นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 102

สือฮว่าขมวดคิ้วแล้วดันหัวเขาออกไป

ในสายตาของคนอื่นเป็นท่าทางรักใคร้ ใบหน้าของทุกคนก็เริ่มหยอกล้อทันที

"นายน้อยฮ่อกับคุณผู้หญิงคนนี้สนิทกันดีนะ"

"ใช่แล้ว เหมาะกันอย่างกิ่งทองใบหยก"

บังเอิญที่โจวกุยช่านเดินเข้ามาและเห็นสือฮว่านั่งอยู่ ใบหน้าก็มืดมนทันที

เขาโอบหนานจิ่นผิงไว้ในอ้อมแขนและหนานจินผิงก็ไม่ค่อยเชื่องและเชื่อฟังเขา

ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมากับผู้ชายคนนี้ เธอไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก ในเมื่อผู้ชายคนนี้ตั้งใจที่จะเข้ามายุ่งกับเธอ ก็ดีที่เธอจะได้มีเงินแล้วคิดบัญชีกับตระกูลโจวด้วย

เธองอริมฝีปาก สายตาฉายแววต่อต้าน การต่อต้านก่อนหน้านี้เป็นเพียงการทดสอบจุดเดือดของโจวกุยช่าน

ตอนนี้ดูเหมือนว่า ต่อหน้าเธอโจวกุยช่านจะไม่มีจุดเดือด แบบนี้ก็ดี ยิ่งเล่นได้มากเธอก็ยิ่งชอบ

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นสือฮว่า ใบหน้าประหลาดใจ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่สือฮว่าควรจะมาอย่างแน่นอน

ก่อนที่เธอจะตอบสนอง โจวกุยช่านก็สวมกอดเธอแล้วเดินเข้าไป "สือฮว่า เธอมาทำอะไรที่นี่?"

โจวกุยช่านรู้ดีว่านี่คือสิ่งที่หนานจิ่นผิงต้องการถาม หนานจิ่นผิงเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก

เธอชื่อสือฮว่า?

ชื่อซ้ำหรือว่า...

ดวงตาของซิ่วหยูหรี่ลงช้าๆ ก่อนมุมปากจะกระตุก

สือฮว่าเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองที่เดินเข้ามาด้วยกัน ใบหน้าไร้อารมณ์ เธอรู้ว่าหนานจิ่นผิงไม่ได้อยากมีความสัมพันธ์อะไรกับโจวกุยช่าน เธอเคยบอกว่าเธอจะเปลี่ยนความรักของโจวกุยช่านให้กลายเป็นมีดที่ฝังอยู่บนร่างกายของเขา ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าไปยุ่งกับโจวกุยช่าน

สือฮว่าถอนสายตาและหยิบชิปตรงหน้าขึ้นมา

"ก็แค่มาเล่นสนุกเท่านั้นเอง นายน้อยโจวเป็นเจ้าของที่นี่ คงไม่ไล่แขกใช่ไหมล่ะ?"

เธอได้รับเงินเป็นจำนวนมาก ประมาณ 50 ล้านหรือมากกว่านั้น เหมือนกับที่ฮ่อซือหนานพูด นี่อาจเป็นเงินที่ทั้งชีวิตก็อาจหาไม่ได้ พวกลูกคนรวยนี่ใจปล้ำจริงๆ

โจวกุยช่านเม้มริมฝีปากและไม่สนใจเธอ

เขาวางมือข้างหนึ่งไว้ที่เอวของหนานจิ่นผิงและเดินไปที่โต๊ะอื่น

หนานจิ่นผิงขมวดคิ้วและมองเธออย่างเป็นห่วงพร้อมกับคำถามมากมาย แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะพูดได้

สือฮว่าพยักหน้าให้บ่งบอกว่าไม่ต้องกังวล

ฮ่อซือหนานเห็นท่าทางของทั้งสอง เขาจับไหล่ของสือฮว่าอย่างอยากรู้อยากเห็น "พี่สะใภ้ เหมือนว่าฉันจะประเมินพี่ต่ำเกินไปพี่ไปรู้จักกับนายน้อยโจวได้ยังไงน่ะ? ดูเหมือนว่าจะคุ้นเคยกับผู้หญิงในอ้อมแขนของเขาด้วย"

สือฮว่าคว้ามือของเขาแล้วไพ่หลัง "มือนี่ควรจะแก้ไขได้แล้วนะ"

จากนั้นฮ่อซือหนานก็ใช้โอกาสนี้เอียงตัวไปทางเธอแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย "พี่สะใภ้ พี่ทำฉันเจ็บจริงๆนะ"

เสียงของเขามีเสน่ห์ ถึงจะจงใจแต่สือฮว่าก็ยังคงรู้สึกขนลุก

เธอลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อ

ซิ่วหยูเฝ้าดูท่าทีระหว่างทั้งสองที่เหมือนคู่รัก ถ้าฮ่อซือหนานไม่เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ เขาก็คิดว่าทั้งสองเป็นคู่กันจริงๆ

เขาโค้งริมฝีปากอย่างแดกดันก่อนลุกขึ้นตามไปห้องน้ำ

สือฮว่าที่เพิ่งออกมาเขาก็ถูกใครบางคนผลักติดกำแพงจนเจ็บหลัง

เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความโกรธและเมื่อเธอเห็นชายตรงหน้าก็สงบลงทันที "คุณผู้ชาย เหมือนฉันจะไม่รู้จักคุณนะคะ"

ซิ่วหยูโค้งริมฝีปากอย่างเย็นชา ดวงตานกอินทรีที่แหลมคมมองไปที่ใบหน้าตรงหน้า

"สือฮว่า ใช่ที่แต่งงานกับฮ่อฉวนสือใช่ไหม?"

สือฮว่าตกใจ เขาเป็นศัตรูของฮ่อฉวนสือ?

"ไม่ใช่ คุณจำผิดคนแล้วค่ะ"

ดวงตาของซิ่วหยูหรี่ลง ริมฝีปากเย็นยะเยือก "ไม่ใช่งั้นเหรอ งั้นก็ดี ฉันถูกใจเธอ คืนนี้อยู่กับฉันแล้วกัน"

ในขณะที่เขาพูดก็ดึงข้อมือของสือฮว่าไปด้วย

สือฮว่าตกใจ แต่ตอนนี้ไม่มีทางถอย เธอยืดมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อจะเอาสเปรย์ป้องกันตัวออกมา

แต่ซิ่วหยูเตรียมพร้อม บีบกระเป๋าของเธอด้วยมือเดียวและใช้มืออีกข้างบีบคางของเธอ

"ถ้าเธอคือสือฮว่า ฉันก็เข้าใจว่าทำไมฮ่อฉวนสือถึงดีต่อคุณแบบพิเศษ น่าสนใจจริงๆ"

วินาทีต่อมา เขาก็ปล่อยมือ ก้มหน้าอย่างไม่แยแสแล้วจุดซิการ์อีกครั้ง

สือฮว่ายกเข่าขึ้นอย่างโกรธๆ และจะโจมตีที่ที่เปราะบางที่สุดของชายคนนั้น

ซิ่วหยูไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้ ตอนแรกคิดว่าหลังจากจุดไฟซิการ์ก็กะจะแนะนำตัวเอง แต่ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงแผ่ซ่าน ไปทั่ว ซิการ์ตกลงพื้นจนขี้เถ้ากระจัดกระจาย

เขาโค้งตัว ดวงตาแดงก่ำของเขามองไปที่สือฮว่า

สือฮว่าหนีไปแล้ว คงกลัวว่าเขาจะเอาคืนด้วยกำลังทั้งหมด เธอโจมตีได้สำเร็จเป็นเพราะชายคนนั้นปล่อยเธอ

"สือฮว่า..."

เส้นเลือดขึ้นบนหน้าผากของซิ่วหยู เหงื่อแตกไปทั้งตัวราวกับว่าเขาเพิ่งขึ้นจากน้ำ

เขาเจ็บจนพูดอะไรไม่ออกและยังคิดว่าเขาอาจจะแตกสลายไปก็ได้

ผู้หญิงอะไรโหดร้ายชะมัด!

สือฮว่าไม่แสดงความเมตตาอะไรทั้งสิ้น เธอคิดว่าคนนี้ตั้งใจหาเรื่อง เธอเลยใช้กำลังไปอย่างเต็มที่

เมื่อเห็นชายคนนั้นโค้งตัว เธอก็จัดการสีหน้าตัวเองแล้วรีบเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

บังเอิญที่ฮ่อซือหนานมาหาเธอและเห็นใบหน้าของเธอที่นิ่งเรียบก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "ซิ่วหยูก็มา เขาไม่ได้ทำอะไรพี่ใช่ไหม?"

หลังจากนั้นไม่นาน หนานสือก็กลับมา กลับมาเพื่อเอาเสื้อผ้าของฮ่อฉวนสือไปเปลี่ยน

หนานสือเห็นเธอ ก็อดไม่ได้ที่จะถาม "คุณสือครับ คุณไม่ไปเยี่ยมเหรอครับ?"

ได้ยินว่าวันนี้คนนี้ไปที่เวินเซ่อ ท่านประธานเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล แต่เธอไปเล่นพนันที่เวินเซ่อ แถมยังไปกับฮ่อซือหนานอีก

เขารู้สึกผิดเล็กน้อย แต่มันเป็นเรื่องระหว่างทั้งสองคน เขาก็พูดอะไรไม่ได้

สือฮว่ากำลังดูเอกสารของบริษัท พอได้ยินก็ส่งเสียงเรียบ "ไม่ต้องหรอก ในโรงพยาบาลคงจะมีคนอยู่กับเขา"

หนานสือถูกเธอขัดก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ถือถุงแล้วก็จากไป

ฮ่อฉวนสือได้สติแล้ว ใบหน้าซีดเล็กน้อย เหมือนว่าเขากลับมาก็มองข้างหลังโดยไม่รู้ตัว

"สือฮว่าล่ะ?"

เป็นไปไม่ได้ที่สือฮว่าจะไม่รู้ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นกับเขา

"คุณสือ เธอ...เธอไปเล่นพนันกับนายน้อยฮ่อซือหนานตอนบ่าย กลับมาบ้านก็ทำงานเลยไม่มีเวลามาครับ"

หัวใจฮ่อฉวนสือกระตุก "เธอรู้ว่าฉันได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือเปล่า?"

หนานสือวางกระเป๋าลง "ท่านประธาน คุณสือบอกว่าเดี๋ยวก็มีคนมาอยู่ด้วย"

ทันทีที่หนานสือพูดจบ ก็เห็นมู่หวั่นโจวเปิดประตูเดินเข้ามาพร้อมวางกล่องข้าวลง "ฉวนสือ ฉันกลับไปทำโจ๊กมาให้ หมอบอกว่าตอนนี้คุณกินได้แต่อาหารอ่อนๆ"

ฮ่อฉวนสือลดสายตาลงและไม่พูดอะไร ไปเล่นพนันกับฮ่อซือหนานงั้นเหรอ?

รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บก็ยังไปคาสิโนกับฮ่อซือหนาน ผู้หญิงคนนี้นี่ไม่มีจิตสำนึกเลย

"ฉวนสือ มือของคุณยังไม่สะดวก ฉันป้อนให้แล้วกันนะ"

มู่หวั่นโจวพูดอย่างเหนียมอาย ค่อยๆตักโจ๊กแล้ววางไว้ข้างๆปากเขา

ฮ่อฉวนสือเอียงศีรษะ "หนานสือ เอาคุณมู่ออกไป"

ใบหน้าของมู่หวั่นโจวซีดทันที ที่จินตนาการไว้ถึงความสุขทั้งหมดก็ถูกทำบายอย่างไร้ความปรานี เธอจับช้อนไว้แน่น

"ฉวนสือ..."

"ฉันแต่งงานแล้ว"

มู่หวั่นโจวกัดริมฝีปาก ไหล่ของเธอสั่นเล็กน้อย "ฉันรู้ แต่ฉันบอกว่าจะไม่ยอมแพ้ แล้วสือฮว่าก็ไม่รักคุณ คุณไม่จำเป็นต้องกระโดดเข้าไป คุณเจ็บหนักขนาดนี้เขาไม่สนใจสักนิดเหรอ?"

"เขาจะรักหรือไม่รักก็ไม่เกี่ยวกับคุณ"

คำพูดเขาช่างโหดร้าย มู่หวั่นโจวลุกขึ้นยืนทันทีทั้งยังรู้สึกสะเทือนใจ

"แล้วทำไมคุณถึงช่วยฉัน!! แถมยังเกือบตายแล้วด้วย! ฉวนสือ ฉันไม่เชื่อว่าในใจคุณไม่มีฉัน..."