นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 134

ต่อหน้าผู้คนมากมาย เชื่อว่าสือฮว่าไม่กล้าเปิดเผยเขาแน่

ใบหน้าสือฮว่าสบายๆ แต่สีหน้าถงเหยียนที่อยู่ด้านหลังเธอเปลี่ยนไปในทันที ผู้ชายคนนี้ไร้ยางอายจริงๆ คุณสือเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดชัดๆ จะเป็นเครดิตเขาไปได้ไง!

"คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ! คุณสือเป็นคนทำทั้งหมด ทำไมคุณแย่งเครดิตคนอื่นไปล่ะ!"

ถงเหยียนไม่อ้อมค้อม พูดได้ตรงมาก พอได้พูดไปก็ทำให้เฉินถังแค้นเคืองทันที

ผู้บริหารรอบๆต่างทนมองไม่ได้ ยิ่งพวกเขามองสือฮว่าขัดตาด้วยแล้ว

"ผู้หญิงคนนี้นี่อะไรกัน คุณคิดว่าคุณกำลังคุยกับใครอยู่?"

"ไร้มารยาทเกินไปแล้วนะ!"

"สือฮว่าคนนี้ก็จริงๆเลย ยังเอาบอดี้การ์ดมาตามอำเภอใจอีก คิดว่าตัวเองสูงส่งขนาดไหนกัน!!"

เฉินถังที่ฟังจากรอบด้านก็โบกมือปัด "ทุกคนก็อย่าไปพูดแบบนั้นเลย เรื่องคราวนี้ต้องขอบคุณคุณสือที่ให้ความร่วมมือด้วย เรามั่นใจในความสามารถของเธอ"

เคยเห็นคนไร้ยางอาย แต่ไม่เคยเจอคนไร้ยางอายขนาดนี้

"ปึง ปึง ปึง"

ประตูห้องทำงานถูกเคาะและตำรวจก็เดินเข้ามา "คุณสือครับ เรามาเอาหลักฐานการกระทำความผิดของซูยวี๋ครับ"

สือฮว่าเหลือบมองเฉินถังและหันหลังกลับนิ่งๆ "เรื่องคราวนี้ประธานเฉินเป็นผู้รับผิดชอบ ฉันแค่ให้ความร่วมมือเขา หลักฐานก็เป็นเขาที่ให้คนไปเอามา พวกคุณไปเอากับประธานเฉินแล้วกัน"

ตำรวจที่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงก็รีบหันไปหาเฉินถังทันที "ช่วยเอาหลักฐานให้เราด้วยครับ"

ใบหน้าเฉินถังแข็งทื่อ เขาจะมีหลักฐานได้ยังไง แต่ผู้บริหารระดับสูงบางคนไม่รู้ "ประธานเฉิน รีบเอาให้พวกเขาเถอะครับ เรื่องครั้งนี้จะได้จบเร็วๆ ดีต่อบริษัทเราด้วยเรา"

"นั่นน่ะสิ ยังไง หลินเฟิงเหมียนก็เป็นศิลปินของเรา นี่อาจส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของบริษัทเรา"

เฉินถังที่เห็นสือฮว่าจะเดินออกไปก็กัดฟันด้วยความโกรธ "หยุดเดี๋ยวนี้!!"

สือฮว่าหันกลับมาและเลิกคิ้ว "อะไรเหรอคะ? ประธานเฉินเอาหลักฐานออกมาไม่ได้เหรอ แปลกดีนะคะ ในเมื่อเรื่องนี้คุณเป็นคนรับผิดชอบ ของสำคัญแบบนี้ทำไมเอาออกมาไม่ได้ล่ะคะ?"

ใบหน้าเฉินถังเปลี่ยนสี เขาคิดว่าสือฮว่าจะมองออกแล้วเอาเครดิตครั้งนี้ให้เขาอย่างไม่ลังเล ยังไงเขาก็อยู่ที่นี่ แต่ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำเขาอับอายต่อหน้าทุกคน

หน้าตาดีแล้วดียังไงก็ยังงี่เง่า!

"ฉันให้หลักฐานคุณไปแล้ว สือฮว่า อย่ามาล้อเล่นนะ"

ใบหน้าของสือฮว่ายังคงไม่เปลี่ยนแปลง "ให้ฉันเหรอคะ? คุณให้ฉันเมื่อไหร่กัน?"

ใบหน้าเฉินถังดูไม่ดี คนรอบข้างมองออกขึ้นมาหน่อย แต่ไม่กล้าพูด

เฉินถังกำมือแน่น ยังไงเขาก็ไม่อยากให้หลินเฟิงเหมียนถูกช่วยออกมา เอาหลักฐานออกมาไม่ได้ก็ให้หลินเฟิงเหมียนเข้าคุกไปก็สิ้นเรื่อง

ตำรวจเห็นสีหน้าเฉินถังก็ขมวดคิ้วด้วยความโกรธทันที "คุณเฉินครับ เราตกลงจะให้คำอธิบายแก่สาธารณชนแล้ว หากคุณไม่เอาหลักฐานมาแสดงว่าคุณกำลังหลอกลวงเราและหวังว่าคุณจะทนกับผลที่ตามมาได้ รายงานเท็จต้องจำคุกนะครับได้"

เฉินถังตื่นตระหนกทันทีและจ้องสือฮว่าอย่างมาดร้าย "ยังไม่รีบเอาหลักฐานออกมาอีก!"

สือฮว่าหัวเราะ "คนของฉันวิ่งให้วุ่น ไม่ง่ายเลยที่ได้หลักฐานมา แต่ท่านประธานกลับพูดแบบนี้ต่อหน้าทุกคน ฉันนึกว่าตำแหน่งอย่างประธานเฉินคงจะไม่แย่งเครดิตคนอื่นเสียอีก แต่ไม่นึกเลยว่าคุณจะทำแบบนี้"

คนๆนี้ต่อหน้าทำได้ดีมาก เบื้องบนต่างไม่รู้ ยวี๋ห้าวคงจะสนับสนุนเฉินถัง คนที่รับผิดชอบเจียหัวก็เป็นยวี๋ห้าวด้วย ก็ไม่แปลกที่เฉินถังจะทำแบบนี้

ใบหน้าเฉินถังเต็มไปด้วยความโกรธ ขณะที่กำลังจะพูด กลับได้ยินสือฮว่าพูดกับตำรวจ "หลักฐานอยู่กับฉัน สะสางเรียบร้อยแล้ว คุณตำรวจมากับฉันแล้วกันนะคะ"

เจ้าหน้าที่ตำรวจต่างพยักหน้าและรีบเดินตามสือฮว่าไป

ใบหน้าเฉินถังขึ้นสี แต่เขาทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้

คนที่คอยสังเกตการณ์ไม่รู้ถึงความคับข้องใจระหว่างทั้งสองเลยหาข้อแก้ตัวที่จะออกไป ไม่งั้นพวกเขาจะกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเฉินถัง

"นังบ้า!!"

หลังจากที่เฉินถังกลับมาที่ห้องทำงาน เขาก็โยนเอกสารบนโต๊ะลงที่พื้น

ยวี๋ม่านที่เดินเข้ามาบังเอิญเห็นฉากนี้พอดี

"คุณยวี๋"

เฉินถังมองเธอด้วยความเคารพ

ยวี๋ม่านกลอกตา เธอได้ยินเรื่องบริษัทแล้ว เธอคิดว่าสือฮว่าจะทำไม่ได้แต่ไม่คิดว่าเรื่องมันจะพลิกผัน

"คุณยวี๋ครับ ผู้อำนวยการยวี๋ท่านสบายดีไหมครับ?"

ใบหน้าเฉินถังเรียบเฉย ท่าทางเรียบร้อย

ยวี๋ม่านนั่งตรงเก้าอี้ของเขาและเปิดคอมพิวเตอร์อย่างลวกๆ "พ่อฉันสบายดี แต่เขาให้ฉันบอกคุณว่าอย่าให้ชิฮัวได้ประโยชน์ ไม่งั้นคุณแย่แน่"

หลินเฟิงเหมียนรู้สึกงุนงง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นการกลับรายงานในการถ่ายทอดสด รู้สึกว่ามันไม่จริง

เมื่อเห็นเขามาซูยวี๋ก็ไม่กล้าสบตาเขา

ตำรวจมองไปทางหลินเฟิงเหมียน "หลินเฟิงเหมียน 20 พฤศจิกายนหลังสองทุ่มคุณอยู่กับซูยวี๋หรือเปล่า"

หลินเฟงิเหมียนอยากจะตอบตามความจริง แต่พออนึกถึงที่สือฮว่าพูด เขาก็ส่ายหัวอย่างรวดเร็ว "ไม่"

รูม่านตาซูยวี๋เบิกกว้าง หลินเฟิงเหมียนโกหก!!

"คุณซูครับ คุณก็ได้ยินแล้ว หลินเฟิงเหมียนบอกว่าเขาไม่เห็นคุณในวันนั้น เขาเป็นพยานคนเดียวของคุณ ในเมื่อเขาปฏิเสธ คุณจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมอย่างเป็นทางการ งั้นได้โปรดคุณบอกเรามาด้วยว่าคุณเอาศพไปไว้ที่ไหน แล้วเงินที่จางฟู่หมิงยักยอกไปล่ะ?"

ซูยวี๋ส่ายหัว ใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างน่าสงสาร หลินเฟิงเหมียนเคยชอบคนนี้มากที่สุด "เฟิงเหมียน ฉันอยู่กับคุณในคืนนั้นชัดๆ ทำไมคุณถึงโกหกล่ะ"

หลินเฟิงเหมียนยอมแพ้และส่ายหัวอย่างแน่วแน่ "คืนนั้นฉันไม่เห็นเธอ"

หัวใจของซูยวี๋ล่วงดิ่งลงเรื่อยๆ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้วหลินเฟิงเหมียนจะเป็นพยานให้เธอได้ยังไง

เธอจะทำยังไงดี ถ้าเกี่ยวข้องกับคดีฆาตกรรมจริงๆเธอก็ต้องเข้าคุก เธอจะไม่มีวันติดคุกแน่!

ตำรวจหยิบมีดออกมา มีดมีคราบเลือดถูกบรรจุในถุงพลาสติก "นี่คือมีดที่พบในที่เกิดเหตุ มีรอยนิ้วมือของคุณซูอยู่ คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?"

ตอนนี้ซูยวี๋ตื่นตระหนกอย่างมากจนริมฝีปากสั่น

"เจ้าหน้าที่ตำรวจคะ ฉันมีบางอย่างจะพูดกับหลินเฟิงเหมียนเป็นการส่วนตัวค่ะ"

ตำรวจพยักหน้า ทุกคนลุกขึ้นยืนและค่อยๆปิดประตูหลังจากออกไป

ด้านนอก สือฮว่ากับถงเหยียนกำลังรออยู่ เมื่อตำรวจหลายคนเห็นเธอพวกเขาก็ยิ้มให้อย่างรวดเร็ว "คุณสือครับ เราทำดีไหมครับ?"

สือฮว่าโค้งริมฝีปากด้วยท่าทีพอใจมาก

ในห้อง ซูยวี๋มองหลินเฟิงเหมียนอย่างตื่นตระหนก "เฟิงเหมียน คุณชอบฉันไม่ใช่เหรอ? คุณจะทนดูฉันมีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆาตกรรมได้ยังไง คืนนั้นฉันอยู่กับคุณจริงๆเพราะงั้นอย่าโกหกเลยนะ แต่ก่อนคุณไม่ใช่คนแบบนี้นี่"

หลินเฟิงเหมียนสีหน้าไร้อารมณ์ "ซูยวี๋ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร คืนนั้นฉันไม่เห็นเธอจริงๆ"

ซูยวี๋โกรธขึ้นมาทันที "หลินเฟิงเหมียน! ฉันนึกว่าคุณเป็นคนใจดี ไม่คิดเลยว่าคุณจะโหดเหี้ยมขนาดนี้! คุณให้ความเท็จได้ยังไง! แบบนี้คือการแก้แค้นงั้นเหรอ!"

ริฝีปากหลินเฟิงเหมียนกระตุกอย่างเย้ยหยัน "ที่แท้เธอก็รู้ว่าทำผิดแล้วจะโดนลงโทษ"