My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 21

ตอนที่21

เธอวางของทั้งหมดลงนั่งถอนหายใจอยู่ข้างๆธามนิธิมองไปยังร่างอันเหน็ดเหนื่อยของเธอเหตุผลที่บอกว่าจะไปซื้อของช่างเหมาะกับธรรมชาติของความตะกละของเธอจริงๆ

หลังจากพักแล้วสักครู่ปาณีบอกกับแม่บ้านที่อยู่ในครัวว่า“น้าคะคืนนี้หนูจะทำกับข้าวเองค่ะน้าพักผ่อนเลยนะคะ!”

“คุณหนูจะทำเองหรอคะ?”แม่บ้านมองปาณีด้วยความสงสัย

ปาณีทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ“หนูทำกับข้าวอร่อยจะตาย!ใช่ไหมคะคุณไวยาตย์?”

“ครับ”ก่อนที่ปาณีจะเข้าไปทำงานที่คฤหาสน์ไวยาตย์ได้ทดสอบฝีมือการทำกับข้าวของเธอก่อนแล้วหลังผ่านการทดสอบจึงรับเธอเข้าทำงาน

หลังจากได้รับคำยอมรับจากไวยาตย์แม่บ้านจึงวางใจขึ้นมาเล็กน้อย

และแน่นอนในคืนนี้ขณะที่ปาณีกำลังทำกับข้าวแม่บ้านก็อดไม่ได้ที่จะมองเธออยู่ข้างๆอย่างเป็นห่วงหากมีอะไรที่ปาณีทำไม่ได้เขาจะได้เข้าไปช่วยทัน

ถึงยังไงปาณีก็เป็นเด็กอายุ18เด็กอายุ18จะไปทำอะไรได้?

แม้แม่บ้านคนนี้ถือได้ว่าเป็นแม่ครัวคนหนึ่งในบ้านวิสิทธิ์เวชแต่ลูกสาววัย20ปีของเธอยังหุงข้าวไม่เป็นเลย

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เห็นท่าทีอันคล่องแคล่วของปาณีแล้วแม่บ้านถึงกับตกใจเล็กน้อย

ปาณีจัดการทุกเรื่องในครัวได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย

......

“คุณอาทานข้าวได้แล้วค่ะ”ธามนิธิได้ยินเสียงเรียกของปาณีขณะที่กำลังจ้องหน้าจอคอมอยู่

เขาวางงานค้างไว้และเดินไปที่โต๊ะอาหารเขาเห็นปาณีได้ทำกับข้าวไว้เต็มโต๊ะแม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆก็ชื่นชมปาณีไม่หยุดว่า“คุณหนูปาณีเก่งมากเลยค่ะกับข้าวพวกนี้คุณหนูทำเองหมดเลยนะคะ”

เธออยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชมาตั้งหลายปีแต่ไม่เคยคิดเลยว่าธามนิธิจะแต่งงานกับผู้หญิงที่มีคุณสมบัติเช่นนี้

เพราะในปัจจุบันครอบครัวที่มีลูกสาวคนเดียวมีจำนานมากเด็กอายุเท่าเธอที่ทำกับข้าวได้ก็ยิ่งน้อยเข้าไปอีก

ปาณีหยิบถ้วยและตะเกียบมา4ชุด“น้าคะมากินด้วยกันสิคะ!”

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ทานข้าวพร้อมกับธามนิธิเขาเป็นคนไม่ค่อยยิ้มและตอนนี้ก็ต้องนั่งใกล้กับเขาขนาดนี้เธอจึงรู้สึกกดดัน

ปาณีกลับนั่งกินอย่างสบายใจไม่มีความเกรงกลัวธามนิธิใดๆยังช่วยคีบกับข้าวให้ธามนิธิอีก“คุณอาลองอันนี้สิคะอร่อยมากๆ”

ทั้งที่เธอเคยทำกับข้าวให้เขากินตั้งแต่แรกแล้วแต่เขากลับจำไม่ได้เลยปาณีสัญญาเลยว่าต้องปรับเปลี่ยนความคิดที่เขามีต่อเธอใหม่ให้ได้

ธามนิธิลองชิมดูปรากฏว่ารสชาติดีจริงๆด้วย“อื้ม”

อร่อย!

ปาณีที่ได้รับคำชมจากธามนิธิยิ้มจนแทบจะมองไม่เห็นตาเลยทีเดียว“ใช่ไหมล่ะ!หนูเป็นคนมีพรสวรรค์ด้านการทำอาหารจริงๆทำกับข้าวอร่อยตั้งแต่เด็กทุกครั้งที่มีคนไปที่บ้านก็จะชมว่าหนูทำกับข้าวอร่อยคุณว่าหนูไปเป็นแม่ครัวเลยดีไหมคะ?”

สิ่งที่ทำให้เธออวดตัวเองได้ก็คงมีแต่ฝีมือการทำกับข้าวนี่แหละ

ธามนิธิเงยหน้าขึ้นมองไปยังปาณีที่ยิ้มแฉ่งยุ่งอยู่ในครัวตั้งสองชั่วโมงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ

เขายื่นมือออกไปจับมือของเธอไว้แล้วลูบฝ่ามือของเธอ