นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 71

คุณเหนือกำชับกอดแน่นจากนั้นเขาก็หอมแก้มฉันฟอดใหญ่แล้วถาม “น้องสาวของเธอว่ายังไง”

ฉันหมุนตัวมาประจันหน้ากับคุณเหนือแล้วฉีกยิ้มกว้าง “นาลินเปิดใจยอมรับแล้วค่ะ ^_^”

เมื่อพูดจบคุณเหนือก็ยกมือขึ้นมาปัดไรผมที่มันหล่นลงมาเกะกะใบหน้าของฉันออก แววตาของเขาที่กำลังมองอยู่มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นเอามากๆ

“ดีใจมั้ย ?”

“ดีใจสิคะ ^_^”

มือหนาจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้น แล้วค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมา แต่ฉันเลือกที่จะเบือนหน้าหนีซะก่อน

“รินบอกแล้วนะคะว่างดน่ะ”

“แค่จูบ” คุณเหนือบอก เขาใช้นิ้วค่อยๆ ลากไล้ไปมาบนริมฝีปากของฉัน

“เดี๋ยวค่ะ! จูบตอนนี้ไม่ได้” ฉันดันตัวคุณเหนือออก จากนั้นก็เดินมาหย่อนก้นนั่งลงที่ปลายเตียงพร้อมกับยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากอดอกแล้วจ้องไปที่ใบหน้าของคุณเหนือเขม็ง

“อะไร ?” คุณเหนือเห็นท่าทางของฉันเขาก็ขมวดคิ้วเป็นปมแล้วตั้งคำถาม

“คุณเหนือเลิกเลี้ยงผู้หญิงคนอื่นแล้วจริงๆ หรอคะ ?”

“อื้ม” คุณเหนือพยักหน้าตอบพร้อมกับเสียงในลำคอ

“แล้วได้พูดจบความสัมพันธ์กับพวกเธอหรือเปล่า”

“……” พอฉันถามแบบนั้นคุณเหนือก็ทำท่ากระอึกกระอัก ไม่ตอบ

แปลว่ายังสินะ!!

“นี่สินะคะที่เขาเรียกว่าผู้ชายมักมาก”

“ฉันจำเป็นต้องพูดด้วยหรือไง ในเมื่อฉันไม่ได้ติดต่อกับผู้หญิงพวกนั้นเป็นเดือนๆ”

“แต่เมื่อกี้คุณเหนือเพิ่งบอกว่าจะโอนเงินไปให้ใครนะคะ ?”

“เธอทำเสียงดุใส่ฉันอีกแล้วนะวาริน”

“ทำไมคะ รินถามไม่ได้ ?”

“มันไม่ใช่ แต่ทำไมเธอต้องทำหน้าดุแบบนั้น”

“ถ้าจริงจังกับริน รินขอสั่งให้คุณเหนือพูดจบความสัมพันธ์กับผู้หญิงทุกคนที่เลี้ยงไว้”

“ฉันบอกเธอไปแล้วไงว่า….”

“หรือคุณเหนืออยากให้รินระแวงไปแบบนี้ตลอดคะ ?”

เมื่อถามออกไปแบบนั้นคุณเหนือก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ฉันทำให้เธอก็ได้ มันจะไปยากอะไรในเมื่อฉันจริงจังแค่กับเธอ”

“แล้วทำไมไม่ตอบแบบนี้ตั้งแต่แรกล่ะคะ”

“ฉันแค่คิดว่ามันไม่จำเป็น”

“จะไม่จำเป็นได้ยังไง”

คุณเหนือก้าวขาเดินมาหยุดตรงหน้าของฉัน เขาค่อยๆ คุกเข่านั่งลง มือหนาเอื้อมมาจับมือฉัน “พรุ่งนี้ฉันจะเปิดตัวเธอที่บริษัท”

“ปะ เปิดตัวอะไรหรอคะ”

“ฉันจะประกาศบอกพนักงานทุกคนว่าเธอเป็นเมียของฉัน จะได้ไม่มีใครดูถูกเธออีก”

ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยมันเต้นรัวพอได้ฟังคำพูดที่คุณเหนือบอก ฉันดีใจที่เขากล้าทำแบบนั้น แต่!! ทุกคนในบริษัทรู้ว่าคุณเหนือเป็นว่าที่คู่หมั้นกับน้ำมนต์ ถ้าทำแบบนั้นฉันกลัวว่าคนอื่นจะยิ่งมองในทางที่ไม่ดีมากกว่าเดิม

“เธอดูเป็นกังวลนะวาริน ทำไม ? ไม่ต้องการหรือไง”

“ระ รินที่คิดว่าตอนนี้มันไม่ใช่โอกาสที่ดี…”

“เธอเป็นแบบนี้อีกแล้วนะ”

“ฟังก่อนสิคะ” คุณเหนือไม่พอใจที่ฉันเอาแต่ปฏิเสธ แต่ครั้งนี้ฉันมีเหตุผลมากพอ “ตอนนี้คุณเหนืออยู่ในสถานะว่าที่คู่หมั้นกับน้ำมนต์ ถ้าจะพารินไปเปิดตัวที่บริษัทมันไม่เหมาะสมเลยนะคะ”

“เที่ยว ? เที่ยวที่ไหนหรอ”

“วันหยุดนี้ฉันกับคุณเหนือจะไปทะเล เธอไปด้วยกันนะน้ำมนต์”

“ทะเลหรอ อื้อไปสิอยากไปอยู่พอดีเลย ^_^”

“ทำไมไม่ชวนคนทั้งบริษัทไปด้วยเลยล่ะ” เสียงของคุณเหนือพูดแทรกขึ้นมา ฉันจึงตอบ “ก็ดีนะคะ พนักงานทำงานหนักกันมาเป็นเดือนๆ ถ้าได้ไปเที่ยวผ่อนคลายคงจะดี^_^”

“ฉันประชด !!” คุณเหนือบอกเสียงเข้ม

ฉันจิ๊ปากใส่คุณเหนือ จากนั้นก็หันมาคุยกับน้ำมนต์ต่อ เพราะนั่งเหงามานาน น้ำมนต์มาทำให้ฉันรู้สึกไม่น่าเบื่อขึ้นเยอะเลย

ผ่านมาจนถึงวันที่ต้องไปเที่ยวทะเล ฉันค่อนข้างตื่นเต้นมากๆ เพราะนี่คือการไปเที่ยวทะเลในรอบสิบปีของฉันเลยก็ได้ ฉันไม่ได้พูดเกินจริงนะ ฉันแทบไม่ได้ไปเที่ยวทะเลเลยจริงๆ ชีวิตนี้ อย่าว่าแต่ทะเลเลย ที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ก็ไม่เคยไป

ตอนนี้ฉันเตรียมของเสร็จแล้ว ฉันคุณเหนือและนาลินพากันยกกระเป๋าลงมาที่รถของคุณเหนือ ทริปทะเลครั้งนี้คุณเหนือเป็นคนขับรถด้วยตัวเอง

ส่วนพราวเพิ่งโทรมาบอกเมื่อเช้านี้ว่าเดี๋ยวจะตามมา น้ำมนต์ก็เหมือนกัน เธอจะเอารถส่วนตัวขับตามมา

ฉันเข้ามานั่งในรถด้านหน้าข้างๆ กับเบาะคนขับ ส่วนนาลินก็นั่งเบาะหลัง

ตลอดทางคุณเหนือมีกจะจับมือฉันไว้ แล้วก็ชอบหันมามองฉันอยู่เรื่อย เขามำแบบนี้จะไม่ใจเต้นแรงได้ยังไง ถึงตอนนี้สถานะของฉันกับเขาจะเป็นแฟนกันแล้ว แต่ฉันก็ยังรู้สึกเขินเอามากๆ

ขับมาได้ไกลพอสมควร คุณเหนือก็แวะปั้มน้ำทนเพื่อเติมน้ำมัรแบะซื้อของ

“พี่รินคะ” นาลินเรียกฉันที่กำลังเปิดประตูรถ “ว่าไง”

“คือหนูเวียนหัวเหมือนจะเมารถ ขอหรูนั่งหน้าได้มั้ยคะ”

“ฉันมองคุณเหนือที่กำลังยืนอยู่ตรงประตูทางฝั่งคนขับ สีหน้าของเขาอยากให้ฉันปฏิเสธ ฉันจึงหันมองนาลิน ตอนนี้หน้าเธอซีดเอามากๆ

“อื้อ ได้สิ”

พูดจบฉันก็ถอยออกให้นาลิน ส่วนคุณเหนือก็ส่ายหน้าไปมาให้กับฉัน