นางบำเรอ BAD GUY 20+ นิยาย บท 73

คุณเหนือลุกขึ้น เขาสบทคำหยาบออกมาเบาๆ แต่ฉันที่อยู่ข้างๆ ได้ยิน นั่นมันทำให้ฉันยิ่งรู้สึกกลัว ยิ่งตอนนี้สถานะของฉันกับคุณเหนือคือคนรัก ฉันยิ่งทำให้ฉันกลัวว่าเขาจะโกรธเอามากๆ

ฉันลุกขึ้นตามคุณเหนือแล้วรีบเดินไปหาพราวกับพี่เพชร ขืนให้พี่เพชรเดินมาหยุดตรงหน้าคุณเหนือเขาทั้งคู่คงได้มีปากเสียงกันแน่ๆ ต้องรีบไปบอกพี่เพชรว่าคุณเหนือคือแฟนของฉัน

“ริน คือฉันไม่รู้ว่าแกจะมากับคุณเหนือ”พราวหน้าเสียรีบบอกเมื่อฉันเดินมาหยุดตรงหน้า

“พี่คิดว่าจะมีแค่เราซะอีก” พี่เพชรบอกอย่างผิดหวัง

“พี่เพชรคะ ตอนนี้คุณเหนือคือแฟนของริน รินอยากจะขอร้อง พี่เพชรอย่าพูดคือทำอะไรที่ทำให้เขาโมโหได้มั้ยคะ” ฉันรีบพูดเพราะเดี๋ยวจะไม่ทันการ

ทั้งพี่เพชรและพราวพอได้ยินเรื่องที่ฉันบอกไปทั้งคู่ก็เหมือนตกใจกันพอสมควร

“กะ แกไปคบกับคุณเหนือตั้งแต่เมื่อไหร่ริน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“เดี๋ยวเรื่องนั้นฉันจะเล่าให้แกฟัง” ฉันหันมองพี่เพชรอีกครั้ง ในตอนนี้สีหน้าของพี่เพชรกำลังเศร้าหมอง

“ทำให้น้องสาวคนนี้ได้มั้ยคะพี่เพชร”

“อืม! พี่รับปากว่าจะไม่พูดหรือทำอะไรที่ทำให้ผู้ชายที่รินรักโกรธ” พี่เพชรเดินหนีไปหลังจากที่พูดจบ

“ฉันสงสารพี่ชายของฉันจริงๆ แกรู้มั้ยว่าพี่เพชรแอบรักแกมาตั้งนานแล้ว” พราวบอก

มันก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้เลยซะทีเดียวหรอก แต่ฉันไม่ต้องการจะให้คำว่าพี่น้องของเรามันเปลี่ยนไปไง ฉันรู้สึกกับพี่เพชรได้แค่นั้นจริงๆ

“ฉันแค่บอกให้แกรู้ อย่าคิดมากล่ะ ยังไงคุณเหนือก็คือคนที่ใช่ของแก ฉันเข้าใจคนที่ใช่ไม่ต้องพยายามอะไรเลยมันก็ใช่”

“ขอบคุณแกนะที่ไม่โกรธฉัน”

“เพิ่งบอกไปว่าอย่าคิดมาก! ฉันจะโกรธแกทำไม ถ้าแกคบกับพี่เพชรแล้วไปแอบเป็นชู้กับคุณเหนือสิฉันถึงจะโกรธ แต่นี่แกก็ชัดเจนของแกอยู่แล้ว”

“แกช่วยพูดกับพี่เพชรให้ด้วยนะ ฉันไม่อยากเสียพี่ชายดีๆ ไป”

“โอ้ย! รายนั้นน่ะไม่ต้องห่วงหรอก ถึงปากจะบอกว่าชอบแกแต่เรื่องผู้หญิงก็ใช่ย่อยซะที่ไหน”

“อื้อ ขอบคุณนะ ^_^” ฉันจับมือพราว “มา! เดี๋ยวฉันพาไปทำความรู้จักกับน้ำมนต์ เพื่อนของฉัน”

พูดจบฉันก็พาพราวมาแนะนำให้น้ำมนต์รู้จัก

“น้ำมนต์นี่พราวเพื่อนของฉัน พราวนี่น้ำมนต์”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะพราว เธอสวยมากเลย ^_^”

“เธอเองก็สวยมาก ผิวขาวมากน่าอิจฉาจัง”

ฉันมองคุณเหนือ ตอนนี้เขาทำหน้างอนตุบป่องอยู่ เห็นแบบนี้แล้วอยากจะหยิกแก้มจริงๆ

“พราวเดี๋ยวฉันพาไปดูห้องดีกว่า ปล่อยให้แฟนเขาจู๋จี๋กัน ^_^”

“โอเคๆ ^_^”

น้ำมนต์กับพราวพยักหน้าอย่างรู้กัน จากนั้นก็พากันเดินไปทางห้องพัก

พอน้ำมนต์กับพราวเดินไปฉันก็เดินมากอดแขนคุณเหนือแล้วบอกเสียงอ้อน

“รินบอกพี่เพชรแล้วนะคะว่าคุณเหนือเป็นแฟนของริน ^_^” คำพูดของฉันทำให้คุณเหนือชำเรืองตามอง แต่เขาก็ยังทำเหมือนงอนๆ อยู่

“อืม”

“ไม่โกรธสิคะ รินไม่รู้จริงๆ ว่าพี่เพชรจะมาด้วย”

“เวลาเห็นหน้ามัน ทำให้ฉันหงุดหงิดฉิบ!!”

ฉันยกมือขึ้นประคองหน้าของคุณเหนือ “ถ้าอย่างนั้นก็มองแค่หน้ารินสิคะ”

“ไม่อยากมองแค่หน้า” ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ๆ จนปลายจมูกของเราชดกัน “อยากมองอย่างอื่นด้วย”

“ระ รินว่าเราไปเตรียมของไว้ทำกินตอนเย็นกันดีกว่านะคะ” ฉันผละตัวออกห่างจากคุณเหนือเพราะรู้สึกเขินอายจนหน้าแดง แต่กลับถูกคุณเหนือเอามือมาโอบเอวไว้แน่นแทน

“จะเตรียมเองทำไม ที่นี่มีแม่บ้าน”

“งะ งั้นเราเข้าไปในบ้านกันดีกว่ามั้ยคะ ทุกคนคงรอ”

“คิดว่าฉันจะปล้ำเธอตรงนี้หรือไงหื้ม” คุณเหนือเอาหน้ามาใกล้ฉันอีกแล้ว เขาคงไม่รู้ว่าการทำแบบนี้มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นแรงขนาดไหน

“คืนนี้เธอไม่รอดแน่ๆ วาริน”

พูดจบคุณเหนือก็ค่อยๆ คลายมือออก แล้วเปลี่ยนมาเป็นจับมือฉันพาเดินมาทางตัวบ้านแทน

ตอนนี้แม่บ้านกำลังเตรียมของอยู่ที่หน้าหาด สำหรับจัดปาร์ตี้เล็กๆ ในค่ำคืนนี้ ส่วนพราวกับน้ำมนต์ทั้งคู่สนิทกันเร็วมากๆ เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ ก็นอนด้วยกันซะแล้ว

ที่ห้องชั้นล่างของบ้านมีแค่พี่เพชรที่นอนเพราะชั้นบนห้องเต็มแล้ว

หลายครั้งที่คุณเหนือจ้องพี่เพชรตาเขม็ง แต่ดีหน่อยที่พี่เพชรทำเมิน มันทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นมาบ้าง

“เฮียหนูคุยกับพ่อแล้วนะ พ่อคงจะรำคาญที่หนูพูดกรอกหูทุกวัน ดูท่าคงเริ่มจะเห็นใจแล้วด้วย พ่อบอกว่าเดี๋ยวพ่อจะจัดการให้” น้ำมนต์เธอพูดไปยิ้มไป นี่คือเรื่องหมั้น และฉันก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น

ในขณะที่น้ำมนต์พูดแทนที่คุณเหนือจะสนใจ แต่เปล่าเลยเขาเดินมาสวมกอดฉันจากทางด้านหลัง แถมยังกดจูบลงบนต้นคอของฉันอีกต่างหาก และการกระทำนี้ทุกคนก็ได้เห็น ฉันล่ะอายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

“เฮียเบาๆ หน่อยค่ะ หนูเหม็นความรัก” น้ำมนต์เธอรีบเอ่ยปากแซว พราวก็ยิ้มกริ่ม มีแค่พี่เพชรที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ทำเป็นไม่สนใจ

“อ้าวนาลิน มาด้วยหรอ” พราวเอ่ยปากพูดชื่อนาลินฉันก็เลยดันตัวคุณเหนือออกแล้วหันมองเห็นว่านาลินกำลังเดินลงมาจากชั้นสอง

“ลิน นี่น้ำมนต์เพื่อนพี่” ฉันแนะนำ แล้วพูดกับน้ำมนต์ต่อ “นี่นาลินน้องสาวของฉันน่ะ”

“สวยทั้งพี่ทั้งน้องเลยจริงๆ ^_^” น้ำมนต์ชมฉันกับนาลิน แต่นาลินไม่ได้ยิ้มหรืออะไร เธอคงเพิ่งตื่นนอนเลยมึนๆ

“พี่รินหนูหิว” นาลินบอก

“อื้อ งั้นเราไปหน้าหาดกันเลยดีกว่า” ฉันออกความคิดเห็นทุกคนก็พยักหน้า

สถานที่ถูกจัดเตรียมไว้เรียบร้อยรวมทั้งอาหารและแอลกอฮอล์

“หนูดื่มได้มั้ยคะพี่ริน”

“ไม่ได้! เธอเพิ่งหายป่วยนะนาลิน” ฉันบอกน้องสาวเสียงดุ เธอจึงทำหน้ามุ่ยใส่

คุณเหนือดึงให้ฉันนั่งลงข้างๆ กับตัวเอง ซึ่งนาลินเธอก็นั่งข้างๆ กับฉัน

เราทุกคนกินอาหารและพูดคุยกัน จะมีก็แต่คุณเหนือกับพี่เพชรที่ไม่พูดอะไรด้วยกันเลย นาลินก็เหมือนกันเธอค่อนค้างเงียบ

เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าหลังจากที่กินข้าวเสร็จทุกคนก็ดื่มกันต่อ มีแค่ฉันกับนาลินที่ไม่ดื่ม น้ำมนต์กับพราวทั้งคู่ก็ดื่มไม่เก่งแต่เป็นเพราะนานๆ หลังจะได้มาพักผ่อนในที่แบบนี้จึงขอดื่มสักหน่อย

“อย่าดื่มจนเมามากนะคะ” ฉันบอกคุณเหนือ

“อยากเมาให้เธอดูแล” นี่คือคำตอบของคุณเหนือที่ทำเอาฉันไปไม่เป็นเลยจริงๆ

“รินเธอเชื่อมั้ยว่าฉันไม่เคยเห็นเฮียเป็นแบบนี้กับใครเลย เชื่อแล้วแหละว่าเฮียหลงเธอมากจริงๆ” น้ำมนต์พูดพร้อมกับยกแล้วขึ้นส่ายไปมาท่าทางคงจะเริ่มเมาแล้ว

คำพูดของน้ำมนต์ทำให้ฉันที่ได้ฟังถึงกับต้องก้มหน้าลงเพราะเขินอาย

“พรุ่งนี้ย่างเนื้อมั้ย ฉันจะสั่งให้แม่บ้านไปซื้อเนื้อเตรียมไว้”

“ห้ามแอบไปยุ่งกับมัน”

“รู้แล้วค่ะ ปล่อยรินได้แล้ว”

คุณเหนือยอมปล่อยมือออกแต่โดยดี เวลาเมานี่พูดง่ายจัง

ฉันเดินมาปิดไฟในห้องให้ จากนั้นก็เดินลงมาหาทุกคนที่ริมหาด

“น้ำมนต์ พราว พอแล้วเธอสองคนเมามากแล้วไหนบอกว่าแค่จิบๆ ไง” ฉันถึงกับกุมขมับเมื่อเดินมาแล้วเห็นว่าเพื่อนทั้งสองคนกำลังนั่งเล่นทรายกัน

“พี่เพชรทำไมไม่ห้ามเลยล่ะคะ”

“ห้ามแล้วฟังที่ไหน เมาแล้วปัญญาอ่อนทั้งคู่”

“แล้วนี่พี่เพชรจะเลิกดื่มเมื่อไหร่คะ”

“คงอีกสักพัก” พี่เพชรถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดต่อ “พี่ทำให้รินลำบากใจอยู่ใช่มั้ย ?”

“ไม่หรอกค่ะ คุณเหนือเขาเป็นคนชอบคิดเล็กคิดน้อยแบบนี้อยู่แล้ว”

“ทะเลาะกันหรือเปล่า”

“ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ หลับไปแล้ว พี่เพชรไม่ต้องคิดมากนะ”

ฉันเดินไปหาพราวกับน้ำมนต์แล้วหยิบแก้วเหล้วออกห่างจากเธอสองคน ก่อนจะประคองให้ขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ดีๆ

“พี่รินหนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”

“อื้อๆ” ฉันกำลังประคองพราวอยู่จึงพยักหน้าตอบนาลิน จากนั้นนาลินก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ไปเข้าห้องน้ำในตัวบ้าน

“พาไปนอนดีมั้ย สภาพนี้คงดื่มต่อไม่ไหว” พี่เพชรถาม

“ก็ดีเหมือนกันค่ะ ให้ดื่มต่อคงได้นอนเฝ้าหาดยันเช้าแน่ๆ”

ฉันกับพี่เพชรช่วยกันประคองพาพราวกับน้ำมนต์เข้าบ้าน โดยที่ฉันประคองน้ำมนต์ ส่วนพี่เพชรก็อุ้มพราว กว่าจะพาเธอมาในห้องได้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับคุณเหนือเลย ทุลักทุเลพอๆ กัน

“งั้นเดี๋ยวรินไปบอกนาลินก่อนนะคะว่าไม่ต้องลงไปข้างล่างแล้ว ส่วนพี่เพชรก็รีบๆ นอนนะคะ อย่าดื่มหนักมาก”

พี่เพชรพยักหน้าตอบ จากนั้นก็ลงไปที่หาดดื่มต่อ ส่วนฉันก็เข้ามาที่ห้อง

จำได้ว่านาลินบอกจะมาเข้าห้องน้ำ แต่ทำไมในห้องถึงไม่มีเธออยู่ เธอไปเข้าห้องน้ำที่ไหนกันนะ

“คงจะเข้าที่ชั้นล่าง” ฉันพูดกับตัวเองแล้วเดินออกมาจากห้องของตัวเองเพื่อจะมาดูว่าคุณเหนือหลับไปหรือยัง

แกร็ก! ฉันจับลูกบิดประตูเปิดเข้ามาในห้องของคุณเหนือ แต่แล้วหัวใจดวงน้อยมันก็กระตุกวูบเมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้นมา

“คุณเหนือคะ ยะ อย่าค่ะ”

จำได้ว่าเสียงนั้นคือเสียงของน้องสาวของฉัน ละ แล้วทำไมถึงมีเสียงของนาลินอยู่ในห้องคุณเหนือ

ฉันสะตั้นไปครู่ใหญ่ หัวใจดวงน้อยเริ่มค่อยๆ บีบรีดเป็นจังหวะที่เจ็บปวด ภาวนาขอให้ไม่มีอะไรแบบที่คิด ฉันได้แต่ภาวนาในใจแบบนั้น

ยืนขาแข็งทื่อครู่ใหญ่ หูทันอื้อไปหมด ด้วยความที่ภายในห้องมืดสนิทมองไม่เห็นอะไร ฉันจึงค่อยๆ คลำมือหาสวิตช์ไฟ เมื่อเจอแล้วก็รีบเปิดไฟในห้องในสว่างทันที

สายตาของฉันมองไปยังเตียงที่คุณเหนือนอน ก่อนที่หยดน้ำตามันจะค่อยๆ ไหลลงมาอาบแก้มเมื่อเห็นว่าตอนนี้นาลินกำลังนอนอยู่ใต้ร่างของคุณเหนือ

ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าของทั้งคู่จะอยู่บนตัวครบ ฉันไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากฉันมาช้ากว่านี้อะไรจะเกิดขึ้น

ฉันค่อยๆ ทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างเจ็บปวด….