My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 4

ตอนที่4

เธอรู้ว่าการพูดแบบนี้ไม่มีมารยาทแต่ณตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นคงต้องลองดูสักครั้ง

“หนู......อีกหน่อยหนูจะใช้คืนคุณสองเท่าเลยค่ะ”ปาณีก้มหน้าอธิบายว่า“หนูกำลังจะเข้าเรียนมหาลัยแต่หนูไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอม......”

ธามนิธิหันหน้ากลับมามองเธอด้วยสายตานิ่งๆ

หญิงสาวเหมือนจะตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นมือที่กำชายเสื้อนั้นเริ่มแดดก่ำใบหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ

นี่เป็นครั้งแรกที่ธามนิธิตั้งใจสังเกตหน้าตาของหญิงสาว

แม้ว่าเธอจะมาทำงานที่นี่และเขาก็เคยเจอหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยใส่ใจเลย

ขนตาของหญิงสาวนั้นเรียวยาวมีความพลิ้วไหวดวงตาสีดำสนิทของเธอประกายสวยคล้ายดวงตาของกวางใบหน้าที่อ่อนโยนขาวผ่องนั้นเต็มไปด้วยคอลลาเจนดูแล้วรู้ได้เลยว่าเธออายุยังน้อย

แม้รูปร่างหน้าตาจะไม่ได้สวยเลิศเลอเพอร์เฟคแต่ก็ยังคงมีความน่ารักสดใส

ธามนิธิเม้มปากสำหรับคำขอของหญิงสาว

หากในเวลาปกติเขาต้องช่วยเหลือเธอแน่นๆแต่ตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดีนักเลยอยากแกล้งเธอสักหน่อย

“เราไม่ใช่ญาติและไม่ใช่เพื่อนทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ปาณีถึงกับตัวแข็งเธอรู้ว่าตัวเองโดนปฏิเสธอีกแล้ว

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆและไม่ได้พูดอะไรกำลังจะหันหลังเดินกลับไปธามนิธิก็พูดขึ้นมาว่า“ฉันช่วยเธอก็ได้แต่มีข้อแม้หนึ่งอย่าง”

“ข้อแม้อะไรคะ?”

ปาณีนิ่งไป

“แต่งงานกับฉัน”

แต่งงานกับเขา?

ปาณีนึกว่าตัวเองหูฝาดไปเธอจึงถามอีกรอบว่า“อะไรนะคะคุณอา?”

“ฉันต้องการเจ้าสาวเพื่อที่จะแต่งงานกับฉัน”

ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

ตอนเขาพูดประโยคนี้น้ำเสียงเหมือนคนที่กำลังพูดว่าสภาพอากาศวันนี้ก็ไม่เลวนะ

ที่ผ่านมาด้วยตำแหน่งหน้าที่ของเขาคนที่อยากแต่งงานกับเขาต่อแถวยาวเป็นหางว่าวตำแหน่งคุณนายวิสิทธิ์เวชนี้ดึงดูดคนยิ่งนัก

แม้ว่าตอนนี้เขาจะพิการหากเขาอยากหาภรรยาสักคนก็ไม่ใช่เรื่องยาก

เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาอยากแกล้งปาณีก็เท่านั้นเอง

ปาณีมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ได้โปรดปีนี้เธอเพิ่งจะอายุ18เองนะ!

แม้ว่าคุณอาคนนี้จะดูหน้าเด็กแต่เธอเคยได้ยินคนใช้คนก่อนพูดว่านายคนนี้อายุ28ปีแล้ว

และเมื่อคิดถึงเรื่องที่แฟนหนุ่มเวนัสทิ้งเธอไปคบกับติรยาปาณีก็ยิ่งเศร้ามากขึ้น

คิดถึงอนาคตอันมืดมัวของตัวเองปาณีจึงคิดว่าถ้าอย่างนั้นก็แต่งกับคุณอาคนนี้เลยซะดีกว่า!

ปาณียืนขึ้นเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าธามนิธิพร้อมกับพูดว่า“คุณอาถ้าหนูแต่งงานกับคุณอาหนูจะได้เรียนต่อใช่ไหมคะ?”

ธามนิธิอึ้งกับคำพูดของหญิงสาว“เธอ......ตกลงแล้วรึ?”

“หนูยอมรับข้อตกลงค่ะหนูยินดีแต่งงานกับคุณ”

ปาณีใช้พลังความกล้าที่ไม่เคยมีในทั้งชีวิตของเธอพูดคำมั่นสัญญานี้ออกไป

เมื่อไวยาตย์เอาสัญญาแต่งงานมาให้เธอเธอก็ยังคงไม่อยากเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น

เอกสารขาวดำมากมายรอเธอไปเซ็นมือที่จับปากกานั้นมีความสั่นเล็กน้อยแต่เธอก็ลงลายมือชื่อของตัวเองลงไปอย่างไม่ลังเล

เก็บสัญญาฉบับนี้ไว้ไวยาตย์อธิบายต่อว่า“ตอนนี้คุณเพิ่งจะอายุ18ปียังไม่สามารถจดทะเบียนสมรสได้ต้องรออีก2ปีถึงจะทำได้”

หลังจากได้ยินประโยคนี้ปาณีก็พูดว่า“ในบัตรประชาชนของฉันอายุ20ปีแล้วตอนนี้ฉันสามารถไปจดทะเบียนสมรสได้ค่ะ”

ไวยาตย์ประหลาดใจเล็กน้อย“ถ้าอย่างนั้นก็ดีเลยครับ”

เหมือนกับว่าเธอคนนี้ถูกลิขิตมาเพื่อเป็นภรรยาของคุณธามนิธิ

เธอโชคดีอย่างมากที่ได้แต่งงานกับคุณธามนิธิ