นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 72

คุณเหนือขับรถต่อโดยมีนาลินนั่งเบาะหน้าแทนฉัน แถมเธอก็ยังแอบมองคุณเหนืออยู่บ่อยครั้ง มันทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อยากเก็บมาคิดให้ฟุ้งซ่าน

“นาลิน เรื่องเรียนกลับมาจากเที่ยวเดี๋ยวพี่จะพาไปคุยกับคุณครูที่นั่นนะ” เห็นว่าบรรยากาศภายในรถมันเงียบเกินไป ฉันจึงพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ

นาลินหันหน้ามาตอบ “หนูไม่อยากเรียนแล้วค่ะ อยากหางานทำมากกว่า”

“ไม่ได้นะ เธอยังไม่จบมอหกยังไงก็ต้องเรียนให้จบ”

“หนูเบื่อนี่นา”

“ออกตอนนี้เธอจะทำงานอะไร คิดถึงตรงนี้บ้างสิ”

“ค่า! คุณแม่ บ่นเก่งตลอดเลยนะพี่รินน่ะ” นาลินละสายตาจากฉันหันมองคุณเหนือ “เวลาพี่รินอยู่กับคุณเหนือชอบบ่นแบบนี้มั้ยคะ”

“ฉันไม่คิดว่าที่พี่เธอพูดแปลว่าบ่น การศึกษาเป็นสิ่งสำคัญเด็กวัยรุ่นอย่างเธอยังต้องเรียนหนังสือ”

“ค่ะ หนูจะตั้งใจเรียนนะคะ ^_^”

“คำนี้เธอควรบอกพี่สาวของเธอ ไม่ใช่ฉัน” น้ำเสียงที่ฟังดูห่างเหินของคุณเหนือทำให้นาลินถึงกับหุบยิ้ม เธอเงียบไปเลย

จากนั้นบรรยากาศภายในรถก็กลับมาเงียบอีกครั้ง จนกระทั่งคุณเหนือขับรถมาถึงที่ทะเล ตอนนี้เป็นเวลาสิบห้านาฬิกา

เรื่องที่พักคุณเหนือได้จัดเตรียมเอาไว้แล้ว เป็นบ้านพักหลังใหญ่ติดชายหาด แถมยังเป็นหาดส่วนตัวอีกด้วย ฉันเองก็เพิ่งรู้ตอนมาถึงว่าที่นี่เป็นหาดส่วนตัว และที่น่าสังเกตก็คือพนักงานที่นี่จะต้อนรับคุณเหนือดีมากๆ ไม่ใช่ว่าเพราะเป็นคนมาพัก แต่มันเหมือนว่าเขาคือเจ้านายต่างหาก

ฉันอดสงสัยไม่ได้จึงถามออกไป “หาดนี้เป็นของคุณเหนือหรอคะ”

“ไม่ใช่ของฉัน” คุณเหนือขยับหน้ามาใกล้ๆ “มันเป็นของเธอ”

“ขะ ของริน จะเป็นของรินได้ยังไงคะ”

“ฉันยกให้เธอ แปลว่ามันเป็นของเธอ”

“คะ คุณเหนือ” ฉันเบิกตากว้าง นี่มันมากไป เขาไม่ควรคิดจะให้อะไรกับฉันมากมายขนาดนี้ มันเกินที่ฉันจะรับได้

“เดี๋ยวฉันพาไปดูห้อง” คุณเหนือจับมือฉัน แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวขาเดินนาลินก็โผล่แทรกตัวมาตรงกลาง ทำให้มือของฉันกับมือของคุณเหนือหลุดออกจากกัน

“คืนนี้พี่รินนอนกับหนูนะคะ ต่างที่หนูไม่กล้านอนคนเดียว”

ฉันมองหน้าคุณเหนือเขาดูไม่ค่อยชอบใจที่นาลินบอกแบบนี้ ฉันดูออกว่าคุณเหนืออยากนอนกับฉันมากขนาดไหน ฉันเองก็เหมือนกัน…แต่จะทิ้งให้นาลินนอนคนเดียวคงไม่ได้

“ได้สิ งั้นเราไปเลือกห้องกันดีกว่า ^_^” ฉันพูดพร้อมจูงมือมาลินมาเลือกห้อง

บ้านเป็นบ้านสองชั้น มีห้องนอนทั้งชั้นบนและชั้นล่าง ฉันกับนาลินจึงเลือกห้องที่อยู่ชั้นบน ซึ่งก็ติดๆ กับห้องของคุณเหนือ

“ดึกๆ ห้ามแอบหนีหนูไปหาคุณเหนือนะ” นาลินพูดกำชับ

“รู้แล้ว อยากเล่นน้ำหรือเปล่าเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ”

“ไม่ดีว่า หนูอยากนอนก่อนสักงีบ”

“อื้อ ถ้าอย่างนั้นพี่ไปหาคุณเหนือก่อนนะ”

“ค่ะ”

นาลินพยักหน้าตอบจากนั้นเธอก็นอนลงบนเตียง ส่วนฉันก็เดินออกจากห้องมา แล้วถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของคุณเหนือ

คุณเหนือนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เขามองฉันแวบหนึ่งแล้วทำเมินหันมองโทรศัพท์ในมือต่อ

“ไปดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันนะคะ”

“ขี้เกียจเดิน” คุณเหนือบอกเชิงประชด

ตึกตัก! ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยของฉันมันเต้นรัว สิ้นสุดคำพูดของคุณเหนือเขาก็ค่อยๆ ก้มลงมากดริมฝีปากจูบลงบนริมฝีปากของฉัน

เราทั้งคู่จูบกันท่ามกลางดวงอาทิตย์ทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า วันนี้จะเป็นอีกความทรงจำที่ฉันไม่มีวันลืม…

“รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันอยากทำอะไร” เมื่อริมฝีปากถอดออกจากกันคุณเหนือก็ตั้งคำถามกับฉัน และคำตอบมันก็อยู่ในแววตาของเขา ในตอนนี้สายตาคู่นั้นบ่งบอกชัดเจนว่ามีความต้องการจะทำเรื่องอย่างว่า

ร่างของฉันถูกวางลงบนผืนทรายสีขาวละเอียดพร้อมกับร่างหนาของคุณเหนือที่ขึ้นมาค่อม ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นหน้าอกทั้งสองเต้าของฉัน สลับกับลูบไล้ไปทั่วผิวเนื้อ

“….เฮีย! ริน! มาอยู่กันตรงนี้นี่เองตามหาตั้งนาน”

สะ เสียงของน้ำมนต์นี่ ฉันรีบผลักคุณเหนือออกไปทันทีแล้วดีดตัวนั่งตรง

“นั่งดูพระอาทิตย์ตกกันหรอ ?” น้ำมนต์ถามพร้อมกับเดินมาหยุดข้างๆ ฉันกับคุณเหนือ

“ยุ่ง!!” คุณเหนือพูดบอกน้ำมนต์อย่างหัวเสีย

“อะไรกันเฮีย! หนูแค่ถามนี่น้องนะ ชิ!”

“ไปไหนก็ไปเลยไป” คุณเหนือเอ่ยปากไล่

“ไม่ไปค่ะ! อื้อรินฉันมีรถคันหนึ่งมาขับมาจอดพร้อมๆ กับฉัน เห็นว่าเป็นเพื่อนเธอ อ่า! นู้น! เดินมานู้นแล้ว”

ฉันชะเง้อมองตามที่น้ำมนต์ชี้เห็นว่าพราวกำลังเดินมา ฉันจะไม่ตกใจอะไรเลยหากว่าพราวมาคนเดียว แต่นี่!! มีพี่เพชรมาด้วย

พอเห็นแบบนั้นฉันก็รีบหันควับมามองคุณเหนือ ซึ่งในตอนนี้เขาก็กำลังจ้องฉันเขม็ง

“สาบานว่าเธอไม่ได้ชวนไอ้เวรนั่น ?” น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกของคุณเหนือทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่

“ระ รินไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ว่าพี่เพชรจะมาด้วย”