My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 52

ตอนที่ 52

ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้จะกินให้เยอะๆเลย ก่อนที่คุณอาจะนึกขึ้นได้

“เธอยังเป็นเด็กรึไง? กินเยอะแล้วสุดท้ายคนที่ไม่สบายก็เป็นตัวเธอเอง” เขาลูบหัวเธอเป็นการปลอบใจ พูดกับแม่บ้านว่า “เก็บไว้ให้เธอก่อน”

“ค่ะ” แม่บ้านรีบเก็บไอศกรีมไป

ปาณีจ้องหน้าธามนิธิ ในตามีความแค้นมหาศาล มองดูของที่ตัวเองชอบแต่กลับกินไม่ได้เป็นอะไรที่ทรมานมาก!

ธามนิธิเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “นี่ยังมีของหวานอีกไม่ใช่หรือไง?”

ยังดีนะที่ของหวานมีอุณหภูมิปกติ

ปาณีแย่งช้อนมาจากมือของธามนิธิ ทานของหวานที่แม่บ้านทำไว้ให้ อร่อยมาก

หวานจนตาหยีเลยทีเดียว

แม่เจ้า มีความสุขมากจริงๆ!

ไวยาตย์เดินเข้ามาจากข้างนอก มองดูภาพที่อยู่เบื้องหน้า : ปาณีกำลังทานของหวาน ธามนิธินั่งมองเธออยู่ข้างๆ แววตาเต็มไปด้วยความรักเอาใจใส่

แต่เดิมเขาคิดว่า ธามนิธิไปหาปาณี เพื่อที่จะคุยเรื่องนั้นกับเธอสักอีก

แต่ปรากฏว่า......

ทำไมคุณธามนิธิของเขาถูกปาณีนางจิ้งจอกหว่านเสน่ห์อีกแล้วล่ะ?

ลืมเรื่องสำคัญได้ไปได้ยังไง!

ปาณีเห็นเขาเดินเข้ามา ทักทายอย่างมีมารยาท “คุณไวยาตย์”

ไวยาตย์มองไปยังปาณี ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองไปยังธามนิธิแล้วพูดว่า “คุณธามนิธิครับ”

“มีธุระอะไรค่อยคุยกับทีหลัง!” ธามนิธิรู้ว่าเขาจะพูดอะไร

ไวยาตย์จึงยืนอยู่ข้างๆ ตาทั้งคู่ของเขาจ้องปาณีอย่างไม่วางตา

เห็นในตาของปาณีมีแต่เรื่องกินแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา : ปาณีถือเป็นคนที่หวังสูงมาก เธอคงไม่คิดหรอกนะว่าคุณธามนิธิจะยังไม่รู้เรื่องของเธอ?

แต่ก่อนยังโกหกว่าเธอกับเวทัสไม่สนิทกันอีก

ไวยาตย์อึ้งไปสักพัก มองไปยังปาณี “มีธุระ?”

ปาณียิ้มพูดว่า “หนูทำอะไรผิดหรอคะ?”

ตั้งแต่ไวยาตย์ปรากฏตัวในวันนี้ ปาณีก็รู้สึกถึงความผิดปกติ เธอทักทายไวยาตย์ ไวยาตย์ก็ไม่ได้ตอบเธอ

เธอคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะตัวเองทำอะไรไม่ดี จึงทำให้ไวยาตย์ไม่พอใจ ดังนั้น จึงอยากถามให้แน่ใจ

เพราะถึงอย่างไร ไวยาตย์ก็ดีกับเธอไม่น้อย ปาณีไม่อยากทำให้ใครไม่พอใจอย่างไร้เหตุผล

ไวยาตย์มองไปยังท่าทางผู้บริสุทธิ์ของเธอ แสดงได้ไม่เลวเลยนิ!

เขามองไปยังปาณี “จำคำพูดที่ฉันเคยบอกเธอตอนที่เธอเพิ่งมาได้ใช่ไหม?”

“ค่ะ” แม้คำพูดที่เขาเคยพูดจะเยอะมาก แต่ปาณีก็จำได้เกือบทั้งหมด เธอมองไปยังไวยาตย์ “ทำไมหรอคะ?”

ไวยาตย์พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าเธอกล้าทำผิดต่อคุณธามนิธิ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ”

ปาณีหัวเราะ “หนูจะทำผิดต่อคุณอาได้ยังไงคะ? คุณอาดีกับหนูขนาดนี้ ทำไมหนูต้องทำร้ายเขาด้วยล่ะคะ?”