นายฮ่อ คุณคือความลับที่ฉันบอกไม่ได้ นิยาย บท 140

ตัวเองทำผิดแต่คิดโบ้ยความผิดให้คนอื่นสินะ

เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินเขาพูดแบบนี้ก็โกรธมาก ยิ่งเห็นสือฮว่าหน้าตาสระสวย ความหึงก็พุ่งเข้าใจเธอทันที

"หน้าตาสวยแล้วมีดีอะไร เป็นแต่อ่อยผู้ชาย! เอาแต่พึ่งหน้าตา! ยังไม่ออกไปหางานจริงจังทำอีก ฉันว่าผู้หญิงคนนี้คงเรียนม.ปลายไม่จบด้วยซ้ำล่ะมั้ง? ไม่แปลกที่ที่คอยมาจับผู้ชาย ให้ถึ่งตัวเองก็คงไม่รอดหรอก"

ใบหน้าของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง รู้สึกแค่ว่าสิ่งที่ผู้หญิงพูดนั้นจริง

สือฮว่าไม่แม้แต่ขยับเปลือกตา เธอมองไปข้างนอกอย่างเหม่อลอย

พอโดนเธอเมิน ทั้งสองก็ยิ่งโมโห

"ยัยบ้า! คนเขาพูดกับเธออยู่นะ!"

สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพ่นออกมาไม่เข้าหู ถ้าไม่กลัวถงเหยียนที่อยู่ข้างๆคงลงมือไปนานแล้ว

ถงเหยียนที่ทนไม่ไหวก็เตะผู้หญิงคนนั้น

ผู้หญิงคนนั้นล้มลงกับพื้นและเริ่มร้องไห้ "พวกเธอรังแกคนอื่น ฉันนี่มันซวยจริงๆที่ออกมาก็มาเจอผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ ปวดท้องจัง ท้องฉัน..."

ผู้หญิงอายุประมาณยี่สิบห้า ยี่สิบหก ใบหน้าของเธอถูกปกปิดด้วยเครื่องสำอางหนาๆ พอร้องไห้ก็ทำให้คราบขาวไหลลงมาด้วย

หลายคนที่มาทานอาหารในร้านพอเห็นฉากนี้ก็แอบซุบซิบทันที

"ไม่ว่ายังไงก็ไม่น่าทำร้ายกันนี่ แถมยังทำผู้หญิงอีก"

"ผู้หญิงด้วยกันนะ เกินไปแล้วมั้ง"

เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยินคนพูดแทนเธอ ก็ดึงชายคนนั้นมาข้างๆเธออย่างเงียบๆ

ชายคนนั้นที่ได้เธอเตือนสติก็ได้สติขึ้นมา "พวกเธอต้องชดใช้ค่าเสียหาย ชดใช้มาเลย!!"

ชายคนนั้นนั่งยองๆเพื่อตรวจดูอาการบาดเจ็บของหญิงสาว สือฮว่าสังเกตว่าชุดของเขายังไม่ได้เอาป้ายออก คงเพราะยืมมา

เธอที่โดนรบกวนก็ไม่ทน หยิบธนบัตรจำนวนหนึ่งออกมาจากกระเป๋าแล้ววางไว้บนโต๊ะ

ดวงตาของผู้หญิงเป็นประกาย คงประมาณสี่พันกว่า เธอรีบหยิบเงินแล้วขยิบตาให้ผู้ชายคนนั้น

"เธอรู้ดีนี่ วันนี้เราจะปล่อยเธอไป อาเฉียง ไปกันเถอะ ไม่ต้องไปสนใจเธอหรอก"

ถงเหยียนเฝ้าดูอย่างดุเดือดจากข้างๆ โดนพวกเขาทำให้อับอาย คุรสือยังไปให้เงินเขาอีก!

สือฮว่าก้มหน้าลงและคนกาแฟ ชายหญิงคู่นี้คงเป็นพวกไร้ยางอาย ถ้ายังไปเกี่ยวกันเกรงว่าตอนบ่ายเรื่องก็ยังไม่จบ เธอไม่มีเวลาจะอยู่กับพวกเขาหรอก

หลังทานข้าวเสร็จ ทันทีที่เข้าเจียหัวก็เห็นชายหญิงคู่นั้น

ใบหน้าของชายคนนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มและผู้หญิงก็อยู่ข้างๆถูมือของเธออย่างตื่นเต้น "งั้นเขาก็มาทำงานที่เจียหัวได้แล้วใช่ไหม?"

แผนกบุคคลพยักหน้าและวางสัญญาลงตรงหน้าทั้งสองคน

มุมปากของผู้หญิงแสยะยิ้มก่อนตบไหล่ชายคนนั้น "ฉันบอกแล้วว่าคุณจะได้สัมภาษณ์แน่นอน วันหลังคุณก็ตั้งใจทำงานล่ะ"

พูดจบ สายตาแหลมคมก็เห็นสือฮว่าและเงยหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจทันที "มองอะไร? คนอย่างเธอก็มาสัมภาษณ์เหรอ?!"

สือฮว่าไม่ตอบแล้วเดินไปที่ลิฟต์

ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่คิดปล่อยเธอแล้วพูดเสียงดัง "เธอคิดว่ามีหน้าแบบนั้นแล้วเข้าวงการได้เหรอ? นี่ไม่ใช่ที่ๆเธอควยมาด้วยซ้ำ!"

เดิมทีแผนกบุคคลคอยคัดเลือกอยู่ที่ชั้นหนึ่ง หัวหน้าก็อยู่ พอได้ยินเสียงดังก็รีบลุกขึ้นทันที

เขาเห็นสือฮว่าเพียงแวบหนึ่งก็นึกถึงหัวหน้าแผนกปฏิบัติการที่ต่อต้านเธอก็โดนไล่ออก ดังนั้นเขาเลยรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว

"คุณสือครับ คุณมาที่นี่เพื่อตรวจสอบสถานการณ์เหรอครับ?"

เมื่อผู้หญิงคนเห็นหัวหน้าแผนกเข้ามาก็นึกว่าสือฮว่าไปอ่อนเขาแล้วก็แค่นเสียงพูด "นังเจ้าเล่ห์! ไปไหนก็มีแต่อ่อยเขาไปทั่ว"

คนในแผนกบุคคลทนดูไม่ได้ "คุณกำลังพูดถึงอะไรน่ะ! นี่คือหัวหน้าเรานะคะ!"

ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นถึงกับผงะและมีท่าทีสุภาพทันที "ที่แท้ก็หัวหน้านี่เอง ฮ่าๆ หัวหน้าคะ ผู้หญิงที่อยู่หน้าคุณก่อเรื่องข้างนอกค่ะ เมื่อกี้ก็อ่อยผู้ชายของฉันค่ะ จะปล่อยคนเจ้าเล่ห์แบบนี้เข้ามาที่บริษัทไม่ได้นะคะ"

สือฮว่าเลิกคิ้วไม่มีท่าทีเดือดร้อน

หัวหน้าโกรธมากและบอกส่งสัญญาณให้คนอื่นในแผนกบุคลากร สัญญาในมือของอาเฉียงถูกดึงกลับไปแล้วฉีกออกทันที

"ท่าทางไม่เดือดร้อนของคุณผู้หญิงนี่คุณไม่รู้เหรอว่าท่านนี้คือใคร ท่านนี้คือซ๊อีโอใหม่ของเจียหัว ที่ท่านเขาชอบผู้ชายของคุณก็นับเป็นเรื่องดีของคุณแล้ว!!"

หลังจากที่หัวหน้าพูดจบก็หันไปหาสือฮว่า "คุณสือครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ทางนี้ผมจะจัดการเองครับ"

ผู้หญิงคนนั้นหน้าซีดจนแทบจะทรุดลงกับพื้น

อาเฉียงเองก็ตกใจเช่นกัน และเห็นว่าสัญญาของเขาถูกยึดไปก็พูดอย่างสั่นๆ "มันเป็นความเข้าใจผิด เข้าใจผิดครับ ที่แท้ก็เป็นซีอีโอของเจียหัว เป็นเราเองที่มีตาหามีแววไม่ครับ"

หัวผู้หญิงคนนั้นแทบระเบิด อีกฝ่ายเป็นถึงซีอีโอ! งั้นพวกเขาก็จบเห่แล้ว?

ผู้ชายของเธอได้งานที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ วันนี้ที่ใส่สูทมาก็ยืมมา ยังไม่กล้าแกะป้ายออกเลย

"คุณสือ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ เราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น นี่เงินของคุณ ได้โปรดอย่าเอาผิดเลยนะคะ"

สือฮว่ามองกองเงินก็ไม่ขยับก่อนจะหันหลังเดินจากไป

ถงเหยียนที่ยืนอยู่ข้างๆผู้หญิงคนนั้นก็พูดอย่างเย็นชา "โดนคุณจับไปแล้วคุณสือจะเอาได้ยังไง เหอะ!"

คลายความโกรธได้ดีมาก!

ผู้หญิงคนนั้นกลัวจนถอยไปนั่ง จบแล้ว จบเห่แล้ว

อาเฉียงวิ่งเข้ามาตบเธออย่างแรง "นังบ้า! ดูสิว่าเธอไปทำผิดกับใคร ฉันอุตส่าห์หางานได้ เธอทำจนยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว!!"

ฮ่อฉวนสือเข้าไปในห้องหนังสือ มองไปทางไหนก็ไม่พอใจ สุดท้ายเขาก็ลงไปชั้นล่าง หยิบเสื้อคลุมและจากไป ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปไหน

สือฮว่ามาถึงโรงแรมที่จองไว้ โรงแรมนี้มีสไตล์มากอีกทั้งเป็นโรงแรมม่านรูด ฉากกั้นเสียงไม่ค่อยดีนัก

เธอให้ถงหางติดตั้งกล้องในห้องถัดไป คืนนี้ยวี๋เหว่ยกับภรรยาของเฉินถังจะมา

ในเวลาเดียวกัน ถงเหยียนก็ได้รับสายจากฮ่อฉวนสือ ตกใจจนเกือบตกจากที่นั่ง

"สือฮว่าอยู่ที่โรงแรมไหน?"

ถงเหยียนจะไปกล้าซ่อนได้ไง ก็รีบรายงานชื่อของโรงแรมทันที

พอวางสาย เธอก็นึกได้ว่าที่นี่เป็นโรงแรมม่านรูด ท่านประธานมาคงจะอึดอัด...

ฮ่อฉวนสือเดินตรงมาที่ห้องของสือฮว่าก่อนจะเคาะประตู

อันที่จริงจริง ทันทีที่เขาเข้ามาในห้องโถงก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ การตกแต่งของที่นี่ดูยังไงก็ไม่เหมือนทั่วไป

ข้างๆเป็นโรงแรมห้าดาว ทำไมสือฮว่าไม่ไปที่นั่น?

สือฮว่าที่นึกว่าเป็นพนักงาน เปิดประตูก็เห็นเป็นฮ่อฉวนสือ

เธอนึกว่าตัวเองตาฝาดก็รีบยกมือขึ้นมาขยี้ตา

ฮ่อฉวนสือเดินผ่านเธอและเข้าไปในห้องจนเธอไม่สามารถห้ามได้

สือฮว่าแทบจะกัดลิ้นตัวเอง "คุณ...สามี คุณมาที่นี่ทำไมน่ะ?"

ฮ่อฉวนสือส่งสัญญาณให้เธอปิดประตู จากนั้นก็มองไปที่การตกแต่งในห้อง

มีชิงช้า อ่างอาบน้ำ มุ้งสีแดงขนาดใหญ่และผ้าม่าน มีบรรยากาศหรูหราจนทำให้มึนเมา

"เธอนัดคนมา?"

สือฮว่ารีบปฏิเสธ "ซะที่ไหนเล่า! ฉันแค่มานอนเท่านั้น นี่มันก็ดึกแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันกลับไปไม่ได้แล้ว"

เธอรีบไล่ฮ่อฉวนสือออกไป เธอมาที่นี่เพื่อทำเรื่องนะ

ฮ่อฉวนสือกลับไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติในห้อง เขาจะรู้ได้ยังไงว่าโรงแรมม่านรูดหน้าตาเป็นยังไง

สือฮว่ารู้สึกกังวล ได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงหัวเราะจากห้องข้างๆก็รู้ว่ายวี๋เหว่ยกับผู้หญิงคนนั้นมาแล้ว

ฮ่อฉวนสือนั่งลงบนเตียงอย่างเคร่งขรึม ไม่เข้ากับฉากโดยรอบ เขาช่างดูดีแต่รอบๆเหมือนจะฉุดไปในที่แปลกๆ

สือฮว่าอึ้งไปชั่วขณะและรู้สึกว่ามันตลก เธอกำลังคิดว่าเมื่อไหร่คนๆนี้จะออกไป กลับเห็นฮ่อฉวนสือถอดเสื้อโค้ทของเขา

หัวใจเธอสั่นอย่างรุนแรง เขาจะทำอะไรน่ะ?