ตอนที่ 53
หลังปาณีพูดจบ ธามนิธิก็ออกมาจากข้างในพอดี เขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตหลวมๆ นั่งอยู่บนรถเข็น มองไปยังทั้งสองคนที่กำลังยืนคุยกันอยู่ เปิดปากพูดเสียงเบาว่า “ไวยาตย์”
น้ำเสียงเรียบนิ่งมาก แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกที่กำลังกดขี่อีกฝ่ายอยู่
ไวยาตย์รีบเดินไปหาเขา “คุณธามนิธิ”
ธามนิธิพูดว่า “ปาณี เธอไปก่อน พวกเรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนิดหน่อย”
“ค่ะ”
ปาณีเป็นคนที่รู้กาลเทศะมาโดยตลอด และไม่ได้มีความอยากรู้อยากเห็นเลยว่าพวกเขากำลังจะคุยเรื่องอะไรกัน
แต่ว่า ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เธอรู้สึกอยู่ตลอดเวลาเลยว่าวันนี้ธามนิธิกับไวยาตย์จริงจังเป็นพิเศษ
คงไม่ได้เกิดเรื่องอะไรที่เธอไม่รู้สินะ?
......
หลังจากเห็นว่าปาณีเดินไปแล้ว ไวยาตย์มองไปยังธามนิธิ “คุณธามนิธิครับ คุณไม่ได้คุยเรื่องนั้นกับปาณีหรอครับ?”
“เรื่องอะไร?”
“เรื่องที่ติรยาพูด” ไวยาตย์พูดว่า “ไม่ว่ายังไง คุณก็น่าจะถามหน่อยนะครับ!”
“ฉันลืมแล้ว” ธามนิธิพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
ไวยาตย์ “......”
เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เขาลืมได้ยังไงกัน?
ไวยาตย์พูดอย่างจนปัญญาว่า “ผมว่าคุณไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้ด้วยซ้ำ”
“เรื่องที่ไม่สำคัญ จำเป็นต้องเก็บไว้ในใจด้วยหรอ?”
“ทำไมจะไม่สำคัญล่ะครับ” ไวยาตย์ร้อนใจมาก “ถ้าเกิดว่าปาณีเป็นอย่างที่ติรยาพูด คุณไม่กลัวว่าเธอจะเป็นนลินคนต่อไปหรอครับ”
ธามนิธิจ้องหน้าไวยาตย์ นัยน์ตาที่เรียบนิ่งดำสนิทคู่นั้น จู่ๆก็แฝงไปด้วยความเย็นชา
เป็นเพราะว่าประจำเดือนมา เธอจึงตื่นสายกว่าปกติ
เธอมองดูนาฬิกา เกือบจะ 10 โมงเช้าแล้ว เธอรีบล้างหน้าแปรงฟันแล้วออกมาจากห้องนอน พอถึงห้องอาหารด้านล่าง ก็เห็น เวทัสนั่งอยู่คนเดียว ลำมุงกำลังดูแลเขาในการทานอาหารเช้า “เกลือพอไหมคะ?”
เวทัสพยักหน้า
ปาณีไม่รู้ว่าเขามาได้ยังไง ในห้องอาหารมีเพียงเขากับลำมุง เธอยืนอยู่หน้าประตู กำลังลังเลว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ ลำพุงก็เห็นเธอสักก่อน “คุณหนูปาณี รีบมานั่งสิคะ เตรียมอาหารเช้าไว้ให้คุณหนูแล้วค่ะ”
ปาณีจึงนั่งลง
อาหารเช้าคือบะหมี่ของเมืองชยุต เป็นหนึ่งในเอกลักษณ์ของเมืองชยุต คนในท้องที่มักจะทานในตอนเช้า
โต๊ะอาหารใหญ่มาก ปกติคนเยอะ แต่ในเวลานี้ มีเพียงเธอกับเวทัส ปาณีจึงถามว่า “พวกเขาไม่อยู่เลยหรอคะ?”
ลำมุงตอบว่า “วันนี้เป็นวันจันทร์ ทุกคนไปทำงานแล้วค่ะ ในบ้านก็เหลือเพียงคุณหนูกับคุณชายเวทัสค่ะ”
เวทัสมาหลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ในบ้านตอนนี้ มีเพียงเขาและปาณีที่หยุดเพราะปิดเทอม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...