันหนักไปหน่อยเธอเหนื่อยแทบตายที่หิ้วกลับมาเองทั้งหมด