นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 125

ในรถ สือฮว่าเงียบมาตลอด เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่ถงเหยียน"คุณคิดว่าตระกูลสือกำลังโกหกฉันอยู่หรือเปล่า？"

ตงเหยียนขมวดคิ้ว" ท่าทางของคนแก่ทั้งสองไม่อาจคาดเดาได้และเห็นได้ชัดว่าคำพูดชายชรานั้นเป็นหลัก หญิงชราไม่เคยพูดอะไรสักคำตั้งแต่ต้นจนจบ สิงเหมี่ยวคนนั้นก็ถุกเอาเปรียนบนมือของชายชรา ในท้ายที่สุดฉันเดาว่าจากเก้าในสิบมันเป็นการหลอก"

สือฮว่างอมุมปาก "ถ้าเป็นการหลอกลวงจริง ก็บอกได้แค่ว่าชายชราจากตระกูลสือคนนี้มีฝีมือบางอย่าง รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับครอบครัวสือนั้นที่ไม่ดีในตอนนี้ จนวันนี้เขาพาพี่ชายของฉันกลับมา ฉันจำเป็นต้องติดต่อกับครอบครัวสือออีกครั้ง แผนของสือจี้นั้นสูงมาก แต่น่าเสียดายที่สือเฉียงไม่ได้รับมรดกเลย "

รถจอดที่เฉียนสุ่ยวาน ทันทีที่ สือฮว่าเดินเข้าไปก็เห็นฮ่อฉวนสือ

ฮ่อฉวนสือรู้สึกว่าหลังจากสือฮว่ากลับมาในครั้งนี้ ทัศนคติของเธอที่มีต่อเขาก็ยิ่งเย็นชาลง แม้ว่าปากของเธอยังคงเรียกสามี แต่หัวใจของเธอดูเหมือนจะปิดสนิท

ตอนนี้เธอเป็นเหมือนป้อมปราการที่ไม่สามารถทำลายได้และมีโอกาสน้อยที่จะแสดงด้านที่นุ่มนวลออกมา

เมื่อตระหนักถึงสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยอย่างไม่มีเหตุผล

"คุณสามี คุณทานข้าวหรือยังคะ？"

สือฮว่าวางกระเป๋าลงแล้วเดินไป

ฮ่อฉวนสือกำลังจะบอกว่ากินแล้ว แต่เมื่อมันมาถึงริมฝีปากมันก็กลายเป็น "ยังไม่กิน"

"ฉันกินไปแล้ว คุณให้ในครัวเตรียมของให้หน่อยไหม ก็ไม่ต้องเตรียมของฉันแล้ว"

สือฮว่ากล่าวคำนี้อย่างเป็นธรรมชาติและก้าวเท้าเดินขึ้นไปชั้นบน

สีหน้าของฮ่อฉวนสือเย็นลงทันทีและก็ปล่อยเความเย็นออกมา "เสียงลม!"

สือฮว่านั้นไม่ได้รู้สึก ทันทีที่เธอก้าวขึ้นบันไดก้าวแรกเธอก็ได้ยินชายคนนั้นพูดว่า "กินข้าวกับผมหน่อยสิ"

"แต่ฉันกินไปแล้วนะ"

" งั้นก็ดูผมกิน"

ปากของสือฮว่ากระตุก รู้สึกว่าในคืนนี้มีบางอย่างผิดปกติกับผู้ชายคนนี้

เธอหันกลับมานั่งบนโซฟาอย่างหมดหนทาง

คนรับใช้มองออกได้เก่งมากและรีบนำอาหารมาเสิร์ฟในทันที

แต่เมื่อถ้วยชามกำลังจัดเสร็จ เสียงออดก็ดังขึ้นด้านนอก เสียงดังขึ้นเป็นครั้งเป็นครั้งอย่างถี่

สือฮว่ารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ทันทีที่ประตูเปิดออกเธอก็เห็นโจวกุยช่านยืนอยู่ข้างนอก

ใบหน้าของโจวกุยช่านนั้นซีดเซียวและเธอดึงข้อมือของเธออย่างแรง "ไปกับฉัน!"

สือฮว่ามองไปที่ฮ่อฉวนสือโดยจิตสำนึก ซึ่งพบว่าฮ่อฉวนสือลุกขึ้นและเดินมา

ริมฝีปากของโจวกุยช่านสั่นระริกและแรงที่บีบสือฮว่ายังคงแน่นขึ้น"สือฮว่า ... เธอ ... "

เขาพูดติดขัดเล็กน้อยและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยสีแดงก่ำ

หัวใจของสือฮว่าดิ่งลง "เกิดขึ้นกับหนานจิ่งผิงใช่ไหม?"

โจวกุยช่านพยักหน้าพร้อมน้ำเสียที่ร้องไห้ "เธอฆ่าตัวตาย"

"คุณว่าอะไรนะ?!!"

เสียงของสือฮว่านั้นแหลมเล็กน้อยพลางสบัดเขาออกไปทันที "นำทางไป"

ขาของโจวกุยช่านนั้นอ่อนและเขานำทางไปอยากหนักหน่วง

ฮ่อฉวนสือไม่ไว้ใจให้สือฮว่าไปคนเดียว เม้มริมฝีปากและตามหลังไป

รถจอดลงที่ประตูบ้านของของโจวกุยช่านอย่างรวดเร็ว นี่ไม่ใช่วิลล่าของเขาและเฉียวหยู นี่คือวิลล่าที่เขาซื้อให้หนานจิ่นผิง ในช่วงเวลานี้เขาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนหนานจิ่นผิง

เขาไม่ยอมให้เธอออกไปรับงานแสดงและยิ่งไม่ยอมให้เธอไปเดบิวต์ ซึ่งคืนนี้เขาก็ทำเรื่องที่เกินไปต่อเธอ

เขาต้องการให้เธอตั้งครรภ์ แม้ว่าจะเป็นการบังคับก็ตาม

สือฮว่าเห็นว่าหมอกำลังพันข้อมือของหนานจิ่นผิงและมีรอยกัดที่น่ากลัวตรงข้อมือของเธอ เธอโกรธมากจนตบหน้าโจวกุยช่าน

"คุณทำบ้าอะไรกับเธอกันแน่! เธอกัดข้อมือตัวเองเพื่อฆ่าตัวตาย คุณรู้ไหมว่านี่มันต้องใช้ความกล้ามากแค่ไหน! โจวกุยช่าน คุณก็แค่มองดูเธอ ดอกไม้ตอนนี้เหี่ยวเฉาอยู่ที่คุณตรงนี้ คุณปล่อยเธอไปเถอะ!"

แรงตบนี้หนักมากและในไม่ช้าใบหน้าของโจวกุยชานก็มีรอยนิ้วมือทั้งห้า

แต่เขาก็ไม่ได้โต้กลับ เขาเม่อลอยไปทั้งคน "ปล่อยเธอไป？ฉันจะทำอย่างไรถ้าปล่อยเธอไป ... "

เขายังคงพึมพำกับตัวเอง ถึงกับทรุดลงอยู่ข้างๆ

เป็นครั้งแรกที่สือฮว่าเห็นเขาเป็นแบบนี้ เธอขมวดคิ้วและรีบไปนั่งข้างๆหนานจิ่นผิง

หนานจิ่นผิงยังคงอยู่ในอาการโคม่า บาดแผลที่มือของเขาได้รับการรักษาแล้วและใบหน้าของเขาซีดอย่างมาก

สือฮว่าคว้ามือของเธอและวางไว้ในฝ่ามือ

ฝ่ามือของเธอเย็นเกินไป มันไม่มีความอุ่นเลยสักนิด

บรรยากาศในห้องนั้นเศร้า ประมาณสิบนาทีต่อมา หนานจิ่นผิงตื่นขึ้นมาและเห็นเธอ ดวงตานั้นก็เป็นประกาย

" เสี่ยวฮว่า "

เธอหยิ้มและพยายามที่จะลุกขึ้นนั่ง

สือฮว่ารั้งเธอไว้และพูดว่า "พักผ่อนเถอะ อย่าขยับเลย"

โจวกุยช่านที่อยู่ด้านข้างได้ยินเสียง ทันใดนั้นทั้งคนก็มีชีวิตชีวาขึ้นมา เขาจ้องไปที่เตียงอย่างตั้งใจ ราวกับว่าเขาจะจ้องให้มีดอกไม้ผุดออกมา

หนานจิ่นผิงเม้มริมฝีปาก "คุณโจว คุณเห็นด้วยกับข้อเสนอของฉันไหม？"

"ประธานฮ่อ คุณอยู่ในตำแหน่งที่สูง มันง่ายมากที่จะบีบมดตัวน้อยอย่างพวกเราให้ตาย ฉันเป็นเพื่อนสนิทของเสี่ยวฮว่า แน่นอนว่าไม่อยากให้เธอทรมาน เธออยากอยู่กับคุณอย่างสบายใจ นั่นเท่ากับการปีนยอดเขาเอเวอเรสต์ด้วยมือเปล่า มันเป็นไปไม่ได้เลย ญาติๆที่อยู่รอบตัวคุณ คนสนิทและพี่น้องจะสร้างปัญหาให้เธออย่างไม่รู้จบ ชาติหน้าเธอก็คงจะไม่อยู่อย่างสงบสุข ดังนั้นคุณจึงไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุดของเธอ "

ฮ่อฉวนสือขมวดคิ้วและต้องการที่จะปฏิเสธ แต่ประตูห้องก็เปิดออกอีกครั้งและสือฮว่าก็ยืนอยู่ที่ประตู "สามี ทำไมคุณไม่ตามมาหละ？"

ฮ่อฉวนสือไม่ได้พูดอะไรอีกและเดินออกไป

หนานจิ่นผิงถอนหายใจ ความเหนื่อยล้าปกคลุมใบหน้า เมื่อกี้แค่อดกั้นไว้และตอนนี้คนไปแล้ว เธอก็รู้สึกว่าเหนื่อย

โจวกุยช่านนั่งข้างๆเธอและกำลังจะอ้าปาก ก็พบว่าหนานจิ่นผิงจ้องมองมา "รวบกวนคุณโจวนำบทของฉันมาให้หน่อย ฉันรับปากกับผู้กำกับแล้วว่าจะรับบทนักแสดงหญิงหมายเลขหนึ่ง รอจนกว่าอาการป่วยจะดีขึ้นก็จะไปรายงานที่กอง "

โจวกุยช่านไม่ได้ขยับ ไปที่แวดวงบันเทิงเพื่อแสดงใบหน้า โดนนักลงทุนและผู้กำกับหยอกเย้า อาชีพแบบนี้มีอะไรดีมาก

เขาอยู่ในแวดวงนี้และรู้ว่าท้ายที่สุดดาราหญิงหลายคนนั้นไม่ได้ลงเอยด้วยดี

"คุณก็รู้ว่าฉันต้องไป"

เธอต้องเข้าวงการบันเทิงเพื่อตามหาญาติ บทนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุด

โจวกุยช่านลุกขึ้นอย่างแข็งทื่อแล้วไปหยิบบทมา

หนานจิ่นผิงอ่านบทภาพยนตร์อยู่ครู่หนึ่งและหลับไปอย่างเหนื่อยล้า

โจวกุยช่านจ้องมองเธอ เพื่อแน่ใจว่าเธอหลับแล้ว จากนั้นถึงยื่นมือออกไปหยิบสคริปต์บทในมือของเธอและคลุมด้วยผ้านวมให้เธอ

ผิวของหนานจิ่นผิงเดิมทีก็เป็นคนขาวอยู่แล้ว ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาก็ป่วยมาตลอดบวกกับครั้งนี้ที่เสียเลือดมากเกินไป ในตอนนี้ดูเหมือนจะสามารถมองเห็นเส้นเลือดใต้ผิวหนังได้อย่างชัดเจนขึ้นไปอีก

ในใจโจวกุยช่านเจ็บปวดอย่างมากพลางเม้มริมฝีปากแน่นและก็นอนลงข้างๆเธออย่างแผ่วเบา

ในอีกด้านหนึ่ง สือฮว่าและฮ่อฉวนสือได้กลับบ้านไปแล้ว ซึ่งระหว่างทางทั้งสองคนกันไม่ได้พูดคุยกันเลย

ระหว่างพวกเขานั้นมีความเงียบเย็นกั้นอยู่

วันรุ่งขึ้น สือฮว่าเห็ มู่หวั่นโจวที่ประตูตี้เซิ่ง

เธอจำได้ว่าช่วงนี้ตระกูลมู่และตี้เซิ่งกำลังคุยธุรกิจกัน ครั้งที่แล้วหญิงชรามาเฉียนสุ่ยวานเพื่อเสียดสีเธอ ผลก็คือทั้งคู่นั้นก็ไม่สบายใจ

"เธอนี่มันโชคดีจริงๆ"

มู่หวั่นโจวแต่งตัวอย่างมีความสามารถ ในมือนั้นถือกระเป๋าเอกสาร

ยิ่งเธอกระตือรือร้นก็ยิ่งมีความภาคภูมิใจมากเท่าไหร่ ในใจสือฮว่าก็ยิ่งขุ่นมัว

"ก็ดี สามีดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันก็เลยหายไว "

ทันทีที่เธอพูดจบ ก็เห็นใบหน้าของมู่หวั่นโจวซีดลง

มู่หวั่นโจวจับกระเป๋าเอกสารไว้แน่นและเธอยังจำความเย็นชาของฮ่อฉวนสือในวันนั้นได้ ชายคนนั้นเพื่อสือฮว่านั้น เขาไม่ลังเลที่จะผิดใจกับตระกูลมู่และตระกูลกง แม้กระทั่งยิงเธอ...