นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 103

มู่หวั่นโจวที่อยู่ข้างหน้าสง่างามและสงบ แต่ต่อหน้าฮ่อฉวนสือ เธอก็ยังคงร้อนรนอยู่ตลอดเวลา หลังจากถามไปแบบนั้น น้ำตาของเธอก็ร่วงหล่น

ฮ่อฉวนสือหน้านิ่วคิ้วขมวด "ทำไมฉันต้องช่วยคุณ? หรือคุณมู่จะไม่รู้เหรอ?"

ใบหน้าของมู่หวั่นโจวซีดลงและน้ำตาก็ไหลลงมาหนัก

หนานสือที่เห็นก็รีบเข้ามา "คุณมู่ครับ ท่านประธานต้องการพักผ่อนนะครับ"

นี่เป็นการไล่ มู่หวั่นโจวรู้ดี

เธอเช็ดน้ำตาและลุกขึ้นยืน "ฉวนสือ คุณเข้าใจฉันผิด แต่ฉันเชื่อว่าในที่สุดความเข้าใจผิดก็จะถูกขจัดไป ฉันจะรอคุณเสมอนะ"

ห้องเงียบลงอย่างรวดเร็ว มู่หวั่นโจวก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

ห้องของเธอไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกับของฮ่อฉวนสือ ทันทีที่เธอเปิดประตูก็เห็นชายคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างใน นั่นคือกงมู่ป๋าย

กงมู่ป๋ายร้อนรน ขมวดคิ้ว หลังจากเห็นเธอก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขน "ทำไมเธอถึงบาดเจ็บล่ะ? ร้ายแรงไหม ฉันเป็นห่วงจะตายอยู่แล้ว"

ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้มู่หวั่นโจวชะงักและน้ำตาของเธอก็ไหลออกมามากขึ้น

เธอก็เป็นผู้หญิง ต้องการการดูแลและความรัก แต่จากฮ่อฉวนสือ เธอมักจะได้รับแต่ความเฉยเมย

"หวั่นโจว อย่าร้อง เธอร้องฉันรู้สึกไม่สบายใจเลย"

กงมู่ป๋ายรักมู่หวั่นโจวอย่างสุดซึ้ง ตราบใดที่มู่หวั่นโจวมีความสุข เขาสามารถเดิมพันด้วยชีวิตของเขาได้

มู่หวั่นโจวไม่ได้ผลักเขาออกเหมือนอย่างเคย ปล่อยให้เธอจมลงไปสักพัก เธอต้องการความอบอุ่น

กงมู่ป๋ายที่รู้สึกว่าเธอไม่ขัดก็รีบอุ้มไปวางบนเตียงแล้วกดจูบเธออย่างดุเดือด

มู่หวั่นโจวไม่ปฏิเสธ กอดคอเธอแน่นจนหายใจไม่ออก

กงมู่ป๋ายจูบอยู่สักพักจากนั้นก็นั่งลงด้านข้าง "หวั่นโจว เธอเสียใจอะไรบอกฉันได้นะ"

ขนตาของมู่หวั่นโจวขยับแล้วให้ชายคนนั้นจูบซับน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

"มู่ป๋าย คุณคิดว่าสือฮว่าดีกว่าฉันตรงไหร? ทำไมเธอถึงเข้าตาฉวนสือ"

ที่แท้ก็เพื่อฮ่อฉวนสือ ดวงตาของกงมู่ป๋ายฉสยแววถึงความเจ็บปวด

"นั่นเป็นเพราะเขาตาบอด ไม่รู้คุณค่า"

"จริงเหรอ?"

มู่หวั่นโจวยิ้มเย้ยหยัน

"หวั่นโจว ตอนเช้าฉันเห็นสือฮว่าอยู่กับฮ่อซือหนานในคาสิโน ท่าทางสนิทกันมาก คนรอบข้างก็คิดว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน"

ความเศร้าโศกของมู่หวั่นโจวหายไปในพริบตาก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง "ที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ?"

ฮ่อซือหนานเป็นคนยุ่งยาก ถ้าสือฮว่าเข้าไปพัวพันกับเขาจริงๆ...

"อืม ฉันเห็นกับตาตัวเองเลย"

กงมู่ป๋ายยื่นนิ้วไปเช็ดที่หางตาของเธอ "หวั่นโจว เธอบอกฉันมา ต้องเป็นฮ่อฉวนสือเหรอ? ถึงแม้เขาจะทำร้ายเธอหรือทำเธอผิดหวังเหรอ"

ดวงตาของมู่หวั่นโจวแน่วแน่ "นอกจากเขา ชีวิตนี้ฉันจะไม่แต่งงานกับผู้ชายคนอื่น!"

ทันใดนั้นหัวใจของกงมู่ป๋ายก็เจ็บแปลบราวกับเข็มแหลมทิ่มแทงเข้าไปในส่วนที่เปราะบางที่สุดในหัวใจ

"ได้ ฉันจะช่วยเธอเอง"

เขายิ้มเยือกเย็นและร่างที่อ่อนนุ่มก็เข้ามาในอ้อมแขนเขาทันที

"มู่ป๋าย ขอบคุณนะ ฉันรู้ว่าคุณต้องช่วยฉัน"

มู่หวั่นโจวกอดคอเขาแน่นแกล้งทำเป็นพึ่งพาเขา

เธอเติบโตมาในบ้านตระกูลมู่ รู้ดีว่าคนที่ควรโดนใช้จะต้องไม่ใจอ่อน แต่วิธีนี้ถึงจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

กงมู่ป๋ายสามารถสละชีวิตเพื่อเธอได้ ความเสน่หานี้สมควรที่เธอยอม

กงมู่ป๋ายติดแหงกอยู่กับเธอ ถึงตายไปก็ไม่เสียใจ "หวั่นโจว เธออยากให้ฉันทำอะไร?"

รอยยิ้มฉายไปทั่วดวงตาของมู่หวั่นโจว ถ้าเธอเดาไม่ผิด ฮ่อฉวนสือกับสือฮว่าอาจยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กันจริงๆ ตราบใดที่เธอท้องลูกของฮ่อฉวนสือก่อน นายหญิงตระกูลฮ่อก็มั่นคงแล้ว

วิธีนี้น่ารังเกียจ แต่ก่อนเธอเองเคยดูถูกมัน แต่ตอนนี้ตราบใดที่เธอสามารถอยู่กับฮ่อฉวนสือได้ เธอก็ยอมทำ!

เธอกระซิบที่หูของกงมู่ป๋ายสักพัก แสร้งทำเป็นไม่เห็นแววตาเจ็บปวดของกงมู่ป๋าย "คุณเข้าใจหรือยัง?"

ร่างกายกงมู่ป๋ายเกร็งแน่น ผู้หญิงคนนี้โหดร้าย ให้เขาส่งเธอขึ้นเตียงฮ่อฉวนสือกับมือ ยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก!

"หวั่นโจว ต้องทำอย่างนั้นเหรอ...ผู้ชายอย่างฮ่อฉวนสือ ถึงเธอจะท้องลูกของเขาจริงๆ แล้วจะทำอะไรได้ล่ะ เขาไม่รักเธอก็ยังไม่รักเธออยู่ดี"

ใบหน้าของมู่หวั่นโจวเย็นชาทันที "คุณเอาแต่พูดว่าจะช่วยฉัน ที่แท้ก็โกหก"

กงมู่ป๋ายกอดเธออีกครั้งทันทีและจูบเข้าที่แก้ม "ฉันจะช่วยเธอ หวั่นโจว เธออย่าใช้อารมณ์พูดกับฉันสิ ฉันไม่สบายใจเลย"

มู่หวั่นโจวยิ้มทันทีและกอดเขาอย่างอ่อนแรง "ขอบคุณนะ"

สองสามวันต่อมา อาการบาดเจ็บของฮ่อฉวนสือก็ค่อยๆดีขึ้น แต่อุณหภูมิในห้องผู้ป่วยลดลงทุกวันเพราะสือฮว่าไม่เคยมาเยี่ยมเลย ไม่แม้แต่โทรมาด้วย

สองสามวันมานี้สือฮว่ายุ่งอยู่กับงานของบริษัท จนไม่ได้ใส่ใจเรื่องอื่นเลย

หลังจากเลิกงาน เธอก็ถูกผู้อำนวยการยวี๋เรียกตัว

"นี่คือเอกสารของท่านประธาน สือฮว่า ได้ยินมาว่าท่านประธานอยู่โรงพยาบาล เธอเอาไปส่งให้เขาแล้วกัน"

ผู้อำนวยการยวี๋คือพ่อของยวี๋ม่าน สือฮว่าไม่คิดว่าเขาจะเริ่มเข้ามาทักทายก่อน คนๆนี้คงน่าจะรู้เรื่อวระหว่างเธอแล้วก็ลูกสาวเธอแล้วสินะ ท่าทางแบบนี้ สมควรที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของตี้เซิ่ง

เธอไม่ได้ปฏิเสธ หยิบเอกสารและเดินตรงไปที่รถที่รออยู่ด้านนอก

"ไปเยี่ยมฮ่อฉวนสือ"

เธอพูดกับถงหางพลางหลับตาลงช้าๆ

ถงหางถอนหายใจ ในที่สุดคุณสือก็ยอมไปโรงพยาบาล ได้ยินหนานสือบอกว่าบรรยากาศในโรงพยาบาลตอนนี้น่ากลัวมาก

"คืนนี้ฉันค่อยมาเยี่ยมใหม่"

เธอเดินไปที่ประตูและพูดอย่างนั้น และพบว่าผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเธอเลย

นอกจากนี้ มีผู้หญิงที่รักคอยดูแลแล้วจะไปสนใจเธอทำไม

เธอยิ้ม จากนั้นไม่นานก็ลงมาชั้นล่างของโรงพยาบาล

รถของฮ่อซือหนานกำลังรออยู่ตรงนั้น พอเห็นเธอก็คล้ายมีรอยยิ้มในดวงตา "พี่สะใภ้ ทางนี้"

สือฮว่าขึ้นรถอย่างไม่ลังเล แต่รู้สึกขัดใจมาก

"ไม่มีความสุขเหรอ?"

ฮ่อซือหนานดึงดอกไม้มายัดไว้ในอ้อมแขนของเธอ

ดอกกุหลาบสีแดงที่บอบบาง น่าเสียดายที่ดอกไม้ชนิดนี้ไม่เหมาะกับเธอ

"คุณส่งผิดคนแล้ว"

เธอยกมือขึ้นเพื่อปฏิเสธ แต่กลับได้ยินฮ่อซือหนานพูด "จีบนางแบบคนหนึ่งมาตั้งครึ่งเดือน ไม่คิดเลยจะถูกกงมู่ป๋ายเอาตัวไป ดอกไม้นี่ไม่มีประโยชน์แล้ว พี่สะใภ้ พี่เอาไปเถอะ ถ้าพี่ไม่เอา ก็ฝากโยนทิ้งด้วย"

สือฮว่าเม้มริมฝีปากและมองดอกไม้โดยไม่พูดอะไร

รถของฮ่อซือหนานเป็นรถเปิดประทุนและทุกอย่างก็โดนชั้นบนมองเห็นได้อย่างชัดเจน

ฮ่อฉวนสือยืนตรงหน้าต่างด้วยสายตาที่เย็นชา

"สือฮว่านี่ไร้ยางอายจริงๆ รู้ทั้งรู้ว่าฮ่อซือหนานเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณยังจะไปจ้องตากับเขาอีก เรื่องนี้ฉันจะเอาไปบอกคุณท่านฮ่อ!"

มู่หวั่นโจวพูดด้วยความโกรธจากด้านข้าง รู้สึกไม่พอใจ

ทันทีที่สือฮว่าจากไป ฮ่อฉวนสือก็ไม่ยอมให้เธอป้อนอีก เหมือนความเต็มใจก่อนหน้านี้ของเขาเป็นเพียงการแสดงเท่านั้น

เขาแคร์ผู้หญิงคนนี้!

พอนึกได้ เธอก็อิจฉาตาร้อนเป็นบ้า!

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไร ดวงตาของเขาหยั่งลึกขึ้น

"ฉวนสือ..."

ทันใดนั้นมู่หวั่นโจวก็กอดเขาจากด้านหลัง ด้วยน้ำเสียงคิดถึง "ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ชอบคุณจริงๆ คุณลองมองมาทางฉันได้ไหม เพื่อคุณ ฉันยอมทำทุกอย่าง"

ใบหน้าเธอร้อนขึ้นเล็กน้อย เหงื่อไหลตามหน้าผาก เหมือนว่าฤทธิ์ยากำลังจะได้ผล

ก่อนมาห้อง เธอได้กินยาก่อนแล้ว

เธอเป็นลูกสาวของบ้านตระกูลมู่ เรื่องที่เริ่มถวายตัวนี่ ตอนมีสติก็คงรู้สึกละอายใจ เธอเลยให้กงมู่ป๋ายหายามาให้เธอ ทำให้เธอคลั่ง

เธอจะใช้ความกระตือรือร้นเพื่อที่จะพิชิตผู้ชายคนนี้ให้ได้!